سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ماهیت تغییر: 

تغییر باید برای حقایق باشد، زیرا حقیقت زیرساخت و پایه‌ی هر تغییری است. تغییر مفهومی فرا‌تر از نماد ظاهری‌اش دارد و بخشی طبیعی از امور ظاهری و نسبی است. نسبی از جهت افراد، عرف و رسوم و موقعیت‌ها. بنابراین، نمی‌توان تغییر را به اوصاف ظاهری محدود کرد و از ویژگی‌های باطنی‌اش غفلت کرد. 

خوارکردن تغییر به برخی از أمور ظاهری و بیرونی، برگرفته از عوام زدگی و چیرگی فرهنگ افکار عمومی بر فرد است

حوزه‌های فعالیت شورا و چگونگی آن

۱-کیفیت اجرای شورا: 

 عبدالقادر عوده در جلد اول کتاب «التشریع الجنایی» می‌نویسد: شریعت لازم دیده که شورا را به عنوان یک اصل و قانون کلی مطرح نماید و نحوه‌ی اجرا و تدوین آیین نامه‌های اجرایی را به اولیای امور وانهد. زیرا راهکارهای عملی، متأثر از شرایط زمان، مکان و عرف جامعه است. و این اولیای امور هستند

می‌گویند قرآن در تقسیم ارث، سهم مردان را دو برابر زنان قرار داده و به این ترتیب بی‌عدالتی و جفای بزرگی در حق نیمی از بشریت روا داشته است و شاید همین نیمه نگریستن، موجب تحقیر زن از چشم مرد در جوامع اسلامی شده است. نظریه فوق، که معمولاً از جانب بسیاری از بانوان عنوان می‌شود، به نظر می‌رسد برای بسیاری از مردم مطرح باشد. 

 «تزکیه» و «دعوت» دو کلید گشایش دروازه‌ی تغییر بر روی جوامع بشری به شمار می‌روند. همانطور که خداوند متعال در دو آیه بصورت جداگانه به این دو امر مهم اشاره کرده است. چنانچه در مورد دعوت می‌فرماید: «یا أیُّها النَّبی إنّا أرسلناک شاهداً و مبشِّراً و نذیراً (۴۵) و داعِیاً الی اللهِ بِإذنِهِ وَ سِرَاجًا مُنِیراً (۴۶)» [احزاب] ترجمه: «ای پیامبر، ما تو را گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم

پس از جنگ سرد بین دو بلوک شرق و غرب، ابرقدرت‌های جهان تمام توان اقتصادی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی خود را علیه مبارزه با تروریسم بسیج کرده‌اند. تروریسمی که هنوز تعریف مشخصی از آن نشده است تا هر کس و هر جهتی در راستای سیاست‌های آنان گام برندارد، به راحتی مهر تروریسم بخورد. 

بالأخره در آغاز هزاره‌ی دوم، مبارزه با تروریسم، بهانه‌ی خوبی بود تا استعمارگران حضور نظامی خویش را در منطقه‌ی خاورمیانه توجیه کنند.

برای كندوكار در مبانی نظری مدارا، منطقاً لازم است كه، نخست مراد خود را از لفظ مدارا (tolerance یا toleration) روشن كنیم. مراد من از مدارا، در این جستار، عبارت است از: نگرش ( یا طرز تلقی) روادارانه یا آزاد اندیشانه نسبت به عقائد یا اعمالی كه با عقائد یا اعمال خود شخص تغایر یا تعارض دارند. و مرادم از نگرش ( یا: طرز تلقی) نیز عبارت است از: آمادگی‌ای اكتسابی و نسبتاً ثابت برای یك نوع عمل خاص در جهت نیل به یك هدف. ظن قریب به یقین دارم كه اكثر حاضران در این جلسه نیز از لفظ مدارا همین معنا را اراده و فهم می‌كنند.

کوشش شافعي به يافتن راهي ميانه در بين دو مکتب عقل گراي عراق و نص گراي مدينه معطوف بود. ابوعبدالله محمد بن ادريس در سال (150 هـ ق) در غزه متولد شد و به دليل انتساب به شافع، نياي او که به حضور پيامبر (صلي الله عليه و آله) رسيده بود، به شافعي اشتهار يافت. او از خاندان عبد مناف بود و از اين راه با پيامبر، خويشاوندي و تباري قريشي داشت. بخش بيشتر زندگي اش را در دوران هارون الرشيد و مأمون عباسي گذراند. دردر کودکي به همراه مادرش به مکه کوچ کرد