ما در جهانی زندگی می‌کنیم که هر روز با سیل خبرها و تصویرها محاصره می‌شویم؛ جهانی که رسانه‌ها می‌توانند هم «پل اعتماد» بسازند و هم «دیوار جدایی». 
در چنین فضایی، نیاز داریم به الگویی که به ما بیاموزد چگونه ارتباطی انسانی، اخلاقی و ماندگار بسازیم.
ربیع‌الاول، ماه تولد پیامبری است که خود یک رسانه زنده بود؛ رسانه‌ای انسانی که پیامش نه با فریب و هیاهو، بلکه با صداقت و کرامت منتقل می‌شد. قرآن درباره او گفت:
«وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظیمٍ» (قلم/۴)

آینه‌ای از انسانیت

او پیش از هر ابزار، خودش رسانه بود. صداقت گفتارش، پاکی رفتارش و آرامش نگاهش، پیامی روشن‌تر از هر خطابه و نوشته داشت.
رسانه‌ای انسانی یعنی همین: انسانی که خودش پیام است.

اخلاق؛ عبادت رسانه

قرآن اصلی روشن را بیان کرده است:
«إن جاءکم فاسق بنبأ فتبینوا» (حجرات/۶)
یعنی راستی‌آزمایی، پرهیز از شایعه و پاسداشت آبروی انسان. 
برای پیامبر، اخلاق در خبر فقط یک قاعده حرفه‌ای نبود؛ عبادتی بود که جامعه را امن و دل‌ها را آرام می‌کرد.

مدینه؛ مدرسه همزیستی

مدینه پیامبر، شهری چندصدا بود. یهودیان، مسیحیان و مسلمانان در کنار هم پیمان بستند. آن پیمان‌نامه، نخستین درس «دیپلماسی ارتباطی» بود. 
در جهانی که رسانه‌ها می‌توانند آتش جنگ برافروزند، مدینه همچنان الگویی برای ساختن پل‌های همزیستی است.

هنر گفت‌وگو

پیامبر نه‌فقط پیام‌آور وحی، که معلم ارتباط بود. ساده و روشن سخن می‌گفت، از قصه و مثال بهره می‌برد، و بیش از همه شنونده‌ای صبور بود. آنچه امروز «سواد رسانه‌ای» می‌نامیم، او قرن‌ها پیش در عمل به کمال رسانده بود.

ربیع‌الاول یعنی تولد رسانه‌ای انسانی.
ربیع‌الاول یعنی آغاز اخلاق در خبر.
ربیع‌الاول یعنی پیوند دل‌ها در میانه اختلاف‌ها.
ربیع‌الاول یعنی رسانه‌ای که حقیقت را بازتاب می‌دهد، نه هیاهو را.

ای پیامبر مهربانی!
تو میان قبایل پراکنده، امت ساختی.
میان دشمنی‌ها، صلح کاشتی.
میان تاریکی، چراغ برافروختی.
و میان انسان‌ها، پلی زدی که هنوز پابرجاست.
امروز ما اهل رسانه اگر ادامه‌دهنده نور تو باشیم،
باید صادق باشیم.
باید انسانی باشیم.
باید صلح‌محور باشیم.
که تنها در این صورت،
رسانه ما امتداد رسالت محمدی خواهد بود.