سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

اهلیت، پایه‌ای اساسی است که از لابه‌لای آن می‌توان دقیق‌تر، عمیق‌تر، بنیادی‌تر و سنجیده‌تر، فهم و شناخت أحکام مربوط به زنان را با آن به دست آورد. چه آن که احکامِ اهلیت به أمور ویژه و معاملات شخصی مرتبط باشد و یا به أمور عمومی، بر هر فردی از افراد جامعه‌ی اسلامی تأثیر می‌گذارد. 

با توجه به جوسازی‌ها و تهمت‌های سازمان‌یافته‌ای که عده‌ای مدت‌هاست علیه محمد قوچانی و مهرنامه راه‌ انداخته‌اند، می‌خواستم در فیس‌بوکم مطلبی بنویسم که خیلی طولانی‌ شد و هفته پیش توی «صدا» کار شد. البته درباره روشنفکری دینی و هوچی‌گری بعضی‌ها نکته‌ها و ناگفته‌های بسیاری هست که شاید به وقتش باز هم چیزی بنویسم ولی فعلاً به همین حد بسنده می‌کنم: 

یکی از جوانان علاقەمند به تحولات مصر از من خواست نظرم را درباره‌ی مقاله‌ی دکتر راغب سرجانی که در وبسایتش تحت عنوان «والله اعلم بالظالمین» منتشر شده است بیان کنم؛ پیش از همه از دکتر راغب و تمام کسانی که در این زمینه، قلم‌فرسایی کرده‌اند تقدیر و تشکر می‌کنم

فهم اینکه دین درست و راستین چیست متوقف است بر تعریفى که از دین داریم. دین را هم به صور و اشکال بسیار متعددى تعریف کرده‌اند، که تنها یکى از آن‌ها تعریف کارکردى است، یعنى تعریف دین بر حسب کارکردى که دارد یا باید داشته باشد. اما کارکرد یا کارکردهایى که دین دارد یا باید داشته باشد نیز مورد اجماع نیست. 

نیاز جنسی در وجود انسان یک نیاز طبیعی است. همه‌ی موجودات از جمله انسان به عنوان اشرف مخلوقات از دو جنس مذکر و مؤنث آفریده شده‌اند. خداوند متعال می‌فرماید:" وَ مِن کُلِّ شَیءٍ خَلَقنا زَوجَینِ لَعَلّکُم تَذَکَّرُون"(ذاریات/49) "و از هر چیز زنده ای دو زوج( نر و ماده) آفریدیم، باشد که شما متذکّر شوید."

حوادث و رویدادهای اخیر، تحت هیچ شرایطی قابل اغماض نیست. قتل عام انسان‌های بی‌دفاع- دیندار یا بی‌دین- در بد‌ترین شکل موجود، قلب انسانیت را پاره پاره کرده است؛ به طوری که به جرأت می‌توان گفت، کسی که با دیدن صحنه‌های وحشتناک ترور، کشتار، آوارگی و دربدری فرزندان آدم، اشک تأثر نباراند، در ایمان و وجدان خود بازنگری کند.

هر چیزی که خردمندان بر فضیلت آن توافق داشته باشند بدون شک اسلام پیش‌تر به آن پرداخته است و به تفصیل آن را بیان نموده و ضوابط و مقررات مورد نیازش را وضع کرده است. این یک قضاوت شتاب‌زده یا ادعای احساسی نیست بلکه حقیقتی است که واقعیت موجود آن را تصدیق می‌کند و جزء بحث‌های جدی و به دور از هوا و هوس است.

مقدمّه:

واژه‌ی «معنویت»، واژه‌ای است که در ادبیات تربیتی و عرفانی، در صدر لیست واژگان و اصطلاحات تربیتی و عرفانی جای گرفته است؛ هرچند در فرهنگ قرآن و حدیث با این نام چنان موقعیتی را کسب نکرده است. اما مصداق‌های عملی «معنویت» – چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی- در قالب واژه‌هایی چون «تقوا»، «زهد»، «احسان»، «برّ»، «ورع» اثرات خود را به نمایش گذاشته