ایران اولین کشور خارج از منظومه غرب بود که در پی تغییر و عدالتخواهی برآمد. نمود این خواستن، یکصد و نه سال پیش در انقلاب مشروطیت متجلی شد. جنبش مشروطه، شاید نادانسته و بدون بنیانهای فرهنگی و اقتصادی، در پی استقرار دولت مدرن در ایران بود. دولتی که خواستش تجلی آرا و اندیشههای ملتش باشد. دولتی که به مردمش پاسخگو باشد. دولتی که دخل و خرجش شفاف باشد.
اما روزگار سرنوشتی دیگری را برای این ملت رقم زد. شاید در این میان بتوان نفت را مقصر اصلی دانست.
موضوع مورد بحث جهت تحقیق بیشتر و آگاهی از نظرات اساتید و دعوتگران مجربی که سرد و گرم درون و برون میدان دعوت را لمس کردهاند، سؤال مذکور را درگروه مجازی پرسش و پاسخی دیگر، به مدیریت آقای محمد ابراهیمی، به عنوان یکی از پرسشها قرار دادم که الحمدلله مشارکت خوبی در بحث ریشه یابی، پیشگیری و درمان صورت گرفته است. خلاصه نظرات اساتید به قرار ذیل میباشد:
در مشرق اسلامی روی یک قضیه بسیار بحث میشود و آن تکثرگرایی و فرهنگ اختلاف است. از یک سو دموکراسی خواهان معتقدند اختلاف یک حق مقدس است و نباید آن را جز در سایهی ارزشهای والای ملی یا سکولار و مطابق با اصل شهروندی تعیین کرد. البته جناحهای چپ عموما نظرات دیگری دارند، گرچه برخی از ایشان هم به دموکراسی، مدرنیته یا سکولاریسم باور دارند. دموکراتها عقیده دارند که باید قانون اساسی حق همهی طرفهای موجود در جامعه را رعایت کند.
رفتارهای سه گانه در تعامل افراد با یکدیگر:
رفتاری که انسان در برخورد با محیط از خود بروز میدهد، خارج از سه نوع رفتار شناخته شده، نیست. رفتار او میتواند منفعلانه، پرخاشگرانه و یا جرأتمندانه باشد. مگر اینکه با توجه به شرایط خاص درونی و بیرونی به نسبتهای متفاوت، رفتارها از نوعی به نوع دیگر درتغییر باشد و یا حالتهایی بینابین داشته باشد. مهمترین عامل تعادل در رفتار، تربیت صحیح است. ما در خانواده و جامعه روزانه با رفتارهای سه گانه درارتباط هستیم و رفتارما نیز متأثر از انواع رفتارهای اطرافیان در تغییراست.
تعدد یا چندگونگی از سنتهای الهی در هستی ومیان انسان هاست و حکمت خاص خود را دارد اما واژهی چندتایی یا چند عددی، امروزه مختص همسران شده و گویی چندتایی بودن فقط در میان همسران اتفاق میافتد. مسالهای که باعث شده از آن در دین سوء استفاده گردد، با وجود آنکه چند همسری بدعت و خلاف شرع اسلامی نیست و حتی پیش از اسلام وجود داشته است.
هر جریان سیاسی و مدنی، اسلامگرا باشد یا سکولار، حق دارد برای ترویج افکار و برنامههایش در جامعه بکوشد و آن را در قانون اساسی بگنجاند، اما نباید بدون اینکه اکثریت به او اختیار داده باشند، حق دیگران را مصادره کند، یا بر تحلیلهای زودگذر و سطحی تکیه نماید، یا حتی بدون هیچ تحلیلی برای خودش حقی مدعی باشد. بسا بر اثر عواطف درونی، خودشان را سخنگوی اکثریت میدانند. و بدتر از آن هنگامی است که برخی مدعی رأی ۹۵درصد مردم شده
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل