كسى كه نداشتن وقت را بهانه‌اى براى نخواندن قرآن قرار می‌دهد، باید این این عبارت را نصب‌العین خود قرار دهد:

قرآن همدم كسى نمی‌شود مگر این كه به او بركت می‌بخشد

«كِتَابٌ أَنزلَناهُ إِلَیكَ مُباركٌ»

سوگند بخدا، روحى كه از قرآن سیراب شده باشد هیچ‌گاه‌ پژمرده نمی‌شود.

هرگاه كه از قرآن فاصله می‌گیرم، در سینه‌ام فراغى را حس می‌كنم كه چیزی بجز آن نمی‌تواند پُرش كند.

هر كتابى كهنه می‌شود بجز قرآن؛ همانا هر روز تازه می‌شود... همچون شاخه‌ى درختى كه هر روز تازه‌تر و پر انرژی‌تر از پیش می‌شود، هر برگ آن شیرینى و طعم تازه دارد  

برتری‌دهنده است و چیزى بر آن برترى نمی‌یابد.

روشنایى تنها در صبحگاهان نیست، بلكه در سیماى حافظان [قرآن] است.

محبت‌ و برادرى بخاطر خداست، سوگند بخدا هیچ برادرى معادل هم‌صحبتى‌ با قرآن نیست

با قرآن برترى می‌یابیم و در حلقاتش شهرت می‌یابیم  و از صحبتش شیرینى می‌یابیم

همانا قرآن خوراک زندگى است

در هنگام بلایا، مایه صبر  و توشه‌اى براى سختی‌هاست.

بذرهاى نیكى را كه امروز می‌كاری، بعد از چند سال ثمره‌اش را درو می‌كنی.

حتى گاهى خودت آن را نخواهى دید

اما اى زارع! بدان كه پاداشش براى تو مكتوب شده است.

حفظ قرآن «جاده‌اى است كه توقف نمى‌شناسد»

اگر ده سال بخاطر حفظ قرآن تلاش كنى و نتوانى آن را حفظ كنى باز هم شكست نخورده‌ای

به شیرینى پاداشى كه بخاطر تلاوت قرآن به دست آورده‌ای، فكر كن!

هركس در باغچه‌ها و بین مردمان و همدمانش زندگى كرده باشد، ترک قرآن برایش بسیار سخت است و اگر قرآن را ترک كرد، احساس حلاوت نمی‌كند تا به سویش بازگردد.

قلبى كه با ذكر خدا سیراب شده باشد، هیچ‌گاه تشنه نمى‌شود

«ألا بذكر الله تطمئن القلوب»

هر علمى به واسطه محتوایش ارزش می‌یابد و چه علمى بالاتر از كتاب خداست؟ نه ستاره‌شناسی، نه طب‌ و نه هندسه و نه فلسفه نمی‌تواند بر این كلام برترى یابد... پروردگارا ما را با [این] كلام بلند گردان و به ما نفع برسان.

همراهان قرآن، خدا را در زمین یاد مى‌كنند ولى خداوند آنان را در آسمان‌ها و نزد ملائكه و نزد شریف‌ترین انسان‌ها، یاد می‌كند. پروردگارا! ما را از این منزلت محروم مگردان!