سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

قدیمی‌ترین مسجد شهر برای جلسه‌ی تعلیم حدیث تعیین گردیده است، زیرا مساجد خانه‌های خدا بشمار می‌آیند[264] و بندگان خدا برای اقامه نماز و شعایر دینی به آنجا می‌آیند و چه بهتر که فرموده‌های پیامبرخدا نیز در آنجاها تعلیم و تعلّم شوند.

پیش‌زمینه‌های نظری شبکه معرفت‌ دینی
نام گفت و گو شونده: علیرضا قائمی نیا

اشاره‌: گسترش روزافزون دانش‌های جدید در حوزه علوم انسانی در دنیای علمی امروز فهم انسان‌ها را از خود، پدیده‌ها و مسائل پیرامون، ژرفا بخشیده است. از این میان زبان‌شناسی معاصر و نشانه‌شناسی و بحث‌های مربوط به هرمنوتیک دست بالا را دارند.

بدیهی است که ستون فقرات روایت حدیثی، سلسله‌ای است که حدیث به بالاترین حلقه‌های آن وصل گردیده است و علمای علم الحدیث درایتی برای حصول اطمینان از اتصال حلقه‌های این سلسله و اطلاع از کیفیت اتصال این حلقه‌ها توجه به دو امر مهم را لازم شمرده‌اند:

نویسنده‌: محمدرضا نیکفر

این نوشته درآمدی است بر «تاریخ مفهوم‌ها» که کار آن معناشناسی تاریخی مفهوم‌های سیاسی-اجتماعی است. تمرکز «تاریخ مفهوم‌ها» بر روی مفهوم‌های بنیادی است. آنها نه مفهوم‌هایی‌اند که به سادگی چیزهایی و جریان‌هایی را در جهان ثبت ‌کنند، بلکه خود ایجادگر چیزها و ساختارهایند، به‌راه‌اندازنده‌ی جریان‌هایند. آنها جهان‌سازند.
نویسنده‌: محمدرضا نیکفر

 استاد مصطفی ملکیان در یکی از سخنرانی‌های خود که چندین سال پیش در دانشگاه تهران ایراد کردند به موضوع «شریعتی و دین ایدئولوژیک» پرداختند.[1] جان کلام ایشان این بود که دین به خودی خود/ذاتاً ایدئولوژیک است و نیازی ندارد و نداشت که که به‌وسیله‌ی اشخاصی چون شریعتی ایدئوژیک شود. برای نشان دادن این امر آقای ملکیان هفت ویژگی منفی برای ایدئولوژی‌ها برمی‌شمرند و مدعی می‌شوند که ادیان همه‌ی آن ویژگی‌ها را دارا هستند.

نویسنده‌: رهبر محمودزاده

آرای معطوف به شناخت مباحث «نظریه‌ی ادبی»، پیوستار متنوعی را تشکیل می‌دهد که یک سوی آن را می‌توان در رویکردهایی یافت که نظریه‌ی ادبی را به مثابه‌ی یک علم می‌نگرند و قاعدتاً عینیت روشهای آن را مد نظر دارند. در این رویکرد آن چه که باید از آن پرهیز کرد عبارت است از بسط و پروردن داوری‌های مبتنی بر ذوق شخصی و قائل بودن سرشتی ذهنی برای آن داوری‌ها. سوی دیگر پیوستار، رویکردهایی است که عینیت روش و امکان انسجام و وحدت آن و علمی بودن مباحثی که معطوف به شناخت متن ادبی است را افسانه‌ای پوزیتیویستی و شاید کلان روایتی متلاشی‌شده می‌انگارند. این نظرگاه اخیر تا آن‌جا بسط می‌یابد که حتی از نوشتن درباره‌ی یک متن ادبی به شیوه‌ی نوشتاری واحد احتراز می‌شود و به جای آن، نوشتار به گونه‌ی مجموعه‌ای از پاره‌های مختلف و کلکسیونی از کوته نوشت‌ها سامان داده می‌شود یا بهتر است بگوییم سامان زدایی می‌شود.

علم الحدیث با دو قید «درایتی» و «روایتی» استعمال می‌گردد و بر دو علم جداگانه اطلاق می‌شود: یکی علم الحدیث درایتی و دیگری علم الحدیث روایتی که اولی اساس و زیر بنای دومی است و همان نسبت را با آن دارد که اصول الفقه نسبت به فقه دارد.

و فکر می‌کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد.[1] " سهراب سپهری"

1. داریوش شایگان، هندشناس، روشنفکر و اندیشمند برجسته معاصر، بیش از چهل سال است که در فضای فکری ـ فرهنگی این دیار حضور دارد. از او آثاری چون ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، بت‌های ذهنی و خاطره ازلی، آسیا در برابر غرب، هانری کربن: آفاق تفکر معنوی در اسلام ایرانی و افسون زدگی جدید: هویت چهل تکه و تفکر سیار به زبان فارسی به چاپ رسیده است. علاوه بر این، رامین جهانبگلو گفتگوی مبسوط خواندنی و جذابی با وی انجام داده که تحت عنوان زیر آسمان‌های جهان پیش‌ چشم اهل نظر قرار گرفته است. همچنین درباره او مقالات قابل توجهی به فارسی و زبان‌های اروپایی منتشر شده است.[2]

عناوین برنامه:
- ظاهری‌های عصر جدید
- معطلّه‌های عصر جدید (کسانی که به تعطیلی نصوص معتقدند) و تعطیلی نصوص اسلامی
- پرسش‌های بینندگان
- مقاصد پنج‌گانه‌ی شریعت

اشاره‌: فردا چهارشنبه؛ ‌ ۱۵ دسامبر، شصت و سومین سالگرد دفاعیه‌ی علامه‌ دکتر محمدعبدالله‌ درّاز از رساله‌ی ارزشمند دکترایش؛ «قانون اخلاق در قرآن» در سوربن پاریس در ۱۵ دسامبر ١٩۴٧ است. به‌ همین مناسبت لازم دانستم که‌ با نوشتن کلماتی چند، ادای احترامى به‌ این اندیشمند فرزانه‌ و خدمات و حسنات علمی ایشان نموده‌ باشم.