إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

دین و اندیشه

  • ما و فلسطین

    13 مهر 1395

    فلسطین به بخش جنوب غربی سرزمین شام اطلاق می‌‌شود که در ساحل دریای مدیترانه و غرب قاره‌ی آسیا قرار دارد و نقطه‌ی اتصال قاره‌های اسیا و افریقا هست و از طریق دریا به قاره‌ی اروپا راه دارد،

  • هر روز، بعد از نماز جمعه، امام جماعت مسجدی، همراه با پسربچه‌ی 11 ساله‌اش در یکی از محله‌های شهر آمستردام پایتخت کشور هلند در خیابان‌های اطراف به پخش کتابچه‌ای کوچک به نام راهی به سوی بهشت اقدام می‌کردند،

  • قران به‌عنوان کتاب الهی برای سعادت و خوشبختی بشریت،‌ داری سعه‌ی صدر و نگاه بسیار وسیع به قضایا و موضوعات مختلف از جمله فرهنگ دگرپذیری می‌باشد و با پذیرش و تحمل عقاید، مقدسات و افکار غیر و سایر ادیان و مذاهب آسمانی و زمینی،‌ با رعایت اصول تکریم و شرافت بشری جلوه‌ای زیبا از تعامل و همزیستی را به نمایش گذاشته است. 

    قرآن قبول و پذیرش خود را منوط به اختیار واراده،‌ دوری از نژادپرستی،‌ احترام به دیگری در گفتار و عمل می‌داند

  • امروز، اکرم سابقی امام جماعت مسجد سابقی پاوه در خطبه‌ی نماز عید قربان، بر مهرورزی و تکریم هم‌نوعان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ثمره‌های تقوا تٲکید کرد.

  • با کاروان پارسیان

    18 شهریور 1395

     در کاروان حج افراد گوناگونی می‌بینی که همه یک آهنگ و مقصد متعالی دارند، در دیار پیامبران ابراهیمی حاجیانی از نژاد‌ها و رنگ‌‌ها و زبان‌‌های گوناگون خواهی دید که همه نشانه و نمودار قدرت خداوند هستند و نباید سبب امتیاز گروهی بر گروهی دیگر به شمار آید.

  • مفهوم اجماع از نگاه شافعی، مفهومی در اوج ابهام است و منشأ اين ابهام، فقط در خَلط بين اجماع و سنت متواتر خلاصه نشده بلکه به وسعت مفهوم سنت نزد شافعی برمی گردد؛ وسعتی که تقريبا شامل اجماع نسل اول مسلمانان يعنی نسل صحابه، است[2][يعنی شافعی، اجماع صحابه را نيز تقريبا داخل در مفهوم سنت می داند]. گويی شافعی بين دو خط، سرگشته است:

    اول: گستردگی دايره ی نصوص

    دوم: حقيقت اختلافی که در عصر او، بين علمای سرزمين های مختلف، منتشر بود.

    از همين رو، می بينيم که او در الرِّسالة، بين «اجماع در روايت نبی صلی الله عليه وسلم»، و «اجماع در عمل کردن برمبنای اجتهاد» تفاوت می نهد.

  • اقبال لاهوری را می‌توان شهید جستجو نامید. این تعبیری است که خودِ او در اشعار جستجوگرانه و پُرسوز و گدازش به کار بُرده است. آن‌چه فارغ از افکار و ایده‌های نو، جسورانه و فضاآفرین اقبال، جلوه‌گری ویژه و جذابیت چشمگیر دارد و خواننده‌ی شعر او را، سرشار و ذوق‌زده می‌کند روح جستجوگر و دل بی‌قرار اوست که جذبه‌های شور و سوز می‌بخشد و زندگی را در تپیدن جستجو می‌کند. ایمان اوست به فرد انسانی و دعوت‌اش به خودآگاهی و خودباوری. تعهدی است که به آزادگی و نفی خوی غلامی و «رِقّیت» دارد و ستایشی است که نثار «حُرّیت» می‌کند.

  • اشاره: عمر احمدی لاوین، متولد ١٣٤٢ در پیرانشهر است‌. دبیر بازنشسته‌ی ریاضی است و «فلسفه علم» را در مقطع کارشناسی‌ ارشد در دانشگاه شریف و با پایان‌نامه‌ی «ابطال در روش‌شناسی و معرفت‌شناسی پوپر» گذرانده است‌. به باور او اصلاح‌گری فرهنگی در جامعه‌ی ما مستلزم بازاندیشی در تفکر دینی به قصد بازسازی آن است:

    نویسنده:
    عمر احمدی لاوین
  • معرفی اشاعره:

    فرقه‌ای کلامی اسلامی است که به ابوالحسن اشعری نسبت داده می‌شود. وی علیه معتزله قیام کرد. اشاعره، برهان‌ها و دلایل عقلی و کلامی را به عنوان وسیله‌ای جهت مناظره با رقیبانی چون معتزله و فیلسوفان برای اثبات حقایق دینی و عقیده‌ی اسلامی به شیوه‌ی «ابن‌کلاب» به کار می‌گیرند.

    تأسیس اشاعره و برجسته‌ترین شخصیت‌های آن: 

    •ابوالحسن اشعری: او ابو الحسن علی بن اسماعیل از نوادگان ابو موسی اشعری (رح) است. وی در بصره در سال ٢٧٠ ه‍ به دنیا آمد و سه مرحله از زندگانی فکری خویش را گذراند:

    -مرحله‌ی اول: این مرحله را نزد ابوعلی جبایی؛ شیخ معتزله در عصر خود زیست

  • به علت وجود عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فکری گوناگون، فهم عربی و اسلامی در طی قرن نوزدهم شاهد تحولات ژرف و تغییرات حادی بوده است و در مجموع به چالش‌های تمدنی و فرهنگی‌ای برمی‌گردد که طرف اروپایی ایجاد کرده است. اندیشه‌ی عربی بدین خاطر از بافت نوینی برخوردار شده و افق دیدش را به سوی طرف مقابل دوخته است، زیرا او را دشمن خویش پنداشته که پایه‌های اجتماعی و فرهنگی‌ اسلامی را تهدید می‌نماید. اندیشه‌ی عربی در پی شیوه‌های تازه‌ای است تا شادابی را به خود برگرداند. اندیشمندان در سده‌ی نوزدهم به عقب‌افتادگی مسلمانان نگریستند که بر واقعیات جامعه خیمه افکنده بود