سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

اطمینان دارم که افراد تیراندازی کننده به کولبران زحمتکش، در خانه‌های مجلّل‌ سرمایه‌داری و متنعّم‌ به دنیا نیامده‌اند و در یکی از روزها آرزوی کشتن زحمتکشی را در دل نداشته‌اند؛ از سوی دیگر والدین کولبران در هنگام ازدواج آرزوی داشتن فرزندی را نداشته‌اند که در میان همه مشاغل موجود تن به کولبری دهند. زحمت کشیدن و با رنج بازو امرار معاش نمودن برای انسان افتخار است؛ بویژه در جامعه ما که به آسانی می‌توان از طرق مختلف بدون رنج و زحمت شکم خود را سیر نمود.

کولبری نه شغل است و نه مایه افتخار، این زحمتکشان بدبخت از بد حادثه به این شغل پناه آورده‌اند و معلول ستم و تبعیض در منطقه هستند؛

با به قتل رسیدن ۲تن از کولبران بانه‌ای و وقوع اعتراضات مسالمت‌آمیز مردمی در این شهر در اعتراض به نحوه‌ی برخورد مأموران‌ انتظامی و نظامی با کولبران، بار دیگر موضوع کولبران به کانون توجه ناظران و رسانه‌ها تبدیل شد.

این تصاویر مربوط به قتل عام مسلمانان توسط بوداییانِ روهینگیا در کشور میانمار است. من نه در پیِ به چالش کشاندنِ شخصیّت‌‌های حقیقی و نهادهای حقوقی‌ به منظور چیستی و چرایی موضع آن‌ها هستم و نه در پیِ تشدیدِ قطب‌بندی‌های هویّت‌‌محورانه‌ی انسان‌ستیز؛ بلکه می‌خواهم از زاویه‌ای دیگر، رذیلتِ فاجعه‌انگیزِ تعصّب‌ را که ریشه در فهمِ غیرمنطقی از تنوّع‌ها دارد، مورد اشاره قرار دهم.

تعصّب، این هیولای گُنگِ بی‌روحِ بلاهت‌ساز که با نعره‌های سهمناکِ خود، سوزناک‌ترین غم‌نامه‌ها را در گوشِ تاریخ فروخوانده و با سرعت، بستری پهناور برای گسترشِ رویکردهای تنگ‌نظرانه و توحّش‌‌زا در جلوی پای بشر گشوده، ظاهراً در عصر ما نیز قامتی راست و تنومند دارد

 مرگ کولبران، به سریال دهشتاکی بدل گشته است که اگر به‌طور ریشه‌ای درمان نشود، خطر لوث‌شدن آن و از میان رفتن حرمت جان و کرامت انسان‌ها در کمین آن است.

مبحث حقوقی ماجرای تیراندازی مأموران مرزی به کولبران و پاسداری از امنیّت‌ کشور از سویی و حفظ حرمت حقوق بشری افراد از سوی دیگر، نشستی تخصّصی‌ و اخلاقی می‌طلبد که طرح آن در این مجال نمی‌گنجد.

اگرچه مطالبه‌ی رسیدگی به عاملان این دست جنایت‌ها و حتی شنیدن ادلّه‌‌ی مأموران مرزی، از حقوق طرفین است، اما آن‌چه ضروری است، هوشمندی در شیوه‌ی ارائه و طرح مطالبات است.