إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • اکنون یکی از روزهای پاییزی است که این نوشته را می‌‌نویسم؛ قلم به دست گرفته‌ام و می‌خواهم بنویسم از یک خاطره‌ی به یاد ماندنی در یک روز پاییزی میان دوستان ایمانی‌ام از مسجدی در یکی از مناظق تهران.