سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

وزارت رفاه می‌گوید خط فقر در یك‌سال 50 درصد بالا رفته است.

محسن آزموده| مطالعه نسلی (generation Study) گونه‌ای از پژوهش و تحقیق است كه محور خود را بر مبنای مفهوم «نسل» (generation) استوار می‌كند. كلمه generate از ریشه لاتین « generāre» به معنای «به وجود آوردن» و «تولید كردن» آمده است. كلمه «نسل» در علوم اجتماعی به گروهی اطلاق می‌شود كه در یك بازه زمانی مشابه به دنیا آمده و زندگی می‌كنند، اكثر آنها سن و سال تقریبا یكسانی دارند و ایده‌ها، اندیشه‌ها و گرایش‌های فكری و فرهنگی و سبك زندگی‌شان شبیه به یكدیگر است. بر این اساس مطالعه نسلی در علوم اجتماعی، به ویژگی‌ها و خصایص مشابه و تقریبا یكسان افرادی می‌پردازد كه یك نسل را تشكیل و تفاوت‌های نسل‌ها را از این جهت مورد مطالعه قرار می‌دهند. سابقه مطالعه نسلی جوامع انسانی، به قرن نوزدهم میلادی می‌رسد، اگرچه از میانه سده بیستم، با افزایش سرعت تحولات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی جوامع، این شكل از تحقیق پیرامون جوامع انسانی اهمیت و جذابیت بیشتری یافته است، به خصوص كه بازه‌های زمانی كه افراد را در یك نسل قرار می‌دهند، كوتاه‌تر شده است، یعنی اگر قبلا به علت تغییرات كند و بطئی در جوامع هر 25 سال را یك نسل می‌خواندند، امروز بازه‌های زمانی یك نسل، به 15 سال و 10 سال كاهش یافته است. در ایران هم مطالعه نسلی همسو با پویا شدن تحولات نسل‌ها، رونق بیشتری پیدا كرده است، به ویژه كه نه فقط پدران و مادران دیگر زبان مشتركی برای گفت‌وگو با فرزندان‌شان نمی‌یابند كه گاه خواهرها و برادرهایی با چند سال فاصله سنی تصور می‌كنند، به جهان‌های متفاوتی تعلق دارند. در وقایع و رویدادهای اخیر در ایران، مطالعه نسلی یكی از پربسامدترین تحلیل‌ها بود. همه از اهمیت تفاوت‌های نسلی و ویژگی‌های خاص و متمایز دهه هشتادی‌ها و تمایزهای ایشان به ویژه با دهه شصتی‌ها سخن می‌گفتند، اما بیشتر این اظهارنظرها مبتنی بر مشاهدات و تجربیات شخصی بود. در ایران كمتر پیمایش‌های روشمند علمی و تحقیقات مستند در این باره صورت گرفته است. حسین شیخ‌رضایی، پژوهشگر فلسفه و تاریخ علم و فعال حوزه مطالعات كودكان و نوجوانان، در گفتار حاضر كه در انجمن نویسندگان كودك و نوجوان ارایه شده، به مرور چند مطالعه بین‌المللی درباره نسل Z می‌پردازد و می‌كوشد مشابهت‌های نسل Zها با دهه هشتادی‌های ایران را نشان دهد. این گفتار، اطلاعات بسیار جذاب و تامل‌برانگیزی درباره نسل نوجوان و جوان در بر دارد و نشان می‌دهد كه دهه هشتادی‌ها یا همان نسل Z امروز بیش از هر نسلی «جهانی» (global) هستند و دغدغه‌ها و ایده‌ها و آرزومندی‌های مشابهی دارند. نشناختن این ویژگی‌ها و عدم درك این مشابهت‌ها، موجب می‌شود كه نسل‌های پیشین كه عمدتا تصمیم‌گیرندگان اصلی جامعه هستند، دچار خطا شوند و انرژی خود و پتانسیل شگفت‌انگیز نسل جوان و نوجوان را هدر دهند.

مسجدسلیمان، قزوین، تهران و الوند آلوده‌ترین شهرهای كشور با شاخص بالای 170 دیروز ایران در جدول جهانی كشورهای با هوای آلوده جهان، با شاخص 165، در ردیف 17 جدول ایستاد و آلودگی هوای كشور در تمام ساعات روز در حدی بود كه نه تنها در به روز رسانی‌های این جدول در وب‌سایت Waqi.info جایگاه ایران بهبود نداشت، حتی در ساعاتی این رتبه به دلیل افزایش آلودگی كشور تنزل داشت و حوالی عصر، ایران به پانزدهمین كشور آلوده جهان تبدیل شد اما ساعاتی بعد دوباره به ردیف هفدهم جدول بازگشت.

نظام اسلامی و جامعه‌ی بلوچ هر دو در مسیر تقویت جریان افراطی به گروگان گرفته شده‌اند. خطایی استراتژیك در حال وقوع است. شرایط به‌گونه‌ای درحال رقم خوردن است كه جلوی این خطای راهبردی را نمی‌توان گرفت! این خطا ناشی از ارزیابی‌های توهّم‌زا است كه حاكمیت اسلامی و جریان افراط بلوچ هر دو درگیر آن شده‌اند. امّا چگونه!؟، نیاز به توضیح دارد و محلّ مناقشه و اختلاف برداشت‌های جدّی است. با این حال راهی جز هشدار دادن به عواقب خطرناك آن وجود ندارد؛ زیرا كه دو جریان افراط حكومتی و جریان افراط در جامعه‌ی بلوچ هر دو تصوری غیر واقعی و توهّم‌زا دارند.

محمّد جواد لاریجانی چند دهه نماینده‌ی حقوق بشر قوّه‌ی قضاییه بوده است. این‌همه تضییع حقوق بشر دراین سرزمین پهناور که توسّط تئوریسین‌هایی امثال لاریجانی و حسین شریعتمداری صورت گرفته است، ظاهراً مورد تأیید دکتر لاریجانی بوده است. چه شده است که حالا در کسوت مجتهدی جامع‌الشّرایط فتوای نفاق به مولوی عبدالحمید امام جمعه‌ی متعهّد، حکیم و دلسوز مُلک و ملّت می‌دهد. جناب لاریجانی اگر ذره‌ای احساس مسؤولیت می‌کرد و منافع مادی و خانوادگی را بر دفاع از حقوق بشر ترجیح نمی داد؛ اکنون نیازی نبود که عالمی مانند مولوی عبدالحمید از حقوق آحاد ملّت دفاع کند.

نام فرانسیس فوكویاما (1952)، اندیشمند و استراتژیست امریكایی بعد از كتاب مشهور و بحث‌برانگیزش «پایان تاریخ و آینده انسان» (1992) پر آوازه شد. او در این كتاب كه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی (1989) و به سر آمدن جنگ سرد منتشر شد، خوشبینانه از پایان تاریخ به نفع نظام لیبرال دموكراسی به عنوان یگانه نظام موفق در عرصه سیاست جهانی یاد كرده و گفته بود كه جهان در سده آینده ناگزیر به سمت این نظام حركت خواهد كرد، اما بعد از سال 2000 و در دو دهه گذشته اتفاقاتی رخ داده كه نشان داد ایده فوكویاما بیش از حد خوشبینانه بوده و لیبرال دموكراسی‌های موجود نه فقط از سوی نظام‌های اقتدارگرا موردتهدید قرار می‌گیرند كه در دل خودشان هم ناراضیانی دارند. فوكویاما با مشاهده این وضعیت نه فقط از ایده اولیه خود یعنی پایان تاریخ عقب‌نشینی كرد، بلكه آثاری نوشت تا وضعیت جدید را توضیح دهد. واپسین این آثار سه‌گانه‌ای است كه به نقدهای درونی و بیرونی به لیبرال دموكراسی‌ها می‌پردازد و می‌كوشد آنها را پاسخ دهد: نظم و زوال سیاسی (2014)، هویت (2018) و لیبرالیسم و ناراضیانش (2022). رحمان قهرمانپور، نویسنده و پژوهشگر روابط بین‌الملل این سه‌گانه را به فارسی ترجمه كرده است. «لیبرالیسم و ناراضیانش» به تازگی توسط نشر روزنه منتشر شده است، به همین مناسبت با رحمان قهرمان‌پور گفت‌وگو كردیم كه از نظر می‌گذرد.

با سه پیش‌فرض و پانزده گزاره به بررسی یكی از چالش‌های مهم كه سازنده بحران‌هایی در حوزه كشورهای اسلامی به ویژه كشور ما ایران بوده است؛ می‌پردازم. مفروض اول: در اسلام رحمانی كه دین خادم مردم است، در نقطه مقابل آن آموزه‌های بنیادگرایی افراطی دینی ترویج می‌شود؛ «انسان» در حوزه فردی و اجتماعی هویت شناخته شده و مورد احترام دارد و دین و كتاب آسمانی در ماموریتی كلی به «هدایت و ایمان اختیاری مردمان» دعوت نموده است. شریعت ذیل آن اما، هر چند طریقیت دارد؛ ولی اهدافی را دنبال می‌كند.

بازخوانی پرونده‌ی آتش‌سوزی در شین‌آباد؛ ۱۰ سال بعد از حادثه

به جای آنكه خودتان را سپر دین كنید دین را سپر خود می‌كنید.

صابر گل عنبری گفت: حماس با حفظ همان مبانی تاسیسی در مبارزه با اسرائیل، سیر گذار فکری از یک جنبش ایدئولوژیک و آرمانگرا به جنبشی واقع بین و پراگمات را طی کرده است.