عنوان تاریخ
کرونا در خدمت دعوت اسلامی؛ نقش متفاوت دعوتگران در روزهای کرونایی
 (احمد محمّد) (ترجمه: رسول رسولی‌کیا - مهاباد)		 1399/01/12
پیام کرونا به جهانیان! چرا آمدم و هدفم چیست؟
 (عبدالخالق احسان- افغانستان)		 1399/01/12
کرونا و برداشت‌ها
 (نسرین حسن زاده)		 1399/01/11
وجوە اشتراک و افتراق میان جنّ و انسان
 (دکتر محمّد رسول ابوالمحمّدی)		 1399/01/10
صبر در برابر مشکلات
 (سلیمان رستمی ـ مهاباد)		 1399/01/10
کووید ۱۹ و چالش میان سنّت و مدرنیته
 (محمّد آزاد شافعی)		 1399/01/09
آیین‌های اختراع‌شده برای مقابله با همه‌گیری
 (دکتر محفوظ خیری) (ترجمه: خالد ایوبی‌نیا)		 1399/01/08
کرونا، نحوه‌ی مواجهه و راه مقابله با آن از زبان یک متخصّص اعصاب و روان‌ ـ بخش دوّم
 (دکتر جزا راهکان- متخصّص اعصاب و روان)		 1399/01/07
فوائد ویروس کرونا
 (محمد حامدی)		 1399/01/07
از تنهایی در دنیا تا تنهایی در پیشگاه حق
 (فرزان خاموشی)		 1399/01/07
دل‌نوشته‌ای برای سفرکرده‌ی عزیزم؛ سیّدحسن
(صلاح قاسمیانی)		 1399/01/06
تأمّلی در آیه‌ی «وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ»
 (دکتر حسن یشو – عضو اتحادیه‌ی جهانی علمای مسلمان) (ترجمه: اصلاحوب)		 1399/01/06
تنها راه نجات، بیدار شدن است
 (دکتر جهانگیر ولدبیگی)		 1399/01/05
چگونه آرام و بی‌دغدغه زندگی کنیم؟
 (محمد حامدی)		 1399/01/05
رابطه‌ی رعایت نکات بهداشتی و پرهیز از تجمّع با التجاء إلی الله و توکّل
(دکتر محمود خردو)		 1399/01/04
سالِ نو حالِ نو!
 (سیّد مسلم لبیب)		 1399/01/03
کرونا، نحوه‌ی مواجهه و راه مقابله با آن از زبان یک متخصّص اعصاب و روان
 (دکتر جزا راهکان- متخصّص اعصاب و روان)		 1399/01/03
مروری گذرا بر شخصیّت و اندیشه‌های استاد ناصر سبحانی
 (هیوا راشدی)		 1398/12/29
نجوایی با معبود؛ زمزمه‌ی دلخوشی‌های زندگی‌ام
 (فرزاد ولیدی- دانشجوى دكتراى علوم قرآن و حديث)		 1398/12/28
کرونا را جدّیتر بگیریم
 (ماجد احمدیانی-سقز)		 1398/12/27
مسلمانان هند در میان دستاوردهای تاريخی و نژادپرستی هندوهای افراطی
 (بسام ناصر) (ترجمه: رسول رسولی‌کیا - مهاباد)		 1398/12/26
«صَلُّوا فِی بُیُوتِکُم» در اذان جایز است
 (دکتر محمّد رسول ابوالمحمّدی)		 1398/12/26
خاطرات من از دوران کرونا
 (منصور یوسفی دیگه‌سرایی - تالش گیلان)		 1398/12/25
خاطرات نمازی
 (کمال مولودپوری دبیر زبان انگلیسی شهرستان مهاباد)		 1398/12/23
هندوی افراطی مسجدساز می‌شود
 (کمال مولودپوری دبیر زبان انگلیسی شهرستان مهاباد)		 1398/12/22
برنامه‌ی پیشنهادی ایّام قرنطینه
 (رحمت دمنده)		 1398/12/21
كرونا و دیدگاه فقه درباره‌ی بیماری‌های واگیر
 (سیدمصطفی محمودیان)		 1398/12/20
علل مسلمان‌کشی در هندوستان
 (کمال مولودپوری دبیر زبان انگلیسی شهرستان مهاباد)		 1398/12/20
حکم فقهی ترک جمعه و جماعت بخاطر کرونا ویروس
 (دکتر محمّد رسول ابوالمحمّدی)		 1398/12/19
ما و کرونا
 (شيخ ونيس المبروك) (ترجمه: عبدالخالق احسان - افغانستان)		 1398/12/18
بحران‌ها در عرصه‌ی آموزش و پرورش بسان شمشیری دولبه به حساب می‌آیند؛ کسی که بتواند به نیکی با بحران‌ها روبرو شود می‌داند که چگونه این چالش‌ها را به فرصت تبدیل کرده و از آسیب‌های احتمالی آن بکاهد؛ ولی کسی که با عجله و بدون اینکه طرحواره‌ای داشته باشد
اگر چه مرا می‌شناسید، باز هم خود را معرّفی می‌کنم: من ویروسی هستم که نقشه‌ی حوادث جاری در جهان را دگرگون و نظام اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دینی جهان را متزلزل ساخت. هنوز هم ابهّت، برتری و طغیانگریم را حفظ کردم، از ارتش آسیا، اروپا، امریکا و چین که زادگاهم است، نیرومندتر هستم، من ویروس هوشمند و پیشرفته‌ای هستم
وقتی خداوند بخواهد شروع جدیدی را برای نوع بشر رقم بزند پایان یافتن چیزهایی دیگر اتفاق می‌افتد. هرگز شروع در وجود ما متولد نمی‌شود، مگر این‌که خود نیز پایان بسیاری از چیزها را امضا و تاریخ انقضا بزنیم. برای پذیرش شروع‌هایی که ما و فهم و روش زندگی ما را به سوی تغییری جدّی سوق می‌دهد رخت آگاهی را باید نو کرد.
از نظر قرآن «جنّ» با انسان در مواردی مشترک و در ماهیت و خلقت و مواردی دیگر متفاوت هستند.   بخشی از موارد مشترک: الف) اعضای مشترک: ۱-  «قلوب» الاعراف، ۱۷۹  ۲- «اعین» الاعراف،۱۷۹  ۳- «اذان»، الاعراف، ۱۷۹   ب) اطلاق الفاظ و اصطلاحات مشترک: ۱- «امم»، الاعراف، ۳۸، فصلت، ۲۵، الاحقاب، ۱۸- ۱۹  ۲- «معشر»، الانعام، ۱۳۰ و الرحمن، ۳۳ 
با توجه به وضعیت موجود امروز که ویروس کرونا اکثر ممالک جهان را در برگرفته و این ویروس هم به اکثر استان‌ها و شهرهای ایران رسیده است، وضعیت روحی و روانی مردم مطلوب نیست، تعدادی از خانواده‌ها و افراد جامعه دچار استرس و فشار روانی شده‌اند و نگرانی تمام جامعه را فرا گرفته است.
شاید در یک قرن اخیر و حتّی تاریخ بشر، چالشی با این جدّیت و وسعت که بتواند اقصی نقاط زمین را به این سرعت درنوردیده و تهدید نماید به ندرت وجود داشته است. درواقع، آنچه کووید ۱۹ را از بیماری‌های هم‌خانواده‌اش به کلّ جدا می‌سازد، سرعتِ شگفت‌انگیز گسترش آن و به عبارتی، عالم‌گیریِ شتابان آن است.
در طول قرن‌هایی طولانی پیوسته وباها و بیماری‌های همه‌گیر جهان را فرا گرفته است و در بسیاری از وقتها چیزی را باقی نمی‌گذاشت و رها نمی‌کرد و در بعضی مواقع بر انسان، حیوان و حتی گیاهان تأثیر می‌گذاشت. هر وقت درد این بیماری‌ها بر مردم فشار وارد می‌ساخت برای مقابله با آن به هر وسیله‌ای ممکن پناه می‌بردند.
اشاره: متن زیر برگردان فارسی فایل صوتی دوم دکتر «جزا راهکان» است که به زبان کردی(هورامی) ایراد شده است. دکتر راهکان متخصّص اعصاب و روان از شهرستان پاوه یکی از فعّالان مدنی این دیار است که علاوه بر کار طبابت در زمینه‌های قرآن‌پژوهی و اندیشه‌ورزی نیز فعّالیّت‌های چشم‌گیری دارد. لازم به ذکر است فایل صوتی اوّل آن نیز در این وبگاه منتشر شده است.  
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»﴿البقرة: ٢١٦﴾ قتال با کافران بر شما واجب شد در حالی که آنرا ناخوشایند می‌دانید. امّا در بعضی از اوقات چیزی را مضر می‌دانید امّا نفع شما در آن است
ویروس کوید ۱۹ وضعیتی را بر جامعه ما حاکم ساخته که سبب قطع ارتباط اجتماعی بین انسان‎ها شده و ما را متوجه نعمتی می‎کند که بخاطر انس و همراهی طولانی مدت با  آن، شاید قدر آن را آنگونه که باید نمی‎دانستیم.
گرامی می‌دارم یاد و خاطره‌ی یکی از عزیزترین برادرانم را که یک ماه اخیر را در اندوه فراق‌اش به سختی گذرانده‌ام؛ او کسی نبود جز سیّد حسن تالانه که در دانشگاه تبریز، دانشجوی سال آخر دکتری حرفه‌ای داندانپزشکی بود. 
خدای متعال می‌فرماید: "وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ" خانه‌هایتان را [رو به‌] قبله کنید و نماز را برپا دارید و مؤمنان را بشارت ده‌.  در این نوشتار تلاش خواهیم کرد تا در معنای این آیه تأمل کنیم و آن را در واقعیت جهانی امروز و در شرایطی که به خاطر ضرورت پیش آمده نمازهای جماعت تعطیل شده است پیاده کنیم.
بشر در طول تاریخ خود با مشکلات زیادی دست و پنجه زده است این مشکلات گاهی طبیعت، گاهی مال و گاهی جسم و جان او را تهدید کرده وگویی که این در رنج و زحمت زیستن با زندگی او عجین بوده و آیه‌ی وحیانی تذکّری بر این مهمّ است که:  «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ» (بلد:٤)  مشکل پیش آمده(کرونا ویروس) نیز بعد مدّتی با هزینه‌های هنگفت جانی و مالی‌ای که به جا می‌گذارد از بین می‌رود امّا رفتن او هرگز به معنای پایان رنج و زحمت این مخلوق عاقل نیست. باز مشکل پشت سر مشکل و این سریال تا پایان عمر او ادامه دارد.
سلام علیکم خواهران و برادران ایمانی در این روزگار پر تنش و مضطرب، لازم دانستیم جهت کسب آرامش قلبی نکاتی را یادآور شویم تا شاید با دلی آرام ویروس کرونا و حوادثی از این قبیل را پشت سر بگذاریم که عبارتند از: ١- همه‌ی ما این حقیقت را می‌دانیم که خداوند مالک جهان آفرینش و انسان است. همچنین این قاعده را نیز پذیرفته‌ایم که هر مالکی حقّ دارد بر ملک خویش بنا به مصالحی خاصّ تصرّف نماید و هیچ‌کس حقّ ندارد او را بخاطر تصرّفاتش سرزنش و منع کند. در این برهه از زمان نیز خداوند بنا به مصالحی خاصّ از طریق ویروس کرونا بر ملک خویش(انسان) تصرّف می‌کند و البتّه تصرّفات خداوند بر عالم آفرینش و انسان بر اساس علم، حکمت و رحمت بی‌نهایت است و مانند تصرّفات انسانی قابل ایراد نیست.
طیّ روزهای آینده اجتماعی بزرگ با حدود ٩هزار شرکت‌کننده در اندونزی برگزار می‌‌‌شود. این اجتماع را برادران جماعت تبلیغ سازماندهی کرده‌‌‌اند. و به رغم هشدارهای دولت اندونزی، برای برگزاریش پافشاری می‌‌‌کنند. در همین راستا، یکی از برگزارکنندگان به خبرگزاری‌‌‌ها گفته است: «ما از کسی جز خدا نمی‌‌‌ترسیم.» و افزوده: «لذّت دنیا با گوشه‌‌‌ای از لذّت آخرت قابل مقایسه نیست». اهمّیّت این رخداد و تأثیر آن زمانی بیشتر می‌‌‌شود که بدانیم علّت اصلی افزایش افسارگسیخته‌ی شیوع این بیماری در کشور مالزی نیز اجتماعی مشابه با حدود ١٦هزار نفر شرکت‌کننده از کشورهای گوناگون بوده است.
سال رفت و دی گذشت، به برخی شادمانی نقش بست و به دیگری غبار پریشانی نشست؛ آن یکی از تلاش بسیار و این یکی از خواب بی‌شمار. کم نبودند آنانی که غمی غمناک و شبی نمناک داشتند، چه بسا روز اندر روز تخم نا امیدی کاشتند و از خرمن سال پار، چنگی هم بر نداشتند. اکنون نمی‌خواهم از سردی زمستان و زردی خزان بگویم چرا که بزم گلستان، شور بلبلان و شعور شاعران به من اجازه نمی‌دهند تا چشم فرو بگیرم و از بهار نگویم و بر سایه‌ی سیاه سرکش زمستان خیره شوم و از گلایه‌ها و شکایتها دم زنم.
اشاره: متن زیر برگردان فارسی فایل صوتی دکتر «جزا راهکان» است که به زبان کردی(هورامی) ایراد شده است. دکتر راهکان متخصّص اعصاب و روان از شهرستان پاوه یکی از فعّالان مدنی این دیار است که علاوه بر کار طبابت در زمینه‌های قرآن‌پژوهی و اندیشه‌ورزی نیز فعّالیّت‌های چشم‌گیری دارد. این قایل بنا به درخواست ستاد مردمی مبارزه با کرونا در شهرستان پاوه توسط ایشان تهیه شده است. امید که مفید واقع گردد. زندگی در صدف خویش گهر ساختن است در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است
استاد ناصر سبحانی عالمی ربّانی، رهبری تأثیرگذار از تبار سلف بود که عمر خویش را در خدمت قرآن و تدبّر و اندیشه در معانی آن سپری کرد. وی به معنی واقعی کلمه اهل علم بود و صاحب اندیشه و یار و همنشین مطالعه و غوطه‌ور در دنیای معرفت و از نتیجه‌ی تفکّر و تدبّرش اندیشه‌ها و نظرات تازه استخراج نمود و با تعبیر خودش از عالم هم مطابقت می‌نمود که برداشت از این آیه‌ی قرآن بود: «أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» بنا به همین آیات از سوره‌ی مبارکه‌ی زمر، به نظر ایشان عالم واقعی است کسی که شب‌ها را با خشوع در سجده و قیام سپری نموده در حالی از آخرت بیمناک و به رحمت پروردگارش امیدوار است.
آدمى همواره در تنگناها و سختى‌های زندگی، معبود را به یاد می‌آورد، تقصيرات خود را گردن مى‌نهد و حسرت گذشته‌ی از کف‌رفته‌اش را می‌خورد... امّا سختى‌ها جملگی یکدست و به یک میزان نیستند؛ به‌ویژه آنگاه كه سختى و مشقّت همه‌گير گشته و گریبانگیر همگان می‌شود و جمله آدمیان، همزمان بدان گرفتار می‌آیند؛ مانند وضعيتى كه اکنون پيش آمده است و همه را به خود مشغول ساخته. در چنین شرایطی سخت و دشوار، هر كس به فراخور خود به اعمال و گذشته‌اش می‌اندیشد، حسرت كارهاى نكرده‌اش را مى‌خورد؛ يا نادم و پشيمان از کرده خویش می‌گردد...
دوستی داشتم که خاطره‌ای از پدرش نقل می‌کرد و او هم از پدر بزرگش. می‌گفت دریکی از روستاهای منطقه‌ی کرمانشاه دوقلویی از پشت بهم‌چسبیده بودند. آن دو فقط بهم‌چسبیده بودند و اگر امکانات امروزی وجود می‌داشت شاید در یک مطبّ خصوصی و طیّ عملی سرپایی بسیار راحت و یک روزه از هم جدا می‌شدند. امّا نبود امکانات در آن زمان و باورهای مردم از دیگر سو امکان هر گونه چاره‌جویی را سلب کرده بود. دوستمان نقل می‌کرد که گویا آن دو از بسیاری از جهات با هم اختلاف نظر داشتند و دارای سلایق و مزاج متفاوت بودند.
تاریخ گسترش اسلام در دیار هند به قرن نخست هجری برمی‌گردد؛ زمانی‌که حجّاج بن یوسف ثقفی لشکری را به فرماندهی برادر جوانش؛ محمّد بن قاسم ثقفی در سال ٩٣هجری به این منطقه گسیل داشت؛ در نهایت و پس از چند بار درگیری موفّق شد هندیها را شکست داده و پادشاه آنان که داهر نام داشت را به قتل برساند و ارتش هند را مغلوب کند. منابع تاریخی بیانگر این است که مسلمانان، قبل از حجّاج ثقفی نیز نبردهایی را با هندیها داشته‌اند؛ برای مثال می‌توان به نبرد ملهب بن ابو صفره در سال ٤٤ هجری اشاره نمود
به‌خاطر اوضاع پیش‌آمده به علّت شیوع بلای ویروس کووید ۱۹ معروف به کرونا ویروس در بعضی جاها از جمله کشور کویت، مؤذّن در اذان به جای «حَیَّ عَلَی الصّلاة» جمله‌ی «صَلُّوا فِی بُیُوتِکُم» را به کار می‌برد، عدّه‌ای از مسلمانان این جمله را شنیدند، سؤالی برایشان پیش آمد که آیا این تبدیل، مبنای شرعی دارد؟ لذا به خاطر روشن شدن موضوع، نکاتی بیان می‌شود:   ۱- بحث تبدیل «حَیَّ عَلَی الصّلاة» به « أَلَا صَلُّوا فِي الرِّحَالِ أَوْ لِيُصَلِّ مَنْ شَاءَ مِنْكُمْ فِي رَحْلِهِ» به علّت بارش باران، باد و یا سرما
بحران کرونا زمانی در بیمارستان آغاز شد که من بسیار پرانرژی و مصمّم بودم. با همکاری و موافقت رییس بیمارستان، ستاد بحران را تشکیل دادیم و بخشی مهمّ از فعّالیّت‌های ستاد بحران را هم به عهده گرفتم. گفتم تا کرونا به خود بیاد باید زمینگیرش کنم. حدود هشت تا ده روز بی‌وفقه در کنار همکاران و بیماران به‌صورت تمام‌وقت حاضر بودم، البتّه همزمان ارتباط تنگاتنگ با خیّرین منطقه را نیز آغاز و با همکاری و حمایتشان اقدامات مثبتی هم انجام دادیم. تقریباً بعد از سپری شدن یک هفته، تب و سرفه کم‌کم میهمان‌ناخوانده‌ی من شدند.
یک. تشنه‌ی نماز (خاطرات هفته‌ی اوّل خدمت سربازی در قزوین) هجدهم آبان ماه ١٣٧٦ بود. شب اوّل در پادگان با کفش و لباس خوابیدیم. فردا و پس فردا هم فقط بدو بدو و بشین پاشو بود. کسی از نماز حرفی نمی‌زد. نصف گروهان هنوز غذا نگرفته، باید زود سر صف برای مشق نظامی حاضر می‌شدیم و نفرات آخر با سینه‌خیز تنبیه می‌شدند. روز سوّم در حیاط پادگان یک- دو- سه- چهار تمرین دو داشتیم. دیوارهای پادگان پر از شعار بود؛ نماز نور چشم من است، نماز معراج مؤمن است، نماز انسان را از فحشا و منکر باز می‌دارد، نماز... نماز.... چشمانم طاقت خواندن نداشت. اشک‌هایم بی‌اختیار سرازیر می‌شد و بغض سنگینی گلویم را می‌فشرد.
  تاریخچه مسجد بابُری  ساخت مسجد بابری[1]  بابری نام مسجدی در شهر آیودیا[2] در بخش فیض آباد بود که در ایالت اوتارپرادش[3]  هند (با بیش از ۳۱ میلیون مسلمان) در 100 کیلومتری شرق لکنهو برفراز تپه‌ای به‌نام «رام کوت[4] » به معنی «قلعه رام[5] » وجود داشت. این مسجد که در سال 935 ق (1527 میلادی) به دستور اولین شاه گورکانی هند، « ظهیرالدین محمد بابُر[6]» ( پنجمین پشت از نوادگان تیمور لنگ) و به دست «میرباقی[7] اصفهانی» اولین حاکم منصوب او در این منطقه بنا شده بود. گفته می‌شود میر باقی اصفهانی پس از تصرف بنایی از راهبان هندو نام آن را مسجد بابری نهاد اما تا پیش از دهه ۱۹۴۰ م این مسجد به نام «مسجد جنمستان[8] » به معنی «مسجد زادگاه» نامیده می‌شد
۱- بازنگری در نحوه‌ی ارتباطمان با خدا، خود و خانواده؛  ۲- جهت استحکام ارتباط با خدا لازم است از طریق عبادات رابطه‌ی خود با خداوند متعال را به اوج خود برسانیم: مطالعه‌ی قرآن، انجام نماز جماعت به‌موقع در منزل همراه اعضای خانواده، دعا و راز و نیاز با خدا و... ۳- با همدیگر فیلمهای آموزنده نگاه کنیم و سپس درسهای گرفته شده از آن را با همدیگر بازگو نمایم: در طول شبانه‌روز بیشتر از یک ساعت و یا نهایتاً ٩٠ دقیقه فیلم نگاه نکنیم.
بروز خطر كووید١٩ یا همان كروناویروس، تحولات فراوانی را در حیات و ممات و جسم و روان جامعه‌ی بشری موجب شد و تاثیر زیادی بر اوضاع اجتماعی و اقتصادی مردم نهاد، صداقت مؤمنان و انسان‌دوستان واقعی را به منصه‌ی ظهور رساند و خباثت انگل‌ها و سودجویان را برملا ساخت. به تعبیری كافر و مسلمان، موحد و مشرك، غنی و فقیر، آزاد و اسیر، کاخ‌نشین و کوخ‌نشین، سلطان و شبان، شجاع و جبان، هریك به نحوی در برابر آن عکس‌العمل نشان داده و موضع مناسب گرفتند. حوزه دین و عبادت هم به نحوی به هم خورد، برخی از احكام پنج‌گانه‌ی دین جا عوض كردند و واجبات به محظور و ممنوعات به میسور مبدل گشتند.
متأسفانه مسئله جانگداز کشتار مسلمانان توسط هندوهای افراطی چند وقتی است که باز تکرار شده و روح هر مسلمانی را به درد آورده است. این موضوع مثل هر پدیده‏ی دیگری نیازمند موشکافی و آسیب شناسی می باشد. لذا در این مقاله در قمست اول هندوستان به طور کلی معرفی می‌شود و در قسمت دوم نیز به چند علت از این درگیریها  اشاره می‌کنیم و در پایان مقاله نیز نتیجه‌گیری نهایی ارائه می‌گردد.   الف) درباره هند الف.١) جمعیت هند هند با یک میلیارد و ٣٥٠ میلیون نفر، دومین کشور پرجمعیت جهان است. این کشور ٢٨ ایالت دارد و پایتخت آن دهلی نو (بیش از ۲۲میلیون نفر) می‌باشد.
بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمد لله ربّ العالمین والصّلاة والسّلام علی محمّد و علی آله و صحبه أجمعین این روزها در شرایط پیش‌آمده در کشور و شیوع بیماری ویروسی کووید ١٩ معروف به کرونا ویروس، سؤال بسیاری از مردم مسلمان و خداجو این است که اگر به منظور پیشگیری از ابتلا به ویروس مذکور از رفت و آمد به مساجد و شرکت در نماز جماعت و جمعه خودداری کنیم رخصت شرعی وجود دارد یا خیر؟    مقدّمه  آیین آسمانی اسلام بدین هدف نظر دارد که زندگی انسان را در جهان به گونه‌ای سامان دهد که هم آسایش دنیوی‌اش حاصل آید و هم انسان مسلمان بتواند از این رهگذر برترین و کامل‌ترین توشه را برای آن سرای برگیرد.
١-ویروس کرونا و دیگر اسباب بيماريها از مقدرات الله متعال‌اند، خواسته‌ی شریعت در چنین حالاتی این است که از طریق لابراتوار‌ها تلاش نماییم تا دوای این امراض را پیدا کنیم، ملتهای عقب‌مانده از این بحران‌ها به خرافات تعبیر نموده و جاهلان را سرگرم می‌کنند، یا اینکه به وعظ و نصیحت اکتفا می‌نمایند، در حالی که باید تقدیر بيماری را به تقدیر معالجه و مداوا دفع نماییم. ٢-برای هیچ فقیه و شخصیت فرهنگی شایسته نیست که مقدرات الهی بر بندگان را به محض گمان و تخمین، تقسیم بندی نماید، و برخی را عذاب و برخی را امتحان و برخی را مجازات بداند؛ اما این مسئله به این معنی نیست
بیشتر
همزمانی محتوا