سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

خداوند قرآن را کتاب هدایت و رحمت برای جهانیان فرستاده است؛ این کتاب به استوارترین راه‌ها هدایت می‌کند؛

شارع حکیم در عباداتی که بر مکلفین فرض کرده است اهدافی را دنبال می‌کند؛ شاید مهم‌ترین آن احکام بندگی برای خدا و فرمانبری از اوامر و نواهی اوست. امام شاطبی در موافقات با اشاره به این مطلب آورده است: "مقصد شرعی از وضع شریعت بیرون آوردن مکلف از دایره هوا و هوس است تا این که با اختیار خود بنده خدا باشد همان گونه که از روی اجبار بنده اوست".

رمضان ماه روزه و قرآن و شب‌زنده‌داری است؛ ماه بخشش و کرم و سخاوت است. سخاوت از ویژگی‌های پیامبران الهی است و ام المؤمنین خدیجه بهترین گواه بر این ویژگی رسول خداست؛ آنجا که وقتی به او دلداری ‌داد فرمود:

در این نوشتار به یاری خدا می‌خواهیم حق مقدسی را یادآوری کنیم که هیچ وقت نباید فراموش شود و آن هم حق خداوند بر بندگانش است تا همواره او را بپرستند و برایش شریکی قائل نشوند. به همین خاطر خداوند برخی از ماه‌های پرفضیلت را قرار داده است تا بندگان به او نزدیک شوند؛ ماه‌هایی که برخی بر دیگری برتری دارند و به لحاظ مقام و جایگاه و اجر و پاداش با هم متفاوت هستند. خدای متعال فرموده است:

به سوی شوال و سایر ماه‌ها در حرکتیم و فصل تابستان در راه است؛ با رمضان همراه شو و آن را ترک مکن که از دوری تو اندوهگین می‌شود. فرشتگان شب در هنگام سحر چندان منتظر نمی‌مانند؛ به خود رحم کن و شرم کن از این که تو را کسل و تنبل ببینند. برای آخرت با تو عهد بستند پس با آنان خلف وعده مکن.

رمضان، یکی از ماه‌های قمری است که بعد از آخرین روز ماه شعبان آغاز می‌شود. بنا به دستور پروردگار، هر مسلمانی که عذر و دلیلی موجه نداشته باشد، خود را مکلف می‌داند که روزه بگیرد.

ماه خیرات و برکات به سرآمد و روز شادمانی و پاداش گذشت؛ این سنت خداوند در آفرینش است و هر چیزی آغاز و پایانی دارد. رمضان به ما آموخت که وقت از جنس طلاست و گذر سریع آن نشان از گذر عمر است که عمر جز همین روزهای محدود نیست. حسن بصری می‌گوید: ای فرزند آدم تو چیزی جز همین روزها نیستی و هر گاه روزی سپری شود بخشی از تو رفته است.

زنان از دیرباز مجموعه‌ای از آداب و رسومی را که در میراث فرهنگی و ملی آنان ریشه دارد و با آموخته‌های مادران و مادربزرگ‌هایشان آمیخته است به ارث برده‌اند.

خداوند فضائل و فوائد بسیاری را در ماه رمضان قرار داده است؛ رمضان ماه نزول قرآن و ماه توبه و استغفار از گناهان است. در این ماه بسیاری از مردم از آتش جهنم رهایی می‌بایند. بهشت درهایش را می‌گشاید و درهای جهنم بسته می‌شود و اهریمنان به بند کشیده می‌شوند. همین کافی است که شب قدر که برابر با هزار ماه است در این ماه قرار دارد.

امام حسن البنا در سال‌ ۱۹۰۶‌‌‌ (م) دردهکده‌ی‌ محمودیه در دلتای‌ رود نیل‌ از‌ نواحی‌ بحیره‌ی مصر چشم به‌ جهان‌گشود. ایشان‌ در خانواده‌ای مذهبی پرورش‌ یافت؛ پس‌ از‌ اتمام دوره‌ی تحصیلات‌ در «تربیت‌ معلم‌ شهرد مهنور»، در‌ سن ۱۶ سالگی به‌ قاهره‌ رفت تا در «دارالعلوم»، که‌مؤسس‌ آن «محمد عبده» بود‌ تحصیل‌ کند. در‌آنجا‌‌ ایشان به‌ عضویت «انجمن‌ مکارم‌ اخلاق‌ الاسلامی» و همچنین «انجمن‌ جوانان‌ مسلمان» در آمد. امام بنا‌‌ در سال ۱۹۲۷ (م)، معلم دولتی شهر‌ اسماعیلیه‌ شد‌ و‌‌‌ در مارس ۱۹۲۸ (م) «اخوان‌ المسلمین » را با شش‌ عضو‌ طرفدار و شاگردان‌محلی تشکیل داد.