سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

گزیده‌ای از زندگی علی (رضی الله عنه) - نخستین کودکی است که‌ اسلام آورد. - در شب هجرت، پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم) او را در بستر خویش قرار داد و برگرداندن امانت‌های مشرکین را به‌ او سپرد. - پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم) در سال دوم هجری، دخترش، فاطمه را به‌ نکاح وی در آورد. - علی (رضی الله عنه)، تا زمانی كه فاطمه در قید حیات بود، با زن دیگری ازدواج نکرد. - روزی که‌ اسلام آورد، ده سال سن داشت، هنگام هجرت بیست و سه‌ ساله‌ بود و روز وفات پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم)، ٣٣ سال داشت و در سن ٦٣ سالگی شهید شد. - در بیست و پنجم ذی الحجه‌ سال سی و پنج هجری خلافت را به‌ عهده‌ گرفت. - در ١٧‌ رمضان سال 40 هجری در کوفه‌ به‌ شهادت رسید. - ٤ سال و ٨ ماه و 22 روز خلافت را به‌ عهده‌ داشت.

منسوب به گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، فیلسوف نامبردار آلمانی است كه گفته است: «روزنامه، انجیل انسان مدرن و روزنامه خوانی در حكم نیایش صبحگاهی اوست.» این تعبیر، شأن روزنامه در جهان جدید را به عنوان یك فرآورده فرهنگی نوپدید به گویاترین وجه ممكن می‌نمایاند. فیلسوف آلمانی با این توصیف كوتاه، انگار در ایفای وظیفه معنا بخشی به زندگی، روزنامه‌ها را شریك كتاب مقدس دانسته و برای بشر جدید كه قبله‌اش جای دیگر و آیینش چیز دیگر است «نصّ» نوینی دست و پا كرده است.

۱- تقوا سبب هدایت یافتن از قرآن است. ﴿ذَٰلِکَ ٱلۡکِتَٰبُ لَا رَیۡبَۛ فِیهِۛ هُدٗى لِّلۡمُتَّقِینَ ٢﴾[البقره: ۲] «این کتاب آسمانی است! بدون شک در آن برای پرهیزگاران راهنمایی و هدایت است». ۲- تقوا سبب رستگاری است. ﴿أُوْلَٰٓئِکَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ۵﴾ [البقره: ۵] «این چنین کسانی، هدایت و رهنمود خدای خویش را دریافت کرده و حتماً رستگارند»

تربیت، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین ابزارهای سازماندهی شخصیت‌ و بهسازی روان، در مکتب اسلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. تربیت -چه به مثابه‌ی یک فرایند و چه به‌عنوان یک محصول- آثار ارزشمندی را در همه‌ی عرصه‌های زندگی متربی به‌نمایش می‌گذارد. در همین راستا، با واکاوی صدر اسلام، می‌توان به بزرگ‌مردانی چون ابوبکر صدیق(رض)، عمر فاروق(رض)، عثمان‌ ذی‌النورین(رض) و علی کرّار(رض) و سایر یاران همدل و همراز رسول خدا دست‌یافت که به‌عنوان خروجی‌های کار عمیقِ تربیتی در مکه‌ی مکرّمه و پرورش‌یافتگانِ مدرسه‌ی رسول‌الله(ص)، پرچمدار دعوت اسلامی شدند و در راه ارزش‌های والای آن حضرت، نهایت تلاش خویش را به کار گرفتند.

مقدمه آفرینش زن و مرد و وحدت خلقت آن دو از یک نفس و گوهر انسانی، مقتضی وجود مساوات کامل بین مرد و زن از لحاظ حقوق و مسئولیت‌ها، عقاید و احکام، مقام و منزلت و اهلیت و شایستگی آن‌ها در ادای مسئولیت بندگی و عمران زمین و مشارکت در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... است. خداوند متعال با خطاب: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ» و «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» زنان و مردان را با هم یکجا مورد خطاب قرار می‌دهد و در تمام اوامر و دستوراتش برای ادای تکالیف و مسئولیت‌ها و دعوت به خیر و امربه‌ معروف و نهی از منکر و اجراى احكام اسلامى و تطبیق آن در جامعه به ‌طور یکسان خطابش را متوجه آنان می‌نماید.

حتی اگر سخن شکیب ارسلان نویسنده‌ی شهیر عرب را نپذیریم که «اقبال بزرگترین متفکری است که جهان اسلام در طول هزار سال اخیر به وجود آورده است»، نقش بی‌بدیل او در تفکر نوین اسلامی را نمی‌توانیم منکر شویم. با کمال تاسف باید گفت که جهان اهل‌سنت پس از اقبال لاهوری، متفکر دیگری در حد و اندازه او به خود ندید، متفکری که چون اقبال دارای تفکری جامع و منظومه‌ای باشد.

گفت‌وگو، زبان مفاهمه است و هیچ تمدّنی بدون گفت‌وگو شکل نگرفته و بدون آن نیز دوام نیافته است.

محسن آزموده: ایدئولوژی از آن دست مفاهیم علوم انسانی و اجتماعی جدید است كه دهه‌هاست در مكالمات روزمره نیز كاربرد پیدا كرده و آگاهانه یا ناخودآگاه و مثبت و منفی، در نوشتارها و گفتارهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیروی رواج چشمگیر این مفهوم، آثار مكتوب و شفاهی فراوانی اعم از كتاب و مقاله و سخنرانی و درسگفتار درباره این مفهوم و چیستی و خاستگاه آن پدید آمده و در دوره‌های مختلف زمانی، برداشت‌های متفاوتی از آن رایج شده.

در آثار و مکتوبات راجع به فلسفه‌‌یِ اخلاق، فلسفه‌‌یِ سیاست، و فلسفه‌‌یِ حقوق؛ بوفور می‌بینیم که از کرامتِ انسان سخن به میان می‌‌‌آید یا برای حلِّ یک مسأله یا رفعِ یک مشکل به کرامتِ انسان استناد می‌شود. در این نوشته، نخست به مفهوم کرامتِ انسان می‌پردازیم، آن‌‌گاه به موافقان و مخالفانِ کرامت داشتنِ انسان گوش بسپریم، سپس، به این پرسش توجه می‌کنیم که چرا انسان کرامت دارد؛ سرانجام، به پاره‌‌ای از لوازمِ نظری و عملیِ کرامت داشتنِ انسان اشاره می‌کنیم. غرض از این نوشته جلبِ نظرِ خوانندگانِ گرامی به اهمیّتِ این مفهوم، مشکل گشایی آن، و موارد نقضِ عملی آن در زندگی ساری و جاری ما است.

منظور از این سخن؛ ایراد و انتقاد نیست. قصد تنها ادای مسئولیتی است سنگین؛ با بیانی صرفاً علمی و با احتراز از آنچه کمترین حساسیت را برانگیزد. تکلیفی است اسلامی که این سخن؛ به نظر تمام صاحبنظران و دست‌اندرکاران تهیه‌ی قانون قصاص برسد. پس حتّی از اشاره به این ماده و آن تبصره؛ و این نقص و آن ایراد؛ حذر می‌کنم؛ که شاید مطبوعات بخواهند و بتوانند؛ به وظیفه اسلامی خود قیام، و آنرا چاپ کنند.