خدایا با باری از گناه و توبه و پشیمانی از روی غفلت ورزیدن در دعا و مناجاتم از سر شرم به سوی نور تو آمده‌ام.
 من؛ همان بنده‌‌ی فراری باز گشته‌ام، بنده‌ای که از سخن گفتن با خالق خود فرار کرده.
 مرا بپذیر یا توّاب هر چه داشتم همه خرج گمراهی‌ام شد؛ حالا حال آه هم ندارم من را عفو کن.
 همه زخم‌های دلم را به صفات قشنگت می‌سپارم .
 میلیون‌ها نفر در زیر خاک آرزو دارن که به این دنیا باز گردن تا یک سجده بهر تو کنند...، و لو یک سجده! ولی کرم تو شامل حال من بود و من کوتاهی کردم.
 خدایا آن هنگام که در گفتن ایاک نعبد و ایاک نستعین کوتاهی کردم؛ با چه رویی بگویم الهی العفو! اما تو لطف کن مرا ببخش.
 خدایا مرا به انضباطی درونی متعهد کن تا از هر کاری که بخواهم انجام بدهم و از آن کار لذت ببرم در حالی که مجاز نیستم آن را انجام بدهم، از آن منصرف شوم.
 یا غافر الذنب الخطیات! نامه اعمالم را پاک کن
 از لطف و کرمت و مرا قرین رحمت خود قرار ده یا دلیل المتحیرین 
با ارمغان یقین چنان آرامشی برایم فراهم ساز که از منجلاب سر گردانی بیرون بیایم و طعم روشنایی ایمان را دریابم.
 یا حی یا قیوم بیدارم کن تا باز نگردم به توبه شکستن.
خدایا حتی شیطان هم در کار خود ثابت قدم ماند ولی من که بنده تو ام در عهد و پیمان با تو ثابت قدم نبودم خدایا از کرده خود پشیمانم، خسته‌ام... 
کمکم کن...
 هادیم باش تا با نور وجودت به سویت بیایم و ای خدای رحمان و رحیم دست این بنده گناهکار خود را بگیر و او را به حال خود وا مگذار حتی برای لحظه‌ای