سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

غزه امروز فراتر از مرزها و گرایش‌های سیاسی، نماد یک فاجعه انسانی و آزمون وجدان جهانی است. بیش از دو میلیون انسان در محاصره‌ای طولانی، با بمباران‌های مکرر، نابودی زیرساخت‌ها و محرومیت از نیازهای اولیه، هر روز میان مرگ و زندگی دست‌وپا می‌زنند. قربانیان این بحران نه «تلفات جانبی» بلکه هدف یک سیاست سازمان‌یافته تنبیه جمعی هستند. کمک به غزه، حمایت از حق حیات و کرامت انسانی است، نه جانبداری سیاسی؛ بی‌تفاوتی در برابر این رنج، به معنای مشارکت در خاموشی وجدان بشریت است.

در زبان کردی، واژه‌ی «چیا» به معنای کوه یا کوهستان است، و در معنایی وسیع‌تر، به بلندی، استواری و شکوه نیز اشاره دارد. نام «چیاکو» که از همین واژه ریشه گرفته، به معنای «کوه کوچک» است و اغلب در میان خانواده‌های کُرد به عنوان نام کوچک‌ترین پسر خانواده به کار می‌رود.

در هیاهوی پرشتاب دنیای امروز، صدایی باید باشد که در میان امواج پرهیجان اطلاعات، راه را از بیراهه، و حقیقت را از دروغ بازشناسد؛ و این صدا، صدای خبرنگار است. خبرنگار نه تنها ناقل رویدادهاست، بلکه وجدان بیدار جامعه، صدای بی‌صدایان و حافظ عدالت و شفافیت است.

در میان همه‌ی هیاهوهای دنیا، گاهی یک اتفاق، یک انتخاب، یک انسان کافی‌ است تا انسانیت دوباره معنا شود. گاهی انسان‌هایی از میان ما عبور می‌کنند که بودنشان برکت است و رفتنشان پیام. «دلشاد»، نه فقط یک قهرمان، بلکه معلمی بود از تبار انسان‌های والا؛ از آن‌ها که در سکوت، می‌سازند، می‌بخشند و می‌مانند.

پیوند میان قرآن، به عنوان متنی ارتباطی، و نظریه‌های نوین ارتباطات، می‌تواند افقی تازه در تحلیل رسانه‌های دینی بگشاید؛ تحلیلی که از بلاغ مبین آغاز می‌شود و به رسانه‌ی مسئول و مؤمنانه ختم می‌گردد.

استرداد لایحه‌ی «مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع در فضای مجازی» تنها هشت روز پس از ارسال آن به مجلس، نشانه‌ای از شنیده‌شدن صدای مردم و نخبگان توسط دولت است؛ اقدامی که نه‌تنها امید به اصلاحات ساختاری و پاسخ‌گویی را زنده کرد، بلکه خواسته‌های عمومی درباره‌ی رفع فیلترینگ و آزادی بیان را بار دیگر به کانون توجه بازگرداند. این تصمیم، به‌زعم بسیاری از حقوقدانان، استادان دانشگاه و فعالان سیاسی، لحظه‌ای تاریخی در اتصال دولت و ملت و نمادی از شجاعت در بازگشت از خطای نهادینه تلقی می‌شود.

وقتی شعله‌های آتش جنگل‌ها را می‌بلعند، صدایی در دل کوه و دشت می‌پیچد؛ صدای قدم‌های بی‌ادعای فعالان محیط زیست که با دستانی خالی و دلی پُر از عشق، به دل آتش می‌زنند تا جان طبیعت را نجات دهند. این دلیران خاموش، با فداکاری‌شان، زمین را زنده نگه می‌دارند و نام‌شان در حافظه‌ی درختان و وجدان انسان‌ها جاودانه می‌ماند.

لایحه‌ی مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی که در پی جنگ ۱۲روزه از سوی قوه‌ی قضاییه به دولت ارائه شد، اکنون در میانه‌ی مناقشات حقوقی و سیاسی قرار گرفته و سرنوشت آن به نتیجه‌ی نشستی میان وزیر دادگستری و نخبگان گره خورده؛ نشستی که خروجی آن می‌تواند به استرداد یا ادامه‌ی مسیر لایحه در مجلس منجر شود.

در حالی‌که مذاکرات هسته‌ای ایران به دور تازه‌ای از چالش‌های پیچیده رسیده، نشانه‌های آشکاری از تغییر قواعد بازی به چشم می‌خورد؛ گویا دیپلماسی، جای خود را به تهدید داده و منطق گفت‌وگو در برابر اراده‌ی تحمیل‌گرانه‌ی قدرت‌های جهانی رنگ باخته است. در این میان، مکانیسم ماشه چون شمشیری بالای سر مذاکرات معلق است و سایه‌ی سنگین جنگ و تحریم، افق آینده را تیره‌تر از همیشه کرده است. آیا اراده‌ای برای نجات از این بن‌بست تاریخی باقی مانده است؟

با وجود تأثیرات منفی اخبار جعلی در فضای مجازی، لایحه دو فوریتی دولت برای «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع» نه‌تنها پاسخی مؤثر به این معضل نیست، بلکه به‌دلیل تعاریف کش‌دار، تبعیض در اجرا و نادیده‌گرفتن حق دسترسی آزاد به اطلاعات، به ابزاری برای سرکوب منتقدان و انسداد حقیقت تبدیل خواهد شد؛ مسیری که نه به مقابله با دروغ، بلکه به رواج آن می‌انجامد.