سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ما انسان‌ها بدنیا آمده‌ایم تا در زمینه‌هایی که استعدادشان را داریم، رشد نماییم. هر انسانی حداقل در چهار زمینه استعداد دارد. فقـط بایستی آنها را کشف نماییم و پرورششان دهیم تا به خود شکـوفایـی برسیم. می‌خواهم رو راست باشم، این کار اصلاً سـاده و راحت نیسـت به‌این خاطر هم، کسانی که به آن دسـت می‌یابند به پاداشی بزرگ در دنیا و آخرت می‌رسند. خداوند ما را مسؤول این کارسنگین کرده تا خودمان را رشد دهیم و بعد عامل رشد دیگران باشیم.

برادرم اگر بدانی بهشت چگونه خود را برای ورود تو آراسته است؛ اگر جایگاهت را در بهشت برین بدانی؛ اگر بشنوی که فرشتگان به تو خیر مقدم می‌گویند و حوریان ترانه‌ی عشق و سرود شادی می‌خوانند از شدت خوشحالی از خود بی‌خود می‌شوی اما افسوس که تو ناشنوا هستی.

برادرم هر کس با هر حالی که دارد بین او و بین رمضان ارتباطی وجود دارد؛ عابد به خدا نزدیک‌تر می‌شود؛ گناهکار از قدومش خوشحال می‌شود؛ غافل از خواب غفلت بیدار می‌شود؛

در تاریخ ٢٢ دسامبر ٢٠١٦ میسون سویدان شاعر کویتی پستی را در شبکه‌ی اجتماعی فیسبوک منتشر کرد که جنجال‌آفرین شد. او در حالی که حجاب عادی خود را برداشته بود نوشت:

کاش در دنیا یک قلب داشتم که مرا جویا می‌شد...

من تنها برای خودم هستم؛ نه برای این و آن...

کاش اسمی نداشتم...

کاش جسمی نداشتم...

کاش چیزی از من وجود نداشت... 

رمضان کریم

مردم معمولاً فرا رسیدن رمضان را به یک‌دیگر تبریک می‌گویند بدون آن که معنایش را بدانند. از نگاه آنان کرامت و بخشش رمضان به هدایای گران‌قیمتی است که هنگام مهمانی به هر خانه‌ای می‌برند تا آغازگر احسان و نیکی باشد بدون این که ما نیکی و فضیلتی تقدیم کرده‌ باشیم. بسیاری اوقات آدمی چقدر به بهترین مهمان خود رمضان ستم می‌کند! 

من رمضان هستم

بامدادان، نور و روشنایی را در دل‌های تاریک می‌تابانم.

روح پاک را در جان‌های سرگردان می‌دمم.

تقوا را رهنما امتم قرار می‌دهم تا به راه راست بازگردد...

امتی که از روزی که اسلام را پذیرفت باعزت زیست و سروری کرد.

من رمضان هستم

اشک گناهکاری هستم که شبانه شرمسار در برابر کردگار بر سجاده می‌ریزد.

سجده‌ی عاشقی هستم که برای طلب رضای دوست بر زمین نقش می‌بند.

بشر به دنیا که می‌آید، ذهنش خالی و فاقد دانش است؛ امّا دلش صندوقچه‌ای پر از کشش است؛ کشش به سوی انواع لذّت‌ها و منافع؛ این نوع کشش‌ها را غرائز می‌گوییم که خور و خواب و خشم و شهوت و جاه و غرور و انواع دیگری را شامل می‌شود؛ بشر در محاصره‌ی این غرایز مانند قایق کوچکی در میان یک دریای متلاطم و توفانی است که هر لحظه به سویی رانده می‌شود؛ این غرایز و جذّابیت‌ها اعمّ از قدرت و ثروت و شهوت و زینت، بسیار نیرومندند و مهار آنها جدّیت و هوشیاری و زحمت بسیار می‌خواهد:

سپاس و ستایش مر آن پروردگاری که انسان را به خلعت تعلیم و تکریم مشرّف نمود و برای تحقق چنین امری سلسلەی پیامبران را مبعوث فرمود تا همچون آموزگارانی صبور و بردبار و خستگی‌ناپذیر، ارزنده‌ترین تعالیم الهی و انسانی را فرا روی بشر قرار دهند تا انسان را به کرامت و شرافت مطلوب برسانند و از سقوط به حضیض پستیها برهانند. پس پروردگارا درود و سلامت را بر تمام پیامبران به‌ویژه حضرت خاتم الانبیا و آل و اصحاب و صالحانِ أُمّتش مرحمت فرما!

مطلبی که می توان در این باب مطرح نمود، این حدیث صحیح مشهور است: صُومُوا لِرُؤیَتِه وَ اَفطِرُوا لِرُؤیَتِه،فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاقدِروا لَهُ: با رؤیت هلال ماه روزه بگیرید،و با رؤیت آن افطار (عید) کنید،و اگر آسمان ابری و تیره باشد روزهای ماه شعبان را بشمارید. و در لفظ دیگری آمده است: مطلبی که می توان در این باب مطرح نمود، این حدیث صحیح مشهور است: صُومُوا لِرُؤیَتِه وَ اَفطِرُوا لِرُؤیَتِه،فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاقدِروا لَهُ: با رؤیت هلال ماه روزه بگیرید،و با رؤیت آن افطار (عید) کنید،و اگر آسمان ابری و تیره باشد روزهای ماه شعبان را بشمارید. و در لفظ دیگری آمده است: فَاِن غُمَّ عَلَیکُم فَاکمِلُوا عِدَّة شَعبَانَ ثَلاثِینَ: اگر آسمان ابری و تیره باشد سی روز ماه شعبان را تکمیل کنید.

فلا عَبَرتْ بِي ساعةٌ لا تُعِزُّني * ولا صحِبتْني مُهجةٌ تقبلُ الظلما!

لحظه‌ای بر من نگذشته است که باعزت نباشم و هیچ صاحب‌خردی با من نبوده است که ظلم‌پذیر باشد. 

تا زمانی که نهایت تلاش تو نقد رقیب و برحذر داشتن از او باشد بدان که فرصت عمل آگاهانه را از دست داده‌ای؛ این یعنی گمشده‌ی تو می‌نویسد و تو حاشیه می‌کنی. تو گرد و غباری هستی که بر هوا خاسته‌ای در حالی که همراهت اسب خردش را بر گنبد تاریخ می‌جهاند.

رسانه‌ی اخلاقی اشکال‌برانگیز است به همین خاطر فعالان عرصه‌ی رسانه معمولاً از آن احتراز می‌کنند و برخی از آنان ترجیح می‌دهند از رسانه‌ی متعدد استفاده کنند چنان که گریش در یکی از مقالات خود آورده است. این در حالی است که دیگران بیشتر واژه‌ی "حرفه‌ای" را که یک تعبیر رایج است به کار می‌برند.مشکل رسانه‌ی اخلاقی به دو مسأله باز می‌گردد: