عنوان تاریخ
بررسی مفهوم حدیث نبوی شریف «لَنْ يُفْلِحَ قَوْمٌ وَلَّوْا أَمْرَهُمُ امْرَأَةً» - پاره‌ی سوّم و پایانی
 (دکتر مختار ویسی)		 1398/07/01
بررسی مفهوم حدیث نبوی شریف «لَنْ يُفْلِحَ قَوْمٌ وَلَّوْا أَمْرَهُمُ امْرَأَةً» - پاره‌ی دوّم
 (دکتر مختار ویسی)		 1398/06/30
بررسی مفهوم حدیث نبوی شریف «لَنْ يُفْلِحَ قَوْمٌ وَلَّوْا أَمْرَهُمُ امْرَأَةً» - پاره‌ی نخست
 (دکتر مختار ویسی)		 1398/06/27
نودشه، شهر مجروح فراموش‌شده
 (خالد احمدی- جانباز شیمیایی ٦٠ درصد)		 1398/06/25
بررسی فقهی ولایت قضاوت زن در اسلام-پاره‌ی دوّم و پایانی
 (دکتر مختار ويسی)		 1398/06/19
بررسی فقهی ولایت قضاوت زن در اسلام-پاره‌ی نخست
 (دکتر مختار ويسی)		 1398/06/17
فراموش‌شدگان
 (دکتر وصفی عاشور) (ترجمه: سید مسلم لبیب)		 1398/06/15
شورش ضدّ ایمان
 (اسماعیل عرفه) (ترجمه: اصلاحوب)		 1398/06/13
سه جمله از قصه کربلا
 (صدیق قطبی)		 1398/06/12
پاسخ خشم‌آلود ریسونی
(یاسر زعاتره) (ترجمه: اصلاحوب)		 1398/06/08
بررسی حدیث: « مَا رَأَيْتُ مِنْ نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ... »- پاره‌ی دوم و پایانی
 (دکتر مختار ویسی)		 1398/06/07
سخنی کوتاه درباره‌ی تاریخمندی احکام قرآن
(عبدالرّحمن نظری)		 1398/06/06
بررسی حدیث: « مَا رَأَيْتُ مِنْ نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ... »- پاره‌ی نخست
 (دکتر مختار ویسی)		 1398/06/05
موضع دکتر ریسونی نسبت به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی و مشارکت در کنست
 (ترجمه: اصلاحوب)گفت‌وگو از: نبیل غزال		 1398/06/03
مراتب ده‌گانه‌ی هدایت
 (عبدالعزیز مطیری) (ترجمه: امین پورصادقی)		 1398/06/01
تاریخمندی نگاهی تقلیل‌گرایانه به متن
 (یوسف سلیمان‌زاده- سقز)		 1398/05/31
بیداری اسلامی
 (سید ابوالحسن علی ندوی) (ترجمه: عبدالقادر دهقان)		 1398/05/30
ده سببی که به صبر در ترک گناه کمک می‌کند
 (عبدالعزیز مطیری) (ترجمه: امین پورصادقی)		 1398/05/28
اقبال در شهر پیامبر(ص)
(سید ابوالحسن علی ندوی)		 1398/05/26
اوصاف و شرایط اعضای شورا
 (ذبیح‌الله ساعی)		 1398/05/24
اصول ده‌گانه‌ی رستگاری در سوره‌ی شرح
 (گردآورنده: اصلاح‌وب)		 1398/05/17
ده سفارش برای روزهای دهگانه
(دکتر خالد ابوشادی) (ترجمه: اصلاحوب)		 1398/05/15
حجّ، آهنگ شدن و گردیدن
 (دکتر ژیلا مرادپور)		 1398/05/13
گذری بر مناسک حجّ
 (گردآورنده: اصلاحوب)		 1398/05/12
خوانشی از واکنش‌ها به همایش مهاباد
(دکتر لقمان ستوده)		 1398/05/11
انسان کامل از دیدگاه محمّد اقبال
 (امام سید ابو الحسن علی حسنی ندوی) (ترجمه: عبدالقادر دهقان)		 1398/05/11
راستگوتر از خدا کیست؟
 (صلاح عبدالفتاح الخالدی) (ترجمه: مجتبی دوروزی)		 1398/05/09
بی‌تردید خدا خلف وعده نخواهد کرد
 (صلاح عبدالفتاح الخالدی) (ترجمه: مجتبی دوروزی)		 1398/05/07
همایش «دگرپذیری و رواداری» از دعوت به آن تا خاتمه
(دکتر ژیلا مرادپور)		 1398/05/06
پاسداشت اوّلین همایش دگرپذیری و رواداری در مهاباد
(صلاح قاسمیانی)		 1398/05/05
نتیجه  اصل در امور و اشیاء و تصرفات عادی بر اباحه بودن است و مادامی که نص صحیح الثبوت و صریح الدلاله‌ای بر تحریم چیزی وجود نداشته باشد، قضیه بر اصل اباحه قرار دارد. بر این اساس چون منع زنان در انتصاب برای ریاست دولت و منصب قضاوت از طریق نصوص ثابت و صریح به اثبات نرسیده است، لذا، اصل بر مباح بودن آنها است. اگر نص قطعی الثبوت و قطعی الدله‌ای وجود می‌داشت، اجماع علما به طور قطع حکم به عدم جواز زنان برای تصدی آنها صادر می‌کرد و دیگر اختلافی وجود نداشت.
آراء علما در مورد شأن بیان و سبب ورود حدیث و دلالت مفهوم آن  ابن عربی می‌گوید « لَنْ يُفْلِحَ قَوْمٌ وَلَّوْا أَمْرَهُمْ امْرَأَةً»، این حدیث نصی است بر اینکه زن نمی‌تواند خلیفه‌ی مسلمین باشد، و در آن اختلافی نیست[57].  وی می‌گوید جایز است زن داوری کند، مقصود از وضع احکام اجرای آنها توسط قاضی، و شنیدن گواهی بر آنها، و پایان دادن به خصومت دو طرف بر مبنای احکام است. زن مانند مرد می‌تواند از عهده‌ی انجام آن بر آید-یعنی؛  غیر از امامت کبری می‌تواند عهده دار همه‌ی امور شود- چون غرض از امامت کبری، حفظ حدود و مرزهای کشور، تدبیر امور، و حمایت از عرض و ناموس، گرفتن مالیات، و بخشیدن آن به مستحقان آن است.
 همه‌ی علما اتفاق دارند که سنت نبوی، پس از قرآن کریم ازحیث تشریع، منبع دوم احکام شرعی است. از وظایف سنت نبوی توضیح و تبیین و تفصیل موارد مجملی است که مفهوم آن در قرآن کریم واضح و روشن نیست. و بیان تخصیص نص عامی است که عمومیت آن مراد نیست و تقیید مطلقی است که اطلاق آن مقصود نیست. در اسلام، مقولاتی وجود دارد که قرآن کریم در باره‌ی آنها سکوت کرده است، مانند ولایت و قضاوت زنان. اما در سنّت نبوی شریف، بیان شده‌اند؛ مانند عدم جواز زن برای ولایت عظمی و رهبری عمومی مردم توسط زنان. علما و مفسرین مخالف با انتصاب زنان برای ریاست دولت و قضاوت، به حدیثی استناد می‌کنند
سرگذشت یک مجروح شیمیایی شهر نودشه  تاریخ مجروحیت: ٢٦ اسفندماه ١٣٦٦ محلّ اصابت: شهر نودشه آن‌روز مطابق روزهای گذشته به علّت بمباران‌ها و توپ‌بارانهای پیاپی مردم شهر بعضاً روزها زن و بچّه‌ها را به کوهستانهای اطراف شهر می‌بردند و در غارها و خانه‌باغها اسکان می‌دادند؛ البتّه آن روزها به علّت همزمانی با پایان سال و سرما و همچنین نزدیک شدن فصل بهار این امر کمی بیشتر شده بود. مردم شادمان از یک پیروزی بزرگ رزمندگان هموطن خود در عملیات والفجر ١٠ و بازپس‌گیری ارتفاعات
همچنین، پیامبر – صلّی الله و علیه وسلّم- می‌فرماید: « النِّسَاءُ شَقَائِقُ الرِّجَالِ »[٢٠]. بیان حدیث عام است، و بین قضاوت و سایر امور فرق و تفاوتی نگذاشته است. ابن قیم می‌گوید:  این حدیث دلالت بر آن دارد آنچه که در فطرت آنان معلوم و ثابت است، این است که حکم دو همتا و دو هم نظیر یک حکم است، خواه علت این حکم مربوط به قدرت و توانایی، و وقار و شخصیت باشد و یا متعلق به احکام شریعت باشد و یا هر دو، به هر صورت دلیل بر مساوی بودن دو همتا و دو هم نظیر است
واژه‌ی ولايت با كسر و فتح واو است، ولایت با فتح مصدر است و با کسر اسم. ولایت بکسر واو، به معنی تسلط و تولّى امر است. و والی بمعنی امیر و حاکم و سلطان است. و ولایت بفتح و کسر واو به معنی قرابت و نصرت و محبت است. ولایت (با کسر و فتح واو) در بر دارنده این مفهوم است که ولی نیازمند تدبیر و عمل است چنانکه نیازمند نصرت و یاری زیر دستان است.  ولایت بر دو قسم تقسیم می‌گردد: 
از ذهن بسیاری از مسلمانان فراموش شده است ولی نامش در برگهای زرین تاریخ همچنان سبز خواهد بود، او، دکتور محمد حمید الله، دانشمند چیره دست و بزرگ والایی است که با صد دریغ و درد جز اندکی از مسلمانان او را نمی شناسند با آنکه او -به گواهی غرب- همه درجات و پله‌های دانش روز را پَی کرده تا بدانجا که جوایز کمیابی را بدست آورده است که جز افراد تاریخی و برازنده به آن جوایز دست نبردند.  وی، بیست و دو(۲۲) زبان زنده جهان را با پختگی می‌دانست و آخرین زبانی که فرا گرفته بود، زبان تایلندی است آن هم در عمر هشتاد و چهار سالگی (۸۴).
پیش از انقلابهای ٢٠١١ تنها بودم و دنیای من در کامپیوتر شخصی‌ام خلاصه می‌شد. تا سال ٢٠١١ و پس از انقلاب نمی‌دانستم در اسکندریه مجموعه‌ای از افراد ملحد هستند و من فکر می‌کردم تنها هستم. شروع کردم به شناسایی آنان دو نفر... سه نفر... تا این که اکنون متوجه شده‌ام در مجموع یکصد نفر ملحد و بیدین در این شهر زندگی می‌کنند. این کلمات حکایت منطقه‌ای است که الحاد پس از بهار عربی را در تاریخ این پدیده استثنایی نمی‌داند. تاریخ به ما می‌گوید که تحولات عمیق سیاسی، تحولات اجتماعی اساسی را به دنبال دارد.
من نمی‌دانم داستان کربلا آنگونه که برای ما روایت کرده‌اند تا چه اندازه مطابق با واقع است. نه می‌دانم و نه وقت و انگیزه‌ی کافی دارم که در این زمینه پژوهشی روشمند و تاریخی انجام دهم. همچنین می‌خواهم همه‌ی حواشی امروزی را که بر اثر سیاست‌زدگی امر دینی در ما گونه‌ای مقاومت ایجاد کرده است وقتاً نادیده بگیرم. نادیده بگیرم که این حرف‌ و حدیث‌ها تا کجا دستمایه‌ی سیاست‌های ناروا یا دیوارکشی‌های مذهبی قرار گرفته است. می‌خواهم موقتاً همه‌ی سوء‌استفاده‌های فردی و جناحی و سیاسی را که می‌تواند پاک‌ترین چیزها را هم آلوده کند، نادیده بگیرم.
در زمانی که انتظار داشتیم شیخ احمد ریسونی رئیس اتحادیه جهانی علمای مسلمان در قبال مسأله‌ای که اخیراً مطرح کرده است موضع متفاوتی داشته باشد، شاهد پاسخ خشم‌آلود و تأکید ایشان بر مواضع گذشته‌اش بودیم. یک شبکه‌ی مراکشی این سؤال را از شیخ پرسید: شما در جایی فرمودید هر کس به قدس سفر کند نمی‌توان گفت که خواهان عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است و تشریح کردید که هدف از سفر به موضع شرعی و سیاسی فرد بستگی دارد. در همین زمینه خبرنگار فلسطینی پرسید چه چیزی در وضعیت اشغالگران و موضع‌ مسلمانان نسبت به آن تغییر کرده است
و اما علت نسیان و فراموشی زن:  رشید رضا در مورد اینکه علت شهادت دو زن برابر با شهادت یک مرد است می‌گوید: گفته می‌شود بر مزاج زن برودت غالب است و فراموشی نتیجه‌ی آن است، و این دلیل درست نیست. درست این است که در شأن زن نیست به معاملات مالی و اموری مانند معاوضه و داد و ستد مشغول شود. زیرا حافظه وی در این امور ضعیف است. اما در امور خانه که شغل و کار وی است چنین نیست، و وی در این امور حافظه‌ی قوی تری از مرد دارد. یعنی از ذات و طبیعت بشرِ مذکر و مؤنث این است که حافظه و قوه‌ی ضبط و به یادسپاری آنان در اموری که به آن اهتمام می‌ورزند
آیه‌ی «و السارق و السارقة فاقطعوا ايديهما جزاء بما کسبا... »( مائده؛ 38)« دست مرد دزد و زن دزد را قطع کنید. این کیفر کاری است که انجام داده اند...» در این آیه واژه السارق و السارقة صفت مشبهه است؛ مانند: الکافر، الفاسق، المؤمنون و... یعنی دست کسی را قطع کنید که دزدی صفت ثابت او است نه کسی که اتفاقی یا موردی دست به دزدی زده است. بدین دلیل علمای گذشته بنا بر مقتضیات زمان خود حدود ۵ تا ۱۰ درهم را برای قطع دست دزد تعیین کرده‌اند و دزدی کمتر از آن را موجب قطع دست نمی دانستند؛ همچنین احتمال دارد دزدی علتی داشته یا اتفاقی بوده باشد
در صحیح بخاری چنین آمده است که ابو سعيد خدري - رضي الله عنه – می‌گوید: رسول الله - صلى الله عليه وسلم - روز عيد قربان يا عيد فطر بسوي مصلا رفت. سپس، بر زنان گذر کرد و خطاب به آنان گفت: «يَا مَعْشَرَ النِّسَاءِ تَصَدَّقْنَ فَإِنِّي أُرِيتُكُنَّ أَكْثَرَ أَهْلِ النَّارِ» فَقُلْنَ: وَبِمَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «تُكْثِرْنَ اللَّعْنَ، وَتَكْفُرْنَ العَشِيرَ، مَا رَأَيْتُ مِنْ نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ أَذْهَبَ لِلُبِّ الرَّجُلِ الحَازِمِ مِنْ إِحْدَاكُنَّ»، قُلْنَ: وَمَا نُقْصَانُ دِينِنَا وَعَقْلِنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «أَلَيْسَ شَهَادَةُ المَرْأَةِ مِثْلَ نِصْفِ شَهَادَةِ الرَّجُلِ» قُلْنَ: بَلَى، قَالَ: «فَذَلِكِ مِنْ نُقْصَانِ عَقْلِهَا، أَلَيْسَ إِذَا حَاضَتْ لَمْ تُصَلِّ وَلَمْ تَصُمْ» قُلْنَ: بَلَى، قَالَ: «فَذَلِكِ مِنْ نُقْصَانِ دِينِهَا»
-  شما در جایی فرمودید هر کس به قدس سفر کند نمی‌توان گفت که خواهان عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است و تشریح کردید که هدف از سفر به موضع شرعی و سیاسی فرد بستگی دارد. در همین زمینه خبرنگار فلسطینی پرسید چه چیزی در وضعیت اشغالگران و موضع‌ مسلمانان نسبت به آن تغییر کرده است که قرار است نسبت به سفر به قدس بازبینی صورت گیرد؟ به طوری که گاهی به معنی عادی‌سازی روابط و گاهی به صورت دیگر تعبیر می‌شود؟
امام ابن قیم در کتاب «مدارج السالکین» می‌گوید: فصل: در بیان مراتب هدایت خاص و عام؛ و این ده مرتبه است: مرتبه اول: سخن گفتن الله متعال با بنده‌اش در بیداری و بدون واسطه، یعنی از سوی الله خطاب به بنده، و این بالاترین مراتب هدایت است؛ چنانکه الله متعال با موسی بن عمران سخن گفت؛ ﴿وَكَلَّمَ ٱللَّهُ مُوسَىٰ تَكۡلِيمٗا١٦٤﴾ [النساء: ١٦٤] «و الله (بدون واسطه) با موسی سخن گفت».  الله متعال در ابتدای آیه ١٦٣ سوره‌ی نساء به مساله‌ی وحی به نوح و پیامبران بعد از او اشاره می‌کند
اشاره: اصلاحوب از دیرباز بنا به عهد پیشین خود مبنی بر «تقریر حقیقت»، در راستای تضارب آرا و ایجاد گفت‌وگو اقدام به انتشار مقالات و نوشتارهای نویسندگان و کاربران در زمینه‌های متعدّد ازجمله دین، فرهنگ، اندیشه و... نموده و از خوانشهای متفاوت کنشگران درباب دین، جامعه و فرهنگ استقبال می‌نماید. نوشتار حاضر، تلاشی است در جهت نقد مقوله‌ی «تاریخمندی»، امید که سبب غنای بحث شود. 
جنگ جهانی دوم (١٩١٤-١٩١٨) و حملات متحدین و فروپاشی خلافت عثمانی، آثار بدی بر کشورهای اسلامی به جای گذشت؛ به ویژه کشور اسلامی هند که ملت آن یکپارچه به یاری خلافت عثمانی برخاسته و آن را قضیۀ مرگ و زندگی دانستند، اما هنگامی‌ که خلافت عثمانی در برابر حملات وحشیانه متحدین، از هم پاشید، یأس و ناامیدی بر ملت مسلمان هند چیره گشت و نزدیک بود که از انتفاضه و نهضت و قدرت اسلام، قطع امید کنند، در این موقعیت حساس بود که شاعر فرزانه، به عنوان دعوتگر مجاهد، با اشعار و حماسه آفرینی خود، روح عزت و سربلندی در کالبد مسلمین دمید
امام ابن قیم در کتاب «طریق الهجرتین وباب السعادتین» می‌فرماید:‌  قاعده: صبر بر ترک گناه، اسباب گوناگونی دارد از جمله:‌ سبب اول: بنده از بدی، ‌رذالت و پستی گناه آگاهی داشته باشد؛ و اینکه الله تعالی گناه را به سبب صیانت و حمایت از بنده در برابر پستی‌ها و رذایل حرام نموده و از آن نهی کرده است، مانند پدر مهربانی که از پسرش در برابر اذیت و آزارها و مضرات حمایت می‌کند؛ این سبب انسان عاقل را بر ترک گناه وادار می‌سازد، هرچند هیچ وعید به عذابی متوجه انجام گناه نباشد.
سراسر زندگی دکتر اقبال، شاعر اسلام و فیلسوف عصر، از عشق به پیامبر بزرگ اسلام(ص)  و شوق شهر او سرشار بود و در اشعار جاودان خود، همواره از این دو محبوب یاد کرده است. اما در آخر روزهای زندگیش این جام لبریز شد، هرگاه نام مدینه را می‌شنید، اشک شوق بی‌خاسته از چشمانش جاری می‌گشت. او با جسم نحیف خود که مدت‌ها به امراض و بیماری‌ها مبتلا بود نتوانست به زیارت رسول الله(ص)  مشرف گردد اما با دل مشتاق و بی‌تاب خویش و نیز با اشعار شیرین و نیروی تخیل قوی خود، بارها در فضای شورانگیز حجاز پرواز کرد
هرچند فرد فرد امت اسلامی در شئون و امور مختلف كشور حق ابراز نظر را دارند و نباید این حق نادیده گرفته شود، اما آنگونه كه قبلا ً تذكر داده شد، در همه موارد مراجعه به آرای عمومی ممكن نیست؛ بنابراین، "انتخاب نمایندگان امت" و یا بهتر بگوئیم: "تعیین نمایندگان به نیابت از امت" برای انجام این امر (شورا)، یگانه راه برای سهیم ساختن امت در موضوعات كشوری و احقاق حقوق آن‌ها می‌باشد.  از آنجایی كه این نمایندگان، به نیابت از امت ابراز نظر نموده و در حقیقت مجلس شورای اسلامی را می‌سازند
اصل نخست: رستگاری در دست خداوند است و اوست که سینه‌ها را فراخ می‌کند نه کس دیگر؛ رستگاری یکی از آفریده‌های خداوند است. خداوند اعیان را آفریده است به همان ترتیب معانی مانند مرگ و زندگی را نیز آفریده است: "الذي خلق الموت والحياة" اوست که مرگ و زندگی را آفریده است. یکی از این معانی رستگاری است که آن را در دل هر کس که بخواهد قرار می‌دهد؛ با فضل او رستگار می‌شود و می‌خندد. از هر دلی که بخواهد بر می‌گیرد بنابراین بدبخت می‌شود و می‌گرید: "وأنه هو أضحك وأبكى" و اوست که می‌خنداند و می‌گریاند.
 بدانید که روزگار نسیم‌های فرح‌بخشی دارد پس خود را در معرض آن قرار دهید. ١-  در این ایام یک ختم کامل قرآن پیش رو داری اما کمتر کسی آن را انجام می‌دهد؛ پیامبرت هر هفته یک بار قرآن را ختم می‌کرد پس به او اقتدا کن. ٢-  برای قرائت قرآن از گوشی موبایلت استفاده کن؛ اگر به گوشی‌های هوشمند عادت کرده‌ای و نمی‌توانی آن را ترک کنی پس در راستای ازدیاد ایمانت و برای قرائت قرآن و اذکار بامدادی و شامگاهی از آن بهره‌برداری کن. ٣-  سنت تکبیر مطلق در مسیر راه و در ماشین و در اوقات انتظار را فراموش مکن که غنیمتی گران و گنجی پنهان است. 
حجّ آهنگ تغییر است. تغییر در دیدن و شنیدن و فهم، تغییر در گفتن و عمل، تغییر در بودن با خود با خدایت با خلق خدا. حجّ رسیدن به مقصد و سرمنزل شناخت‌هاست. شناخت خود، خدا و هر آنچه غیر این دو است. حاجی به محض ورود به مسجد الحرام و رویت صحنه‌ی طواف که مشتمل بر کعبه بیت‌الله و حجّاج در حال طواف با وحدت عمل در عین تفاوت نژاد و فرهنگ و زبان، منقلب‌ترین حال عمرش را درک می‌کند تاکنون چنین وحدت و یکرنگی را در جمع اختلافها و تفاوتها تجربه نکرده و لذّت دیدنش برای اوّلین بار او را به سکوتی عمیق و تفکّری دلنشین فرو می‌برد
 مقدّمه الحمد لله رب العالمين وصلى الله على نبينا وقدوتنا وحبيبنا محمد بن عبدالله وعلى آله وصحبه ومن سار على نهجه إلى يوم الدين أما بعد: سپاس پروردگار و درود بى پایان بر روان پاک خاتم الأنبیاء محمد و آل و یارانش را از بارى تعالى خواستاریم. برادران و حجاج محترم از اینکه زیارت خانه خدا و حج بیت الله الحرام یکى از ارکان و بنیان اساس اسلام بشمار می‌‏‏رود؛ پس باید مطابق سنّت و گفتار رسول اکرم(ص) باشد چنانکه فرمودند: «لتأخذوا مناسككم فإنّي لا أدري لعلي لا أحج بعد حجي هذه».
قریب به دو هفته از برگزاری نخستین همایش رواداری و دگرپذیری در تالار وحدت مهاباد سپری شد. طبیعتاً این همایش دبیران علمی و اجرایی و کارگروه ویژه‌ی خود را دارد و بنده در این یادداشت کوتاه، به عنوان یک شرکت‌کننده، ‌و البتّه  مدیرمسؤول مؤسسه‌ی فرهنگی- ‌هنری هنرسرای قانون، که تنها برخی نامه‌نگاری‌ها و پیگیری‌های اداری را بر عهده داشته است، مواردی را به شرح زیر با مخاطبان معزّز در میان می‌گذارم:
تلاش و جستجوی انسان مولانا جلال الدین رومی در قطعه شعری می‌گوید: «دیشب پیر مردی دیدم که چراغی در دست داشت و گرد شهر می‌گشت، گویا چیزی را گم کرده بود، از او پرسیدم: آقا دنبال چه می‌گردی؟ در پاسخ گفت: از معاشرت با حیوانات درنده خسته شده‌ام، اینک در جهان دنبال انسان می‌گردم، از همراهان سست‌عنصر به ستوه آمده‌ام، به دنبال شیر مردی می‌گردم که چشم خود را با دیدن او خنک کنم، گفتم: خود را بیشتر زحمت نده، برگرد
مؤمن یقین دارد که خداوند وعده‌اش را عملی نموده و خلاف وعده نمی‌کند؛ زیرا او مطمئن است که کسی در حرف و سخن راست‌گوتر از خدا نیست. به‌طور یقین خداوند راستگوترین است. این مطلب حقیقتی ایمانی و مسلّم است که آیات متعددی از قرآن، آن را بیان داشته‌اند، در آنچه در ذیل می‌آید توقفی گذرا می‌نماییم: ١- در سوره‌ی نساء خداوند می‌فرماید: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ لَيَجۡمَعَنَّكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِۗ وَمَنۡ أَصۡدَقُ مِنَ ٱللَّهِ حَدِيثٗا٨٧﴾ [النساء: ٨٧].
خداوند قدرتمند و توانا است، او دارای صفات کمال و جلال و عظمت است، او از هرنقص و ضعف و ناتوانی‌ای پاک و بری است، او بر هر چیزی تواناست، کسی و چیزی نمی‌تواند مانع اجرای دستورش شود، برنامه و سنّت الهی هیچ تغییردهنده‌ای ندارد، کسی و چیزی نمی‌تواند حکم و قضاوتش را لغو کند، هرآنچه را اراده کند می‌شود، و هرآنچه را نخواهد نمی‌شود. چیزی نه در زمین و نه در آسمان او را ناتوان نمی‌سازد، قدرتی توان ایستادگی در برابر او را ندارد هر اندازه هم بزرگ و قدرتمند باشد.
نخستین همایش ملّی «دگرپذیری و رواداری» همایشی بود که حتّی نامش کنجکاوی‌برانگیز بود و خیلیها معنای نامش را نمی‌دانستند و وقتی با آن آشنا می‌شدند بیشتر مشتاق شرکت در آن بودند چرا که عنوانی بود که امروزه جوامع نبودش را بسیار احساس می‌کنند و آثار زیانبار نبودش را به چشم خود دیده‌اند و دهه‌هاست منتظرند اقداماتی در جهت برقراری صلح و آرامش در جهان برداشته شود و حال چنین همایشی چون اقدامی در این راستاست، اشتیاق به شرکت در آن را دوچندان می‌کند.
 بیست و هفتم تیرماه سال ١٣٩٨ در تاریخ منطقه به نام روز همایش ملّی دگرپذیری و رواداری به یادگار خواهد ماند که موجبات شادمانی دوستداران مدارا و مروّت را در پی داشت و البتّه رنجش خاطر مخالفان آن را هم می‌توان در یادداشتها و ملاحظاتشان به روشنی دریافت.        جهان ما جهانی پر از تفاوت دررنگ‌ها، دین‌ها، ایده‌ها، نژاد‌ها و زبان‌ها و در یک کلام جهان تنوّع‌هاست؛ امّا در اندرون انسان‌های خام چیزی جز انحصار، جزمیت، تعصّب، مطلق‌نگری و خودپرستی نیست.
بیشتر
همزمانی محتوا