سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

مهاتما گاندی رهبر فقید هندوستان و از بنیان‌گذاران مبارزه‌ی مدنی و پدر استقلال این کشور است. او یکی از معدود انسان‌هایی بود که هم نظریه‌پرداز رواداری بود و هم در عمل آن را به کار می‌بست. گاندی قلباً معتقد بود که رواداری نه تنها یکی از راه‌حل‌های قرن خود، بلکه راه‌حلی برای قرن‌های آینده است. امروز بعد از چندین دهه هنوز افکار گاندی بعنوان یک نماد استقلال‌خواهی، آزادی، عدم خشونت، عدالت اجتماعی و مبارزه‌ای مدنی، مورد توجه سیاستمداران جهان است.

سؤال: در زمان بیماری همسرم، دو رمضان بر او گذشت و نتوانست در هیچکدام از آن دو، روزه بگیرد. همسرم برای فدیه‌ی رمضان اولی، مبلغ سیصد جنی مصری پرداخت نمود امّا برای رمضان دوم، تصمیم گرفتیم کفّاره را به پرورشگاه بدهیم وقتی از مسؤولان آن‌جا سؤال کردیم، به ما گفتند که آنان به مقدار کافی، لباس و غذا دارند و تنها نیازمند فرش و پرده و از این قبیل وسایلند، ما هم این اقلام را برایشان تهیّه کردیم. پس از آن از یک عالم دینی در مورد این کارمان سؤال کردیم.

گاهی وقت‌ها چقدر زود، دیر می‌شود! گویی همین دیروز بود؛ به استقبالش شتافتیم اما؛ چند روز دیگر باید بدرقه‌اش كنيم.

چکیده:

 تاریخ پیدایش رسانه به زمان نیاز آدمی به دادوستدداده‌ها برمی‌گردد؛ یعنی به آغاز زندگی اجتماعی مردمانِ نخستین بر روی زمین. قرآن، کهن‌ترین و استوارترین کتاب آسمانی از آغاز نزول تا به امروز بوده که نقش رسانه‌ای دینی داشته است و ویژگی‌های اخلاقی منحصربه‌فردی دارد که آن را از دیگر رسانه‌ها جدا می‌سازد؛ از جمله این ویژگی‌ها: ربّانی و مظهر حق بودن، اعتبار، تکیه‌بر دلیل و برهان در اقناع مردم، پایبند بودن به اخلاق، عدالت و دادگری و فراگیر بودن است. این نوشتار به بررسی این ویژگی‌ها با استناد به آیات قرآن پرداخته است.

این‌گونه به نظر می‌رسد که برخی از مردم تمام زندگانی خود را به دنبال هدف و معنا سپری می‌کنند، در حالی‌که ناراضی هستند. ایندو لاندو به‌عنوان یک فیلسوف و استاد دانشگاه بیان می‌کند: «هر آنچه را که برای داشتن یک زندگی معنادار و پرمحتوا لازم هست در اختیار داریم.»

لاندو در کتاب ارزشمندش با عنوان «جست‌وجوی معنا در دنیای ناتمام امروزی» بیان می‌کند: «مردم زمانی که زندگی خود را پوچ و بی‌معنا می‌نامند سخت در اشتباه بسر می‌برند. اشتباه آنان به عدم شناخت موضوعات با اهمّیت و مهمّ در زندگی‌شان برمی‌گردد

داستانی واقعی به نقل از شیخ الشام، حسن حبنّکه المیدانی-رحمه الله-

از شیخ حبنکه نقل شده که در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان، یک ساعت قبل از غروب آفتاب، هنگام بازگشت به خانه، مرد فقیری از کسانی که مدام در درسهایم در خانه و مسجد، شرکت می‌کرد، مقابلم ایستاد و با حسرت وبغض و اشکی که در چشمانش جمع شده بود به من گفت: به ذات خداوند قسمت می‌دهم، که امروز را نزد من افطار کنی.

شیخ ‌گفت: از این آرزو و شوقی که در کلامش بود زبانم بند آمد و تسلیم اشتیاقش گشتم و روشنی ذاتی که بدان سوگندم داده بود در قلبم پدیدار گشت.

اتّحادیّه‌ی جهانی علمای مسلمان ضمن محکوم کردن فعّالیّت رسانه‌های گمراه و سریال‌های پوچ و بی‌ارزش، امّت اسلامی را در ماه قرآن و ماه پیروزی و موسم نماز و قیام به تعالی روحی و نیکوکاری و اعتکاف فرا خواند و از مسلمانان خواست از مسجد الاقصی و قدس حمایت کنند و با تمام توان از حق فلسطینیان دفاع کنند.

قديم‌ها مادر بزرگ‌هایمان، شب‌های جمعه، نذری تقسيم می‌كردند، و می‌گفتند: جمعه عيد فقراست!

نوشته‌ای به بهانه‌ی مؤسّسه‌ی فرهمند «ئاسوی بی نیازی کردستان»

  مخاطبان بعد از خواندن این نوشتار احتمالاً با نویسنده در اینکه «خردمندانه‌ترین کار، در این جهان همان خیرمندی است» همرأی خواهند بود، خیرمندی به معنای بخشش و ایثار در مال و دیگر داشته‌های دمِ دستی.

  در پایان نوشتار بر آنم، دلیل اهمّیّت فوق‌العادّه‌ی بالای موضوع این نوشتار یعنی «یافتن مهم‌ترین کار در این جهان برای انجام دادن» را بیان کنم و نیز در ابتدای نوشتار خیرات به ظاهر بی‌مقدار، بی‌مقدار نخواهند ماند.

از زمانی که ویروس کرونا در شهر ووهان چین ظهور پیدا کرد و متعاقباً در جهان شیوع پیدا نمود بحث‌های زیادی پیرامون اسباب و علل این بیماری در میان اندیشمندان ردوبدل شده است، یکی از این بحث‌ها که غالباً از طرف خداناباوران مطرح می‌شود این است که در چنین شرایطی خدا کجاست و چه‌کار می‌کند؟ و چرا کاری را برای بندگانش انجام نمی‌دهد؟ و چون جوابی را که از طرف خداباوران دریافت می‌کنند، برایشان قانع‌کننده نیست، به این نتیجه می‌رسند که ویروس کرونا باور خداباوران را به چالش کشیده است.