کد خبر: ۲۴۳۴۴۱تاریخ انتشار: ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۱ - ۰۶:۰۷ سيدعلي موسوي گرمارودي گفت: اگر مسئله گراني کاغذ در کشور حل شود و پديده مميزي هم از سامانه نشر کتاب‌ها حذف شود، نمايشگاه کتاب تهران در دنيا نظير نخواهد داشت. سيدعلي موسوي گرمارودي محقق، پژوهشگر و مترجم در حاشيه حضورش در بيست و پنجمين نمايشگاه بين‌المللي کتاب تهران در گفت‌وگو با مهر، درباره اين نمايشگاه گفت: من نمايشگاه فرانکفورت را ديده‌ام. اولا اينکه نمايشگاه ما در چارچوب فرهنگمان ارائه مي‌شود، خيلي غيرطبيعي نيست. طبعا ما با مردم اروپا فرق داريم. نوع نگرش‌مان هم فرق دارد. فرانکفورت نمايشگاهي است که از لحاظ وسعت چندين برابر نمايشگاه ماست اما از نظر مراجعه مردمي، حتي يک پانزدهم يا يک بيستم اين مردم هم به آن نمايشگاه مراجعه نمي‌کنند. حالا اگر بگوييد که 50 درصد مردم ما، حتي با نرخ بالاتر 60 يا 70 درصد به نمايشگاه مي‌آيند تا سيزدهي را که در فروردين نتوانستند به در کنند اين جا به در کنند، باز هم آن 30 درصد که براي کتاب مي‌آيند غنيمت هستند و تعدادشان بيشتر از مردمي است که به نمايشگاهي مانند فرانکفورت مي‌روند. وي افزود: به نظرم يکي از راه‌هايي که کتاب را در جامعه ما نهادينه مي‌کند، همين نمايشگاه کتاب است. البته قبل از اين عامل، مسئله ديگري وجود دارد و آن، اينکه ابتدا کاغذ را به طور رايگان در اختيار ناشران قرار بدهند يا يارانه وسيعي تا حدود 60 درصد براي آن در نظر بگيرند و دوم اينکه سانسور ان شاءالله از بيخ و بن برداشته شود. اين قرآن‌پژوه در ادامه گفت: منظورم همان مميزي است که اميدوارم از ريشه برداشته شود يا بعد از انتشار کتاب اعمال شود. فکر نمي‌کنم هيچ ناشري در ايران داشته باشيم که آن‌‌قدر فرومايه باشد که بخواهد فقط براي مسائل غيراخلاقي کتاب چاپ کند. بنابراين به نظرم سانسور کتاب‌ها يک اتفاق نادرست در کشور ما است. اين موضوع براي کشوري که مدعي است پايه‌هاي انقلابش فرهنگي است، شايسته نيست. به نظرم فوايد نبودن سانسور و مميزي، خيلي بيشتر از فوايد بودنش است. موسوي گرمارودي درباره جمع‌آوري تعدادي از عناوين آثار از نمايشگاه کتاب گفت: اگر بخواهيم بدون رودربايستي صحبت کنيم بايد بگوييم که اين برخوردها، رفتارهاي بسيار بدي است. حالا ضربه خوردن به وجهه بين‌المللي به جهت اينکه در اين زمينه مقياسي ندارم، مد نظر من نيست. سخن من اين است که اين کارها به لحاظ فرهنگي کارهاي زشتي است. بايد جايي و نهادي متشکل از بزرگان و نخبگان ما باشد که وقتي کتاب‌ها منتشر شدند، آن‌ها را بخوانند و بررسي کنند. اگر کتاب‌هاي حضرت آيت‌الله سبحاني واقعا در جامعه ما نشر پيدا کند، فکر نمي‌کنم ديگر مشکل اعتقادي باقي بماند. همان‌طور کتاب‌هاي علما و متفکران ديگر. شاعر مجموعه «در سايه‌سار نخل ولايت» گفت: اگر از لفظ تمام استفاده نکنيم، 99 درصد ناشران ما مسلمان هستند و انسان‌هاي معتقدي هستند. کسي که سرمايه‌اش را به جاي وارد کردن لوازم آرايشي و سرخاب سفيدآب، خرج کتاب و نشر مي‌کند، در درجه اول وجدانش با وجدان ديگران تفاوت دارد. نمي‌توان وجدان چنين فردي را با وجدان فردي که هندوانه وارد مي‌کند يا موز خام از فيليپين وارد مي‌کند که نه ديگر آن مزه را دارد و هم اينکه سه برابر به مردم مي‌فروشد، مقايسه کرد. آيا کسي که سرمايه‌اش را براي نشر فرهنگ در اين کشور خرج مي‌کند، با کسي که سرمايه‌اش را صرف وارد کردن کاميون هووو از چين مي‌کند، برابر است؟ رايزن سابق ايران در ازبکستان با تاکيد بر زشت بودن عمل سانسور کتاب در کشورمان، گفت: چنين رفتارهايي در خور شان فرهنگ ما و انقلاب ما نيست. نمايشگاه ما غنيمت بزرگي است. به نظرم به لحاظ مراجعه مردم در جهان نظير ندارد. نمايشگاه فرانکفورت مالي‌تر از نمايشگاه ماست ولي نمايشگاه ما فرهنگي‌تر است. اگر گرفتاري گراني کاغذ و سانسور يا مميزي حل بشود، نمايشگاه ما در دنيا مانندي نخواهد داشت و زمينه‌هاي کتابخواني در خانواده‌ها با رعايت اين دو عامل واقعا فراهم خواهد شد. من اين نمايشگاه را صددرصد قبول دارم فقط بايد دعا کنيم اين دو نکته برطرف بشود چون ظاهرا مسئولان قصد ندارند اين مسائل را برطرف کنند و بايد فقط دعا کنيم.