این نوشتار به بررسی تقاطع هوش مصنوعی و روانشناسی میپردازد و ضمن تبیین ظرفیتهای تکنولوژی در ارتقای دقت تشخیصی و تحلیل دادههای کیفی، نسبت به چالشهای اخلاقی نظیر «ارجاعات واهی» و تهدید صداقت علمی هشدار میدهد. نویسنده تأکید میکند که علیرغم پیشرفتهای ساختاری در شبیهسازی هوش، ماشینها همچنان فاقد توانایی تفکر انتقادی، همدلی و داوری اخلاقی هستند که هسته بنیادین حرفه روانشناسی را تشکیل میدهد. در نهایت، بر لزوم نظارت انسانی و حفظ استانداردهای اخلاقی برای جلوگیری از تبدیل شدن هوش مصنوعی به یک «جعبه سیاه» غیرقابل اعتماد تأکید شده است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل