یک جامعه شناس گفت: پدر و مادرها به ویژه در کلانشهرها به بهانه درگیری برای تأمین معیشت اقتصادی خانواده به معیشت عاطفی فرزندان توجه نمیکنند، این در حالیست که توجه کافی به فرزند باعث رشد فردی فرزندان و هویت بخشی به او میشود. امیرمحمود حریرچی در گفتوگو با خبرنگار سرویس «جوانان» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، افزود: چه خانوادههایی که دچار مشکلات معیشتی هستند و چه آنانی که چنین معضلاتی را ندارند برای فرزندان خود وقت کافی صرف نمیکنند. در واقع والدین آنقدر که برای خود وقت میگذارند حاضر نیستند به فرزندانشان بپردازند. وی تاکید کرد: خانوادهها باید به فرزندی که خودخواسته و به دنیا آورده اند، توجه کنند و برای او وقت بگذارند. به عنوان نمونه با او پارک بروند و یا در منزل بازی کنند و به بهانه نبودن امکان برای وقت گذرانی با او، وقت آزاد فرزند را به وسیله یک تلفن همراه یا تبلت پرنکنند. این جامعهشناس با اشاره به آمارهای موجود در زمینه گذران اوقات افراد خانواده کنارهم اظهار کرد: بر اساس آمارهای موجود، اعضای خانواده طی شبانه روز تنها 12 دقیقه به گفت و گو با یکدیگر میپردازند و در سایر اوقات یا بیرون از منزل هستند و یا در صورت حضور در خانه مشغول تماشای برنامههای تلویزیونی، ماهوارهای یا استفاده از تلفن همراه خود هستند. در این شرایط امکان پاسخ گفتن به پرسشهای فرزندان فراهم نمیشود، این در حالیست که یکی از عوامل رشد آنان پاسخ به سوالاتشان است. خانوادهها به نقش خود در هویت بخشی به فرزندان آگاه شوند وی با اشاره به ضرورت آموزش خانوادهها گفت: رسانههای مختلف از جمله صدا و سیما باید خانوادهها را در زمینه چگونگی پاسخ به پرسشهای فرزندان آموزش دهند، حتی کتابهایی در این زمینه منتشر شود و از این طریق نیز به خانوادهها کمک شود تا به نقش خود در هویت بخشی به فرزندان آگاه شوند. حریرچی اضافه کرد: آموزش و پرورش میتواند با بهرهگیری از ظرفیت انجمن اولیاء و مربیان کلاسهایی را برای والدین دانش آموزان برگزار کنند و اهمیت وقت گذاشتن برای فرزندان و تعامل با آنان را برایشان شرح دهند، این درحالی است که در حال حاضر بیشتر وقت افراد در شبکههای مجازی میگذرد و رابطه چهره به چهره که جنبه عاطفی دارد در حال فراموشی است. ولی به منظور رسیدن به جامعه توسعه یافته باید از انسانهای رشد یافته برخوردار شویم و خانواده میتواند در رشد افراد و هویت بخشی به آنان نقش مهمی را ایفا کند. این جامعهشناس در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: هویت فردی شامل رفتار و تربیت فرد میشود و باید با هویت ملی پیوند بخورد؛ چرا که هویت فردی جدا از هویت ملی نیست. بنابراین لازم است فرد به زادگاهش و به تاریخ، عملکرد و فرهنگ غنی آن افتخار کند و احساس بیگانگی نسبت به زادگاه خود نکند. وی در ادامه گفت: خانواده میتواند در شکلگیری هویت فردی یا توسعه فردی شخص موثر باشد تا او بگونهای رشد کند که در جامعه و زندگی، ارتباطات قوی را با سایر افراد برقرار و استعدادهای خود را شکوفا کند و از آنچه که هست احساس رضایت داشته باشد. باید در خانواده به گونهای پرورش یابد که به عنوان یک ایرانی آمادگی داشته باشد در کشور خود در آینده نقش ایفا کرده و در جهت توسعه آن تلاش کند. وی با اشاره به نقش خانوادهها در هویت بخشی به افراد گفت: در جریان زندگی باید خانواده به گونهای عمل کند که فرد به ارزش و قیمت خود واقف شود و بتواند ارزشهای خود را پیدا کند و مطابق با آن زندگی خود را ادامه دهد و به شکوفایی برسد؛ اما متاسفانه خانوادهها نتوانستهاند این نقش را به خوبی ایفا کنند. این جامعه شناس تاکید کرد: خانوادهها باید در زمینه ضرورت صرف هزینه و وقت برای دستیابی فرزند به هویت و تبعات بحران هویت جوانان، آموزش ببینند؛ چراکه بحران هویت عوارضی مانند دلواپسی و افسردگی را به همراه دارد و حتی میتواند به خشونت بینجامد؛ اما در حال حاضر خانوادهها اهمیت خود را در هویت بخشی به فرزندانش نمیدانند؛ البته به منظور رشد خانواده، دولت نیز باید به آنان کمک کند. حریرچی با بیان اینکه شکل گیری وزارت خانواده اقدام خوبی خواهد بود اظهار کرد: در این وزارتخانه میتوان به مسائل مربوط به خانواده پرداخت. این جامعهشناس با بیان اینکه علاوه بر خانواده، جامعه نیز در شکلگیری هویت فرد نقش دارد، افزود: فرد زمانی که وارد جامعه میشود انتظار دارد که به نیازهایش پاسخ گفته شود و در این وضعیت باید به این نکته توجه شود که آیا او می تواند در جهت کسب مهارتها و تحصیل در رشته مورد علاقه خود تلاش کند یا نه و آیا حاکمیت این فرصت برابر را برای او فراهم میکند یا نه؟پاسخ به این پرسشها در شکلگیری هویت فرد موثر است. حریرچی در پایان گفت: برای جوانان عدالت و آرمانخواهی اهمیت زیادی دارد و نظام هم باید به این نکته اهمیت بدهد تا هویت ملی افراد شکل بگیرد چراکه در صورت شکل نگرفتن هویت ملی، زندگی برای افراد بسیار سخت میشود و احساس بیگانگی میکنند. این حس بسیار بد است. بنابراین اگرچه نقش خانواده در جهت رشد فردی و هویتبخشی به کودکان و نوجوانان بسیار مهم است ولی در مراحل بالاتر عملکرد نظام آموزشی و فرهنگی اهمیت پیدا میکند. انتهای پیام
نظرات