نويسنده: هشام الهاشمي برگرفته از: واي نيوز بايد قبل از هر چيز روابط امريكا – سوريه را از زمان رياست جمهوري حافظ اسد از سال 1971 بررسي كنيم. در آن موقع با وجود اينكه اختلاف هاي دو كشور بالابود اما در بسياري مواقع واشنگتن تلاش مي كرد يا به اين اختلاف ها اعتنا نكند يا اينكه به نوعي آنها را حل كند. در عين حال هر دو كشور نيز تلاش مي كردند كه اجازه ندهند اختلاف ها بالابگيرد و به مرز تنش برسد. حوادث سوريه در سال 2011 اختلاف هاي دو كشور را افزايش داد تا آنجا كه دو طرف انتقادهاي تندي را متوجه يكديگر كردند به ويژه زماني كه بحث مسلح كردن مخالفان در سال 2012 به ميان آمد دامنه انتقادها به اوج رسيد و تنش ها در روابط دو طرف بسيار شديد شد. اين روزها صحبت از تصميم دولت امريكا براي هدف قرار دادن مواضع داعش در داخل اراضي سوريه و انجام عمليات نظامي در مرزهاي سوريه، تركيه و عراق است. هدف از اين حمله ممانعت از نقل و انتقال مهاجران و قاچاق نفت و تجهيزات نظامي به دولت اسلامي است. بعد از آن نمايندگان وزارت امور خارجه ايران ديدارهايي را در مسقط، بغداد، اربيل و رياض انجام دادند تا اينكه وليد المعلم، وزير امور خارجه سوريه حرف آخر را زد و گفت كه دمشق نه تنها مانع از انجام اين تصميم نمي شود بلكه از آن استقبال مي كند. خاورميانه و جامعه جهاني درك كرده اند كه دولت ابوبكر البغدادي نه تنها خطري براي عراق و سوريه بلكه عواقب بسيار وخيمي براي كل منطقه دارد و مي تواند مشكلات آن را بسيار بيش از اينها پيچيده كند. امريكا و ايران كه قرار است در اينجا، سوريه نماينده ايران باشد، به سمت مرحله تازه يي از روابط سري سياسي و امنيتي براي مهار شبكه داعش در عراق و سوريه حركت كرده اند. احتمالانوع همكاري هاي آنها به اين ترتيب خواهد بود: 1- رسيدن مساله سوريه به يك راه حل معتدل به ويژه بر سر مساله رياست جمهوري و آماده شدن اوضاع براي تغيير قانون اساسي و برگزاري انتخابات. 2- نزديكي عربستان – ايران و تلاش عمان براي ايفاي نقش در اين زمينه به گونه يي كه سوريه از اين نزديكي استقبال كرده است با اين اميد كه اين مساله بتواند باعث گشايشي در روابط امريكا با ايران شود. عربستان و كشورهاي عربي حوزه خليج فارس هر گونه حمايت و كمك رساني به مخالفان سوري را متوقف كرده اند تا شايد به اين ترتيب زمينه هاي لازم براي حل بحران سوريه فراهم شود. 3- پيش بيني مي شود كردها از جمله كردهاي سوريه نقشي موثر در اين پيمان بين المللي و منطقه يي داشته باشند، به گونه يي كه احتمالااز سوي جامعه جهاني به ويژه امريكا و بريتانيا براي تعامل با تحولات خاورميانه مامور خواهند شد. 4- روابط دولت مركزي در بغداد با حكومت اقليم كردستان بعد از يك دوره يي از تنش و ناآرامي بهبود خواهد يافت و امريكا تلاش خواهد كرد با فشار به طرف ايراني امتيازهايي را به سود خود در يمن بگيرد و در جاهاي ديگر با تهران كنار بيايد تا تسهيلاتي براي ارسال تسليحات به نيروها و گروه هاي متحد خود در منطقه فراهم كند. 5- در سايه نزديكي احتمالي روابط تهران و واشنگتن اين پرسش مهم مطرح مي شود كه آيا نزديكي روابط تهران و واشنگتن باعث دوري واشنگتن از ديگر كشورهاي منطقه به ويژه عربستان سعودي خواهد شد؟ قبل از هر چيز بايد درك كنيم كه سياست امريكا سياست پراگماتيكي است و تا اندازه بسياري سياست خود را به گونه يي دنبال كرده است كه مطابق با مصالح سياسي و اقتصادي اش باشد و همانطور كه مي دانيم تحولات سياسي در منطقه بر مصالح آن در اين چارچوب بسيار تاثير مي گذارد، اين مساله سبب مي شود تا امريكا در روابط و تشكيل هم پيماني هايش تجديد نظر كند. نزديكي نوعي به ايران و به شكلي برقراري رابطه با تهران نوعي استراتژي طولاني مدتي است كه اوباما تلاش دارد آغازگر آن باشد. 6- فشار بر مواضع تركيه و قطر در بحران سوريه و عراق سبب شد تا مواضع ايران بعد از سال ها تنش و خصومت به نوعي به سمت انسجام در رابطه با عربستان متمايل شود. 7- نوعي از نزديكي روابط ميان عراق با تركيه و كشورهاي عربي حوزه خليج فارس شكل گرفته است كه مي تواند مطابق با نگاه هاي جديد سياسي امريكا و جامعه جهاني در منطقه باشد. روزنامه اعتماد، شماره 3055 به تاريخ 19/6/93، صفحه 11 (ديپلماسي)