آزمون و ابتلا در تربیت الهی روشی اساسی است که موجب آشکار شدن ضعف و قوت‌ها، زدودن ناخالصی‌ها و شکوفایی استعدادهای نهفته انسان می‌شود. سختی‌ها و رنج‌ها، همچون کیمیا، انسان خام را به پخته و ناتوان را به توانا بدل می‌سازند. ملتی که رسالت الهی دارد تنها در میدان ابتلا و مبارزه ورزیده و آماده‌ی پاسداری از پیام می‌شود، نه با پیروزی‌های آسان و بی‌رنج.
در تاریخ و سیره پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم آمده است در نبرد بدر، در سال دوم هجری (۱۳ مارس ۶۲۴ میلادی)، مسلمانان، تنها با ۳۱۳ نفر در برابر سپاهی نزدیک به هزار تن از مشرکان ایستادند.
ای‌اهل کتاب! در دین خود غلو مکنید و درباره خدا جز حق مگویید بی‌گمان عیسی مسیح پسر مریم، فرستاده خدا است و او کلمه خدا است که خدا آن را به مریم رساند و او دارای روحی است از سوی خدا پس به خدا و پیغمبرانش ایمان بیاورید و مگویید که سه تا است دست بردارید که به سود شما است
اسلام برای تربیت انسان از وسایل متعددی بهره جسته، که از جمله‌ی این ابزار، تربیت به وسیله الگوی عملی است که بسیار تأثیرگذار می‌باشد.
رابطه‌ای که انسان را با آخرت پیوند می‌دهد، رابطه مسئولیت و جزاست. وقتی مدت زندگی که خداوند برای انسان در نظر گرفته به پایان رسید و بساط آزمون برچیده شود. جهان آخرت جایگزین آن می‌شود. و در سرای آخرت انسانها مورد سوال قرار خواهند گرفت.
(یادداشتی به مناسبت شهادت برادر مجاهد اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس)
امام حسن البنا در سال ۱۹۰۶ (م) دردهکده‌ی محمودیه در دلتای رود نیل از نواحی بحیره‌ی مصر چشم به جهان‌گشود. ایشان در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافت؛ پس از اتمام دوره‌ی تحصیلات در «تربیت معلم شهرد مهنور»، در سن ۱۶ سالگی به قاهره رفت تا در «دارالعلوم»، که‌مؤسس آن «محمد عبده» بود تحصیل کند. در‌آنجا ایشان به عضویت «انجمن مکارم اخلاق الاسلامی» و همچنین «انجمن جوانان مسلمان» در آمد. امام بنا در سال ۱۹۲۷ (م)، معلم دولتی شهر اسماعیلیه شد و در مارس ۱۹۲۸ (م) «اخوان المسلمین » را با شش عضو طرفدار و شاگردان‌محلی تشکیل داد.
یکی از مقاصد بعثت پیامبر صلی الله علیه وسلم آزادسازی انسانها از غل و زنجیرها بوده است. ایشان آمدند تا بندهایی را که بر دست و پای وجود انسانها بسته شده بود باز کنند؛
از دیرباز وجود شَر در زندگی بشر به عنوان چالشی ترین پرسش بشر درباره وجود خدا مطرح بوده، بدین مضمون که با طرح این شبهه و سوال اگر خداوند قادر همه توان، عالم همه دان، و خیر خواه و عادل محض است
مقصود از تفویض یعنی اعتماد و امید به جبران خدا در مقابل کاستی‌های و کمبودهای و ستم و جور روزگار در این دنیا و در جهانی دیگر. تفویضی از جنس مؤمنِ آل‌فرعون، بعد از آنکه به بانگ بلند در برابر ستم فرعون ایستاد و نقشه‌ی ستمکارانه آنان را بر هم زد، در پایان گفت: «وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ» «و كارم را به خدا می‌سپارم. خداست كه به بندگان بیناست».[غافر/۴۴]
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل