«شَهْرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِىٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٍ مِّنَ ٱلْهُدَىٰ وَٱلْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا۟ ٱلْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا۟ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» واتە: مانگی ڕه‌مه‌زان مانگێکه‌ قوڕئانی تێدا نێردراوه‌ته‌ خواره‌وه‌ بۆ ڕێنمایی خه‌ڵک و هێندێک به‌ڵگه‌ی ڕۆشن بۆ ڕێنموونی و جیاکردنه‌وه‌ی ( دروست و نادروست)، ئینجا هه‌ر که‌سێک له‌ ئێوه‌ مانگی ڕه‌مه‌زان ببینێ با به‌ ڕۆژوو بێت و هه‌ر که‌سێک نه‌خۆش بوو یان له‌سه‌فه‌ردا بوو، با به‌ ئه‌ندازه‌ی ئه‌و ڕۆژانه‌ قه‌زای بکاته‌وه‌ له‌ چه‌ند ڕۆژێکی تردا، خوا ئاسانی ئه‌وێ بۆ ئێوه‌ و گرانی ناوێت بۆتان (قه‌زای ڕه‌مه‌زانتان له‌سه‌ر دانرا) تا مانگه‌که‌ (بگرن) به‌ ته‌واوی و به‌گه‌وره‌ ناوی خوا به‌رن له‌سه‌ر ئه‌و ڕێنموونییه‌ی که‌ کردوونی و تا سوپاسی (خوا) بکه‌ن. سووڕەتی بەقەڕە ئایەتی ١٨٥.