سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

صحبت از پژمردن یک برگ نیست

واى! جنگل را بیابان مى‌کنند! 

دست خونْ‌آلود را پیش چشم خلق پنهان مى‌کنند!

هیچ حیوانى به حیوانى نمى‌دارد روا

آنچه این نامردمان، با جان انسان مى‌کنند

شهر من سردشت ٢٩ سال پیش در چنین روزى، مورد حمله شیمیایى فرعون زمانه، صدام حسین قرار گرفت. 

در عرض چند دقیقه، هزاران نفر شهید و زخمى شدند. 

سازمانهاى مدافع حقوق بشر، سازمان ملل و دولت‌هایى که میلیارد‌ها دلار را صرف حمایت از حیوانات مى‌کنند، نظاره‌گر این جنایت بودند اما... 

توحش انسانی از‌‌ همان ابتدا برای بشریت، دنیایی مملو از رنج و ناآرامی پدیدار ساخته است. توحشی که از ریختن خون هر چه بیشتر به وجد می‌آید. 

وجدان بشیریت غیرمتوحش نیز نه به‌سبب عدم انزجار از قتل و خون‌ریزی، بلکه به‌خاطر سیستم نسبی‌گری که ذهنش را شرطی کرده است، در طی ادوار پیشین، واکنش چندانی به نسل‌کشی‌ها و جنایت‌ها علیه بشریت در جای‌جای دنیا از خود نشان نداده است. 

اوریانا فالاچی می‌گوید: «مرگ غیر از یک ارزش نسبی، ارزش دیگری ندارد. وقتی نایاب باشد، به حساب می‌آید و وقتی زیاد و فراوان شود، دیگر به حساب نمی‌آید.

«من در جنگ بزرگ شدم و شاهد این بودم که سازمان ملل متحد به کشورم کمک کرد تا بازسازی شود و بهبود یابد. آن تجربه، بخشی عمده از چیزی بود که مرا به اشتغال در خدمات عمومی واداشت. به عنوان دبیرکل، مصمم هستم شاهد ارائه نتایج معنادار و محسوسی باشیم که صلح، توسعه و حقوق بشر را ارتقاء دهد.» 

جناب آقای‌ بان کی مون 

دبیر کل محترم سازمان ملل متحد

سلام و درودتان باد

شاید پاراگراف فوق برایتان آشنا باشد! 

اجازه دهید یارتان شوم تا زیاد به مغزتان فشار نیاورید! 

این نقل قولی است از شما که از سایت http://unic-ir.org/ استخراج کرده‌ام! 

اخلاق و ارزش‌‌ها بیانگر جنبه‌ی معنوی و روحی و همچنین جوهر و اساس هر فرهنگ و تمدّنی  هستند که در عین حال بقا و پایداری آن را در طول تاریخ برای نسل‌‌های مختلف تضمین می‌كنند. جنبه‌ای كه اگر روزی از بین رفت، حرارت و گرمای تمدّن برای انسان از بین می‌رود. قضیّه‌ای كه روح زندگی و وجود آن محسوب می‌شود. بنابراین اگر جنبه معنوی تمدن از بین رفت، رحمت و مهربانی نیز از قلب‌‌ها بیرون می‌رود، وجدان و ضمائر از ایفای نقش خود ناتوان می‌شوند

مجتهد نواندیش بزرگ اسلامی از دیار اورامان را بیشتر بشناسیم

چند روز پیش، مجتهد نواندیش بزرگ اسلامی پروفسور مصطفی ابراهیم زلمی در سن ۹۲ سالگی دارفانی را وداع گفت؛ و جامعه‌ی اسلامی و کرد از خدمات بیشتر ایشان محروم شد. چون متأسّفانه وفات ایشان نیز آنچنان که باید، در رسانه‌ها و محافل کردستان بازتاب نداشت، لازم دیدم بسیار به اختصار ایشان را معرفی نمایم. 

پروفسور مصطفی ابراهیم زلمی در سال ۱۹۲۴ میلادی در روستای زلم واقع در اورامان لهونِ کردستان عراق متولد شد.

از آنجا که انسان مدعی است قادر به درک انواع وجوه زندگی خود و سایر موجودات جهان است و از آنجا که احساس پوچی ناشی از بیهوده‌انگاشتن زندگی با روزمرگی پیوند ناگسستنی دارد، طبیعی است انسان بخواهد زندگی را به تن و لذات تنانه فرو نکاهد و از انواع گوناگون زندگی مادی و معنایی برخوردار باشد و برداشت‌های متفاوت از زندگی را شناسایی و تجربه کند، زیرا ذهن انسان خواهان ابدیت، بی‌نیازی و زیبایی است.