غزوات پیامبر– صلّیالله علیه وسلّم–
چون مسلمانان قوت و شوکت یافتند بر آنها جهاد فرض شد (اینکه اگر مشرکی بر آنها تاخت آنها میتوانند در مقابل از خود دفاع کنند):
﴿كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ وَهُوَ كُرۡهٞ لَّكُمۡۖ وَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡٔٗا وَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ﴾ [البقرة: ٢١٦].
پیامبر– صلّیالله علیه وسلّم– ٢٨ غزوه را سرپرستی نمود و در ٩ غزوه خود او شرکت داشتند و آنها عبارتند از: بدر ـ احد ـ المریسیع ـ خندق ـ قریظه ـ بنی المصطلق ـ تبوک ـ خیبر ـ فتح مکه ـ حنین و طائف.
چون مشرکین مشاهده کردند که مسلمین به سوی مدینه هجرت کردهاند و از اینکه رسول اکرم– صلّیالله علیه وسلّم– به آنها ملحق شود خوف داشتند زیرا با رسیدن رسولالله– صلّیالله علیه وسلّم– پایههای اسلام در آن دیار مستحکم میشد، و از این میترسیدند که مبادا مسلمانان امنیت راه و تجارت آنها را مختل کنند. لذا همه مشرکین تصمیم گرفتند پیامبر– صلّیالله علیه وسلّم– را به قتل برسانند و برای همیشه از جانب او راحت شوند.
سال دهم تا سیزدهم بعثت
صبر بر بلا
با ارتحال ابوطالب اذیت و آزار مشرکین بر پیامبر– صلّیالله علیه وسلّم– بیشتر شد، و پیامبرج چون کوه استوار بر مصایب و بلاها صبر میکرد. و بزرگ و کوچک را به طرف پروردگار دعوت میداد و کسانی را که خداوند به آنها توفیق میداد دعوت او را قبول میکردند. قریش اذیت و آزار را تا جایی ادامه دادند که روزی پیامبر– صلّیالله علیه وسلّم– در کعبه نماز میخواند و عقبه بن ابن معیط شکمبهی شتر را بر گردن آن حضرت– صلّیالله علیه وسلّم– گذاشت. و فاطمه -رضیالله عنها- دوید و آن را دور انداخت.
نسب ـ والدین عموها ـ عمهها آن حضرت– صلّیالله علیه وسلّم–
او ابوالقاسم محمدبن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصیبن کلاب بن مره بن کعببن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن النضر بن کنانهبن خزیمة بن مدركة بن إلیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان است، تا اینجا همه مورخین اتفاق دارند ولی بعد از این مقداری در روایات در مورد اجداد حضرت رسول اکرم– صلّیالله علیه وسلّم– اختلاف نظر است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل