(7)
رسول خدا (ص) در شب شگفتتر از روز است. او در روز، دنیا را پر از پیکار و مبارزه کرده بود و عرصه را بر کافران تنگ کرده بود. او در نبردی بیامان به مصاف آنها رفته بود؛ یا میبایست به فرمانروایی و فریادرسی »الله» گردن نهند، یا این که راه تبلیغ دعوت را بر او سد نکنند و یا آمادهی جنگ با مسلمانان باشند.
هنگامی که شب فرا میرسید، رسول خدا(ص) در حال و وضع عجیبی به سر میبرد!!
«عن أبی سلمة...أنّه سأل عَائشه:کیفَ کانتْ صَلاةُ رسولِ اللهِ(ص) باللَّیلِ، فی رمضان؟ فقالت: ما کان رسولُ اللهِ (ص) یزیدُ فی رمضَان َو لا فی غیره، علی إحدی عشرةَ رکعةً، یُصلّی أربعاً، فلا تسألْ عن حُسنهنَّ و طُولهنَّ، ثمَّ یصلّی أربعاً،فلا تسألْ عن حُسنهنَّ و طولهنَّ، ثمَّ یصلِّی ثلاثاً. فقالت عائشةُ: فقلتُ: یا رسولَ اللهِ: أتنام قبلَ أن تُوترَ؟ فقال: یا عائشةُ، إن عینیَّ تنامانِ، و لا ینامُ قَلبِی»
از أبو سلمه روایت شده است که از عائشه پرسید: نماز شبِ رسول خدا(ص) در رمضان چگونه بود؟
جواب داد: رسول خدا (ص) نه در رمضان و نه در غیر رمضان، بیش از یازده رکعت نمیخواند؛ اول چهار رکعت نماز میخواند و از شکوه و زیبایی و طولانی بودن آنها نپرس! سپس چهار رکعت دیگر را به همان زیبایی میخواند؛ آن گاه سه رکعت نماز «وتر» میخواند.
عایشه میگوید گفتم: ای رسول خدا(ص) آیا قبل از این که نماز وتر را بخوانی، میخوابی؟
فرمود: ای عائشه! چشمانم به خواب فرو میروند، اما قلبم نمیخوابد!»
این گزارش رسول خدا(ص) دربارهی شخصیتاش بسیار باشکوه است...
این که میفرماید: «چشمانم به خواب فرو میروند»؛ امری روشن است و تمام مردم در آن یکساناند و جای تعجب نیست...
شگفت در این است که میفرماید: « قلبم به خواب نمیرود»...
آیا منظور رسول خدا (ص)این است که تپش قلب اش در خواب متوقف نمیشود؟
خیر، چنین اتفاقی برای هر موجود زنده ای، چه انسان و چه حیوان در اثنای خواب اتفاق میافتد.حال، سؤال این است که رسول خدا(ص) میخواست چه چیز تازه ای دربارهی شخصیت اش اعلام کند؟!
منظورشان از قلب، قلب درونی و معنوی است نه آن عضوی که شبیه میوهی درخت کاج است و پیوسته میتپد و خون را به تمام رگ های بدن پمپاژ میکند.
این همان قلبی است که محل دریافت وحی الهی از آسمان است. این قلب نه در شب میخوابد و نه در روز؛ بلکه پیوسته بیدار است و از حیات دائمی برخوردار است؛ چون جایگاه الهام و تجلّی وحی الهی است.
این قلب، شب و روز به طرز ویژهای آماده شده است و به پروردگار جهانیان اختصاص دارد.
قرآن در سورهی شعراء در این باره میفرماید: نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ
«روح الامین آن را بر قلبات نازل کرد. تا از [جمله] هشداردهندگان باشى» (شعراء: 194 – 193)
رسول خدا(ص) نیز مانند تمام مردم دیگر میخوابد و چشمان و سایر اعضای بدناش مثل بقیهی مردم به خواب میرود، اما قلب اش همچنان زنده و بیدار است.
بنابراین رؤیای پیامبران، رؤیای صادقه بود؛ زیرا که خواب و بیداری شان یکسان بوده است... ابراهیم (ع) در خواب مهمترین موضوع به او فرمان داده شد؛ خداوند به او دستور داد که پسرش را ذبح کند... این رؤیا واقعی بود و ابراهیم، شتابان آن را اجرا کرد. اسماعیل(ع) نیز بدون وقفه در برابر درخواست پروردگارش تسلیم شد و ابراهیم (ع) با این امر خطیر مورد آزمایش قرار گرفت.
خداوند متعال در این باره میفرماید:
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ( صافات : 102 )
«و چون [فرزندش] به [نوجوانی و] حدّ تلاش [و همکاری] با پدر رسید، گفت، پسرم، در خواب میبینم که تو را
ذبح میکنم، نظر تو چیست؟ گفت: پدرم، هر مأموریتی داری انجام بده، ان شاء الله مرا شکیبا خواهی یافت.»
این چه شخصیتی بود که قلب اش، شب و روز را در بیداری مداوم میگذراند؟!
در میان انسانها چه کسی میتواند به این مقام والا صعود کند؟!
هیچ کس... به جز محمّد رسول خدا(ص) چنین توانی ندارد....
ادامه دارد...
نظرات