پروردگارا دل نوشته‌ای دارم، اگر بنویسم دردهایم از غروب خورشید هم دلگیرتر و داشته‌هایم از طلوع صبح هم زیباتر است...
ماه رمضان است و من خرسندم از این که در مهمانی گسترده‌ای که در این ماه عزیز به پا کرده‌ای دعوت هستم و نه جزو تکذیب کنندگان کافران، بلکه جزو مومنین قرار گرفته‌ام تا لطف و عنایت الهی‌ات شامل حالم گردد که این یکی از داشته‌های من است.
پروردگارا! من بنده‌ی حقیری هستم که هنگام سحر دست‌هایم را در برابر عظمت و شکوه بی‌پایانت به آسمان می‌گشایم تا به خاطر داشته‌هایم تورا شکرگزار باشم و داشته‌هایم را همراه با اشکی که همچون مرواریدی از درون صدف گشوده می‌شود و از چشمان من می‌ریزد را از تو طلب کنم.
پروردگارا! در این ماه پر برکت که الطافت همچون باران بر سر همه نازل می‌شود... کمک کن تا افکارم را طوری پرورش دهم که گفتارم نشود و گفتارم را به گونه‌ای اصلاح کنم که رفتارم نشود و رفتارم را با خصلت‌های پلید آمیخته نکنم چرا که عادت می‌شود و مراقب عادت‌هایم باشم چرا که اگر عاداتی بیهوده داشته باشم شخصیتم می‌شود.
 پروردگارا! کمکم کن تا مراقب شخصیتم باشم چرا که اگر غفلت‌ کنم و گمراه شوم سرنوشتم می‌شود.
پروردگارا! تو را به برکت و اعجاز نام‌هایت قسم می‌دهم هیچ بنده‌ای را محتاج کسی دیگر به جز خودت نکنی و مهر عشق خودت را در دل‌های خزان زده‌ی ما پرورش ده تا این خزان بی‌برگ به بهاری جاویدان تبدیل شود.