بورزو دراجای؛ خبرنگار روزنامه‌ی انگلیسی فایننشال تایمز، گزارش مفصلی در باره‌ی رفتارخشونت آمیز و بی‌رحمانه‌ی کودتاچیان مصر با مخالفان خود در زندان‌های سری تحت عنوان «سوراخ‌های سیاه مصر» منشر کرد.
این گزارش هشدار می‌دهد که تحلیل‌گران بیم آن را دارند که بازداشت هزاران مخالف از سوی حکومت مصر در زندان‌های سری منجر به ظهور نوعی جدید از مجاهدان شود.
نویسنده‌ی گزارش به عنوان مثال، وضعیت احمد عبدالسمیع سی ویک ساله،؛ پدر سه کودک را ذکر می‌کند که نزدیک به یک ماه از بازداشتش می‌گذرد بدون اینکه خانواده‌اش اطلاعی از او داشته باشد. تنها خبری که دارند این است که فردی نا‌شناس به آن‌ها تلفنی خبر داد که او در زندان «عزولی» به سر می‌برد و فوراً تلفن را قطع کرد.
دراجای می‌گوید: پدر احمد به او گفت: از بسیاری از مسؤولان در وزارت‌ دادگستری و وزارت کشور خواهش کرد تا او را از مکان بازداشت پسرش مطلع کنند؛ اما او پیش از اینکه بداند در زندان «عزولی» است تقریباً به مدت یک ماه به اغلب زندان‌های مشهور سر زد ولی قبل از این خبر، چیزی در باره‌اش نشنید.
به گزارش دراجی، عده‌ای از فعالان مصری و انجمن‌های بین المللی حقوق بشر تاکید می‌کنند که این جوان در شبکه‌ی بزرگی از زندان‌ها و بازداشگاه‌های سری مخفی نگه داری می‌شود که در حقیقت مانند سوراخ‌های سیاهی هستند که حکومت به وجودشان اعتراف نمی‌کند و بسیاری نیز از وجود این زندان‌های مخفی و سری باخبر نیستند. وی می‌گوید: این شبکه، بعد از در اختیار گرفتن آن علیه مخالفان از سوی کودتاچیان از ماه ژوئیه‌ی گذشته به دنبال «کودتای نظامی» که منجر به سرنگونی رئیس جمهور منتخب، محمد مرسی شد توسعه یافته و به میزان آن افزوده شده است.
دراجای اضافه می‌کند که نه وزارت دادگستری و نه وزارت کشور مصر به خواسته‌های خانواده‌ها برای اطلاع از سرنوشت فرزندانشان در زندان‌های سری پاسخ نمی‌دهند؛ زیرا اساساً به وجود این زندان‌ها اعتراف نمی‌کنند. وی خاطر نشان نمود که زندان «عزولی» تنها یک واحد از ده‌ها زندان سری در کشور مصر است که نیروهای امنیتی آن را برای بازداشت و بازجویی و شکنجه‌ی هزاران مخالف که اغلبشان از طرفداران محمد مرسی هستند به کار می‌گیرند.
دراجای در ادامه می‌گوید: اغلب زندان‌های علنی مصر مانند «طره» در قاهره و برج العرب – جایی که مرسی در نزدیک اسکندریه در آن نگهداری می‌شود – شاهد انواع شکنجه و اهانت به زندانیان است. اما زندان‌ها و بازداشتگاه‌های سری که با حکم وزارتی یا به فرمان ریاست جمهوری بوجود می‌آید انواع شکنجه‌های دیگر در آن جریان دارد که به ذهن هیچ انسانی نمی‌رسد.
نویسنده می‌گوید: وجود این نوع بازداشتگاه‌ها منجر به ظهور نوع دیگری از افراط‌گرایی می‌شود همچنان که در مورد «ایمن ظواهری» و «ابو مصعب زرقاوی» چنین چیزی روی داد، به طوری که فکر اغلب افراط‌گرایان را در داخل زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها تغییر داد.
دراجای به نقل از یکی از منابع آگاه فاش ساخت: شکنجه و بی‌عدالتی از مهم‌ترین علل تغییر فکر و رفتار افراد وابسته به جنبش‌های تندرو و جهادی بوده است، به طوری که پیش از این دیدیم که همین افرادی که در داخل بازداشتگاه‌ها در معرض شکنجه قرار می‌گیرند وقتی از زندان آزاد می‌گردند بیشتر از گذشته، از خود خشونت و تندی نشان می‌دهند.