کارگاه آموزشی «سلامت روان و خودآگاهی زنان» با رویکردی بینرشتهای و با هدف تبیین نقش محوری زنان در پایداری نظام خانواده و اجتماع برگزار شد. این نشست بر این پیشفرض استوار بود که سلامت روان زن، نه یک موضوع حاشیهای، بلکه «زیرساخت بنیادین آرامش جمعی» است.
تبیین مفاهیم بنیادین: از خودآگاهی تا سکینه
در این کارگاه، پرشنگ بهرامیان، مشاور و رواندرمانگر، با نقد رویکردهای تکبعدی، بر ضرورت «آگاهی انتخابگر» تأکید کرد. وی در تشریح مفهوم «زن آگاه» اظهار داشت:
«آگاهی برای یک زن، صرفاً انباشت اطلاعات نیست؛ بلکه رسیدن به نوعی بصیرت است که او را از تله انتخابهای ناخودآگاه و فشارهای هنجاری محیط رها میکند. زنی که به نیازها و ارزشهای اصیل خود واقف باشد، میتواند میان وظایف بیرونی و استواری درونی، پیوندی منطقی برقرار کند.»
بهرامیان با پیوند دادن مفاهیم روانشناختی به آموزههای دینی، مفهوم سلامت روان را فراتر از فقدان بیماری توصیف کرد و افزود:
«در این مدل، سلامت روان معادل رسیدن به مرتبه سکینه و قلب سلیم است. این حالتی است که فرد در میانه تلاطمهای زندگی و تعدد نقشها، مرکز ثقل درونی خود را از دست نمیدهد. ما به دنبال تقویت ظرفیتی هستیم که به انسان اجازه میدهد در عین مسئولیتپذیری، از فرسودگی روانی (Burnout) مصون بماند.»
راهبرد تعادل: عبور از کمالگرایی افراطی
یکی از محورهای اصلی کارگاه، چالش «تعادل در نقشها» بود. این رواندرمانگر در این باره خاطرنشان کرد:
«بسیاری از تعارضهای زندگی معاصر ناشی از کمالگراییهای کاذب است. زندگی متعادل به معنای انجام بینقص همه کارها نیست، بلکه به معنای اولویتبندی واقعبینانه بر اساس توانمندیهای فردی و ارزشهای اصیل است. ما باید بیاموزیم که "نه گفتن" محترمانه و مرزبندی سالم (Healthy Boundaries)، نه تنها خودخواهی نیست، بلکه پیششرط بقای کیان خانواده است.»
پنل عملیاتی؛ از ذهنآگاهی تا مدیریت تعارض
در بخش دوم کارگاه، شرکتکنندگان به صورت عملی با تکنیکهای زیر برای مهار استرس و بهبود کیفیت زندگی آشنا شدند:
پایش بدنی و هیجانی (Body Scan): جهت شناسایی زودهنگام نشانههای تنش فیزیکی ناشی از اضطراب.
ذهنآگاهی (Mindfulness): تمرین حضور در لحظه برای کاهش نشخوارهای فکری درباره گذشته و آینده.
تکنیکهای ارتباطی: آموزش مهارتهای جلب مشارکت اعضای خانواده در مسئولیتهای اجرایی.
مرز میان خودمراقبتی و درمان تخصصی
در پایان، بهرامیان بر ضرورت تشخیص مرز میان «تنشهای معمول» و «اختلالات نیازمند درمان» تأکید کرد و گفت:
«نشانههایی چون تداوم غم، بیخوابی مزمن، احساس بیارزشی مستمر یا تعارضهای حاد خانوادگی، زنگ خطرهایی هستند که نباید نادیده گرفته شوند. در چنین شرایطی، مراجعه به رواندرمانگر یک ضرورت عقلانی برای بازیابی عملکرد فردی و حفظ سلامت کل اعضای خانواده است.»
گفتنی است برگزاری این دوره، بخشی از سلسله فعالیتهای مستمر سرکار خانم پرشنگ بهرامیان در حوزهی بهداشت روان بانوان ارزیابی میشود. وی که پیش از این سابقهی برگزاری کارگاههای توانمندسازی در مرکز دانشگاه پیام نور اشنویه را در کارنامه دارد، هماکنون علاوه بر فعالیت بهعنوان مشاور در دبیرستانهای شهرستان اشنویه، در بخش بالینی نیز فعال است.
بهرامیان در کلینیک تخصصی رواندرمانی به ارائهی مشاوره در حوزههای زوجدرمانی و مداخله در نابسامانیهای رفتاری و روانی میپردازد. این پیوند میان محیطهای آموزشی و کلینیک تخصصی، به وی اجازه داده است تا رویکردهای درمانی را با نیازهای روز اجتماعی و خانوادگی تطبیق دهد.
نظرات