جدال بین کفر وایمان از بدو خلقت آدم تا اکنون ادامه دارد و این سیر دورانی همچنان بر سبیل خود باقی خواهد ماند. این جدال، و شکست و پیروزیهای حاصل از مبارزه بین نور و تاریکی، کفر و ایمان، و حق و باطل، بدون هدف نیست بلکه بر اساس تصمیم حکیمانهی خداوند تنظیم شده تا شرط امتحان پدید آید و صالحان از فاسقان باز شناخته شوند.
بیاموز تا برای دوران خودت بیندیشی، ونیاموز تا اندیشمند دوران باشی .. زیرا در آموختن از نوع نخستین میان اندیشهات و دورانات ارتباط برقرار است و از طریق همکاری بین آنها نوآوری و ابتکار رخ میدهد. ولی در آموختن از نوع دومی، میان «من» و «دوران» ارتباط برقرار میشود و صاحب اندیشه، اندیشهاش را برای حجم دادن به «من» به کار میبرد و جایگاهش نزد مردم فزونی مییابد،
متن سخنرانی استاد مصطفی ملکیان در کنگره والا پیامبر رحمت درباره مطلبی سخن خواهم گفت که تقریباً وجدان عمومی مردم ایران بر ضرورت این مطلب و ضرورت کندوکاو درباره جوانب این مطلب نوعی وفاق و هماهنگی دارد. مطلب را از اینجا شروع میکنم که همة ادیان، چه ادیان شرقی و چه ادیان غربی، در طول تاریخ خودشان تفسیرهای بسیار متفاوتی دیدهاند. متفکران، الهیدانان، فیلسوفان، عارفان، فقیهان و سایر کسانی که در درون دین خود مطالعه میکردهاند در هیچ دینی تفسیر واحدی از آن دین به دست ندادهاند. اسلام هم از شمول این سخن عام مستثنی و خارج نیست.
چندی پیش در فرانسه دفتر نشریهی فکاهی «شارلی ابدو» که چند سال قبل با انتشار کاریکاتورهایی در دو نوبت به ساحت پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ توهین کرده بود، از سوی دو جوان فرانسویِ مسلمان، مورد حمله قرار گرفت، که طی آن دوازده نفر کشته شدند. این حادثه به سرعت نقل محافل و رسانههای جهان شد و واکنشها و موضعگیریهای بسیاری به دنبال داشت. نوشتار حاضر بیان نکاتی است پیرامون این حادثه و حواشی پیرامون آن.
علمای دینی میگویند: بروز ارزشهایی همانند گذشت و پذیرش دیدگاه دیگران ضامن پایان خشونت است، و کاهش گذشت و بخشایش میان مردم تهدیدی برای امنیت و آرامش در جامعه است.
در راستای حوادثی که این روزها بر ما میگذرد با آن پراکندگی و تشتت بیسابقه در جامعه، و در پرتو جشنهایی که سازمان ملل به مناسبت روز جهانی مدارا و گذشت[16نوامبر] برگزار میکند،
واقعیتهای کنونی حیات ما در دنیای معاصر نشان میدهد که ما نیازمند نوع دیگری از اخلاق و رفتار هستیم که ممکن است در گذشته به عنوان یک امر غیر اخلاقی قلمداد شده باشد، این تغییر نگرشها به تغییرات گشترده و فراگیری برمیگردد که در سبک زندگی مردمان روی میدهد، و ماندن و اثرگذاری ما تنها در قبول این تغییرات ممکن است،
موضوع این نوشته، بحث فلسفی _ ادبی کوتاهی در باب تسامح و مفهومهای وابسته به آن است. اما پیش از پرداختن به این بحث، برای روشنتر کردن موضوع، میخواهم داستانی از بوستان سعدی نقل کنم. این داستان در غرب ماجرایی شنیدنی دارد که آن را با ذکر مأخذ لازم در کتاب سعدی آوردهام. در اینجا تنها اصل ماجرا را میآورم و بعد داستان را نقل میکنم.
دگرپذیری که اکنون رواج یافته کاربرد فراوان در گفتوگوهای علمی پیدا کرده، و به نظر میرسد با سمحه و سهلهای که در متنهای دینی و سخنان پیامبر خدا -صلّی الله علیه وسلّم- به کار رفته است اندکی فرق دارد، زیرا در تسامح و تساهل گونهای رویاروی و دو سویهبودن نهفته است در حقیقت، نرمی و گذشت و مهرورزی و مدارای یکسویه، بستگی به طرف مقابل پیدا میکند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل