ئاماژه: له‌سه‌ر كاره‌ساتی بۆمبارانی هه‌ڵه‌بجه به گازی ژاراوی له‌لایه‌ن ڕژێمی به‌عسه‌وه له ساڵی ١٩٨٨ز دا، بەگونجاومان زانی له باتی دووباره‌كردنه‌وه‌ی ڕسته پێشووه‌كانی خۆمان، چه‌ند په‌ره‌گرافێكى نامەیەكی مامۆستا ناسر سوبحانی دانێین، كه له‌گه‌ڵ ڕوودانی كیمیابارانی هه‌ڵه‌بجه‌دا، لە كۆتایی مانگی ئازاری ١٩٨٨ز به زمانی عه‌ڕه‌بی نووسی و ناردی بۆ ده‌ره‌وه‌ی وڵات، بۆ ئه‌و ناوه‌نده عه‌ڕه‌بی و ئیسلامییانه‌ی كه دڵیان به ڕژێمى به‌عس خۆش كردبوو.
نامەیەك كه ئه‌گه‌ر له‌به‌ر ناچاریی نه‌بێ و له‌به‌ر تێگه‌یاندنی ڕۆڵه كوردزمانه‌كانی نه‌ته‌وه‌كه‌ی نه‌بێ، هه‌رگیز حه‌قى خۆی له وه‌رگێڕاندا نادرێتێ، چونكه له پۆپه‌ى به‌لاغه‌ت و ڕه‌وانبێژیی و داڕشتندایه و زۆرێك له نووسه‌ره عه‌ڕه‌بزمانه‌كان كه ده‌قی وتاره‌كه‌یان دیوه، ملیان به‌وه داوه كه داڕشتنی مه‌تنی له‌و بابه‌ته مه‌گه‌ر له زمانناسه هێجگار گه‌وره‌كانی سه‌ده زانستییه‌كانی ڕابردوو وه‌شابێته‌وه.
مامۆستا ناسر له ناونیشانی وتاره‌كه‌یدا نووسیویه‌تی «رسالة آلام من أرض بلایا إلى معشر النبيين» واته: «نامه‌ی ئێش و ژانه‌كان، له‌سه‌ر زه‌وی به‌ڵا و ناڕه‌حه‌تییه‌كانه‌وه، بۆ گرۆی پێغەمبەران».
له په‌ڕه‌گرافی یه‌كه‌مدا ده‌ڵێت: «نامه‌ی ئێش و ژانه‌كان له‌سه‌ر زه‌وی به‌ڵا و ناڕه‌حه‌تییه‌كانه‌وه، نامه‌یه‌ك كه زۆر ئاسان بوو كه به مه‌ره‌كه‌بی خوێنی حەڵاڵكراو بنووسرایه‌ته‌وه، ئه‌گه‌ر خوێنه ڕژاوه‌كان پیس نه‌كرانایه به زه‌هری كارخانه شیماییه‌كان! ئه‌م نامه‌یه ئاراسته بێ به گرۆی پێغه‌مبه‌ران (علیهم السلام)، تا دوایه‌مینیان موحه‌ممه‌د(علیه الصلاة والسلام) بۆیان بخوێنێته‌وه، ئه‌و پێغه‌مبه‌ره خاته‌مه‌ی كه له هه‌موو پێغه‌مبه‌رانی تر نزیكتره به‌م سه‌رزه‌مینه‌وه كه نامه‌كه‌ی لێوه نێڕراوه...
نامه‌كه‌ش له ڕۆڵه‌كانی ئوممه‌تێكه‌وه‌یه كه شه‌پۆلی به‌ڵا و گرفته‌كان زۆری پێ كردووه، تا حاڵی كه‌وته ئه‌م ڕۆژه، ڕۆژی كیمیابارانی هه‌ڵه‌بجه.
ئه‌ى كۆڕی پێغه‌مبه‌ران! ئه‌ی كۆڕێك كه هه‌ركات خاوه‌ن دڵه برینداره‌كان كه‌سێ شك نابه‌ن ئاهـ و نزوڵه‌كان ببیستێ و جۆشی جگه‌رسووتاوه‌كان هه‌ست پێ بكات، ئێوه باشترین گوێبیستن و باشترین خێربینن! ئاگادار بن! هه‌واڵێكتان ده‌دەینێ! چ هه‌واڵێك؟ به‌ڵێ، ئه‌مه یه‌كه‌م هه‌واڵ نییه سه‌باره‌ت به ئوممه‌ته‌كه‌تان، دوا هه‌واڵیش نییه، به‌ڵام هه‌واڵێكی هێجگار گه‌وره‌یه، به قه‌دەر گه‌وره‌یی كێوه‌كانی كوردستان، هه‌رچه‌ند خه‌ڵكی له‌و هه‌واڵه بێئاگان، به ڕاده‌ی بێئاگایی ده‌رهه‌ق به‌و گه‌له‌ی له كه‌ژو كێوه‌كانی كوردستاندا ده‌ژی.
ئه‌ی پێغه‌مبه‌ران! داوای لێبوردنتان لێ ئه‌كه‌م كه لاپه‌ڕه و دێره‌كانی ئه‌م نووسراوه به ژاری كیمیایی ئالووده‌كراون، چونكه ئێسته هه‌وا و زه‌مین و ئاسمان له وڵاتی كوردستان هه‌مووی ئاڵووده‌یه...
ئه‌ی كه‌سانێك كه باشترین كه‌سن له كاتی زۆرهێنانی ئازاره‌كاندا، كە ده‌رده‌دڵیان له‌گه‌ڵ بكرێ! سوێند به‌خوا! ڕووداوی ڕۆژی هه‌ڵه‌بجه بیری هه‌واڵه گه‌وره و سه‌مه‌ره‌كانی شارو گونده‌كانی ئێوه‌یان خستینه‌وه. لە سه‌رده‌می پیره به‌ته‌مه‌نه‌كه‌تان نوحـه‌وە..»
پاش ئه‌م پێشه‌كییانه مامۆستا ناسر به درێژیی ده‌رباره‌ی هه‌وڵ و ڕه‌نجی بێوچانی پێغه‌مبه‌ران (علیهم السلام) و نه‌یارانیان و گرفته‌كانی ئوممه‌تی ئیسلامیی به‌هۆی دووركه‌وتنه‌وه له مه‌نهه‌جی هیدایه‌تی خوایی ده‌نوسێ و پاشان ده‌ڵێت:
«...ئه‌ی گرۆی پێغه‌مبه‌رانی به‌غیره‌ت! ئه‌وه‌ی گێڕامه‌وه هه‌واڵی ڕۆژانی ڕابردوو بوو، به‌ڵام ئه‌مڕۆ سه‌رزه‌وی هۆگران و شوێنكه‌وتووانی ئێوه پارچه پارچه كراوه، هه‌ر پارچه‌یه‌كیشی خراوه‌ته ژێرده‌ستی كه‌سانێك غه‌یری خۆیان...»
له به‌شێكی تری سته‌مكاريیەكان كه دژی كورد كراوه، ده‌ڵێت:
«ئه‌ی كه‌سانێك كه ئاگادارتان كردین، بۆیه ئێمه‌ی گرۆی ئاده‌میزاد كراوینه‌ته چه‌ند گه‌ل و هۆزێك تا یه‌كتر بناسین و بڕیاریشه هه‌ر كاممان زیاتر له‌خواترس و پارێزگار بین، ئه‌وه‌مانه به‌رێزتر بێت! فه‌رموون ئێوه هه‌واڵی ئه‌و گه‌له‌ی هه‌رده‌م فه‌زڵ و گه‌وره‌یی و ڕێزی فه‌رامۆش ده‌كرێ، ئه‌و كه‌رامه‌ته‌ی خوا پێی داوه پشتگوێ ده‌خرێ، گه‌لێك كه‌م گه‌لی تر باڵای له باڵای ده‌دات، كه‌م گه‌لی تر وه‌ك ئه‌و پارچه پارچه كرا، كه‌م نه‌ته‌وه‌ی تر وه‌ك ئه‌و ئازاردرا و ڕۆڵه‌كانی له‌ناو بران و ژنانیشی نه‌هێڵرانه‌وه... ئه‌و گه‌له‌شتان گه‌لی كورده، گه‌لی زانایانی موفەسییر و فەرموودەناس و «فقها‌ء» و خوا ناسان و «أمرا‌ء». گه‌لێك درێغی نه‌كرد له سه‌رخستنی ئایینی خوا و دیفاع له چه‌وساوه‌كان...»
بۆچوونه‌کان