این نوشتار با محوریت داستان حضرت ابراهیم و خانوادهاش، ده اصل اساسی برای تربیت و ساختن خانوادهی سالم را تبیین میکند. این اصول نشان میدهد که خانواده در منطق قرآن، یک «محل تولید انسان صالح» است و این تولید نه با خشونت و اجبار، بلکه با محبت، گفتوگو، همکاری، فداکاری و اتصال به خدا محقق میشود. رابطهی پدر و فرزند باید مبتنی بر محبت متقابل، گفتوگو و مشارکت در ساخت زندگی باشد. مادر نقش محوری در مهرورزی و پرورش کودک دارد و تلاش هاجر نمونهی این جایگاه است. اطاعت والدین از خدا و تقوای آنان، برکت تربیتی برای فرزندان میآورد و خانواده باید تا حد توان رزق و زندگی آبرومندانه برای اعضای خود فراهم کند. سرانجام، خانوادهی قرآنی در اوج تربیت و ایمان، به روح «فداکاری» میرسد؛ روحی که رمز قربانی و رمز استمرار نسل مؤمن است. این اصول دهگانه، الگویی جامع برای ترجمهی آموزههای ابراهیمی به زندگی معاصر و تربیت نسلهای آینده ارائه میدهد.
مردم برای استقبال از یک مهمان ارجمند و عزیز با روحی مشتاق آماده میشوند، روان برایش جان میگیرد، قلب میتپد و روح از شادمانی دیدار و زیستن در سایه سار آن به پرواز در میآید. از اینرو مراسم استقبال و آماده کردن اماکن و توسعهی آراستگی و گردآوردن دوستان، صورت میپذیرد. هر مقدار ارزش مهمان بیشتر باشد، این گونه مراسمها بیشتر میشوند.
عظمت محمد (ص) چنان نیست که تنها زندگی انسان را تحت پوشش قرار دهد و از تمام جوانب، آن را با خیرات و برکات سرشار کند و راههای شادکامی را برایش فراهم کند، بلکه مرحلهی پیش از زندگی انسان را نیز در برمیگیرد. و پیش از قدم گذاردن انسان به زندگی، برایش برنامهریزی میکند. پیامبر محبوب ما شگرفترین و متعالیترین نمونهها را در پاسداری انسان پیش از تولد، برای بشر ارائه کرده است. این نمونهها را میتوان در موارد زیر برشمرد:
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل