سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

امت پس از تمام این تجارب و آنچه در آینده بر سرش خواهد آمد اگر بخواهد تا ابد از استبداد رهایی یابد، سخت نیازمند آن است که در عقیده و ایمان به خدا بازبینی کند. لازم است ایمانش را تصحیح کند و از نو بسازد و جاهای خالی در دل‌های مؤمنان پر کند: ﴿وَإِن يَمْسَسْكَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ كَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدُيرٌ﴾ (الأنعام:17)

«نفسی که خداوند آن را در جسم ما به ودیعت نهاده، دارای ویژگی‌های فراوانی است وگاه ویژگی‌های متضاد در یک نفس جمع می‌شوند.»[1] «گاه نفس، «مطمئنه» است، و با یاد و ذکر خدا و بهشت و دوزخ و امر و نهی او، دین او و فرستاده‌اش (ص) آرامش می‌یابد و گاه نفس «لوّامه» است و فرد را به‌خاطر ارتکاب معاصی و کم‌کاری سرزنش می‌کند و گاه ضعف دامن‌گیر آن می‌شود و نفس «اماره» می‌شود و فرد را به بدکاری دستور می‌دهد.»[2]

مقاومت انسان در برابر قدرت، قیام حافظه است در برابر فراموشی. (میلان كوندرا) از آنجا كه هانا آرنت در رشته الهیات كلاسیك و مسیحی تحصیل كرد، همواره تعلق خاطری به آن در سینه پرورید حتی زمانی كه به سال ۱۹۲۴ میلادی به دانشگاه ماربورگ رفت تا در آنجا فلسفه بخواند و استادش هایدگر، ذهن و دلش را دگرگون سازد رویكردی به یك ارتباط ژرف الهیانی در نهادش، فروزان بود. این پرسش كه انسان چه گام‌هایی باید طی كند تا در برابر یك قدرت مسلط مقاومت كند و چنان مصونیتی بیابد كه آلوده شر سیاسی نشود. از طرفی خاطره همكاری استادش هایدگر با یك حزب ضد انسان هم او را برآن داشت كه با نگهداشت درس‌های معرفتی او، طرح پایان‌نامه خود را در شهر دیگر و انسان دیگری در میان گذاشت.

در حقیقت تزكیه، تربیت، تعالی و اصلاح نفس، راه ورود به همه نیكی‌ها و موفقیت‌ها است و در عین حال هدفی است که دستیابی به آن، بسیار مهم و با ارزش است. البته این امر نیازمند صداقتِ عزم و تلاشِ خستگی‌ناپذیر و همت والا بوده و هم‌چنین نیازمند به دست‌آوردن وسایل گوناگون و تلاش طولانی و مجاهدتی بی‌پایان به امید رسیدن به رضایت خداوند و برخورداری از «نفس مطمئنه» می‌باشد. ترس از خدا و بازداشتن نفس از هوی و هوس وسیله‌یی است برای تزكیه‌ی نفس، كه دراین‌جا آن‌را بیشتر توضیح خواهیم داد.

4-1- ارکان تربیت تربیت نسل‌های هر جامعه‌ای از جمله مسائلی است که اهمیت بنیادین دارد. تجربه‌های جوامع در عصر کنونی به یقین اثبات کرده ‌است که تربیت نسل‌های هر جامعه‌ای سر‌آغاز پیشرفت حقیقی آن جامعه می‌باشد. در جوامع پیشرفته و پویا یکی از شاخص‌های مهم برای سنجش پیشرفت و پویایی، میزان اهتمامی است که آن جامعه به تربیت نسل‌های تازه می‌دهد.

مقدّمه بعد از قرآن و سنت نبوی، اجماع علما از حیث حجت و عمل به ‌عنوان منبع سوم احکام شرعی تلقی می‌شود. اجماع زمانی مطرح است که نص شرعی در کتاب و سنت به ‌طور قطع بر حکم مطلوب دلالت نکند؛ و در نص شرعی احتمال چند معنا وجود داشته باشد یا این‌که نص ظّنی الثبوت باشد، به این معنا که نص از احادیث آحاد باشد. فایده اجماع در این مورد برای تبیین معنای مقصود از نص ظّنی الثبوت است. به ‌حکم اجماع این نص ظّنی الثبوت به یک دلیل قطعی تبدیل خواهد شد.

گزیده‌ای از زندگی علی (رضی الله عنه) - نخستین کودکی است که‌ اسلام آورد. - در شب هجرت، پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم) او را در بستر خویش قرار داد و برگرداندن امانت‌های مشرکین را به‌ او سپرد. - پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم) در سال دوم هجری، دخترش، فاطمه را به‌ نکاح وی در آورد. - علی (رضی الله عنه)، تا زمانی كه فاطمه در قید حیات بود، با زن دیگری ازدواج نکرد. - روزی که‌ اسلام آورد، ده سال سن داشت، هنگام هجرت بیست و سه‌ ساله‌ بود و روز وفات پیامبر (صلّی‌الله علیه وسلّم)، ٣٣ سال داشت و در سن ٦٣ سالگی شهید شد. - در بیست و پنجم ذی الحجه‌ سال سی و پنج هجری خلافت را به‌ عهده‌ گرفت. - در ١٧‌ رمضان سال 40 هجری در کوفه‌ به‌ شهادت رسید. - ٤ سال و ٨ ماه و 22 روز خلافت را به‌ عهده‌ داشت.

منسوب به گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، فیلسوف نامبردار آلمانی است كه گفته است: «روزنامه، انجیل انسان مدرن و روزنامه خوانی در حكم نیایش صبحگاهی اوست.» این تعبیر، شأن روزنامه در جهان جدید را به عنوان یك فرآورده فرهنگی نوپدید به گویاترین وجه ممكن می‌نمایاند. فیلسوف آلمانی با این توصیف كوتاه، انگار در ایفای وظیفه معنا بخشی به زندگی، روزنامه‌ها را شریك كتاب مقدس دانسته و برای بشر جدید كه قبله‌اش جای دیگر و آیینش چیز دیگر است «نصّ» نوینی دست و پا كرده است.

۱- تقوا سبب هدایت یافتن از قرآن است. ﴿ذَٰلِکَ ٱلۡکِتَٰبُ لَا رَیۡبَۛ فِیهِۛ هُدٗى لِّلۡمُتَّقِینَ ٢﴾[البقره: ۲] «این کتاب آسمانی است! بدون شک در آن برای پرهیزگاران راهنمایی و هدایت است». ۲- تقوا سبب رستگاری است. ﴿أُوْلَٰٓئِکَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ۵﴾ [البقره: ۵] «این چنین کسانی، هدایت و رهنمود خدای خویش را دریافت کرده و حتماً رستگارند»

تربیت، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین ابزارهای سازماندهی شخصیت‌ و بهسازی روان، در مکتب اسلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. تربیت -چه به مثابه‌ی یک فرایند و چه به‌عنوان یک محصول- آثار ارزشمندی را در همه‌ی عرصه‌های زندگی متربی به‌نمایش می‌گذارد. در همین راستا، با واکاوی صدر اسلام، می‌توان به بزرگ‌مردانی چون ابوبکر صدیق(رض)، عمر فاروق(رض)، عثمان‌ ذی‌النورین(رض) و علی کرّار(رض) و سایر یاران همدل و همراز رسول خدا دست‌یافت که به‌عنوان خروجی‌های کار عمیقِ تربیتی در مکه‌ی مکرّمه و پرورش‌یافتگانِ مدرسه‌ی رسول‌الله(ص)، پرچمدار دعوت اسلامی شدند و در راه ارزش‌های والای آن حضرت، نهایت تلاش خویش را به کار گرفتند.