سیره پیامبر صلی الله علیه وسلم تفسیر و تطبیق عملی قرآن می باشد؛ بهترین الگوی عملی ما در شیوه‌ی دعوت و تربیت است؛ ما را به فهم مقاصد قرآن راهنمایی می‌کند؛ فهم جامعی از اسلام به عنوان برنامه عملی زندگی را به ما خواهد بخشید و در نهایت یکی از اسباب بسیار مؤثر در ایجاد محبت پیامبر (ص) در دل‌ها، مطالعه سیره می‌باشد.
معمولاً مردم درکشور‌ها و مناطق مسلمان نشین، به مناسبت ربیع الاول، هر سال، شادی کرده و با برپایی جلسات و جشن‌های سرورآمیز به خواندن شعر‌ها و سرودهایی در وصف و مدح مولود ربیع، همراه با توضیح فرازهایی از تولد حضرت رسول بویژه جزئیات سرسام‌آور آن و همچنین ثواب لایتناهی مولودی‌دادن و مولودی‌خوانی با اشعار و سروده‌هایی اغلب تکراری و کلیشه‌ای می‌پردازند.
درباره‌ی تولّد پیامبر اسلام (ص) که می‌خواستم مطلبی بنویسم، پس از مراجعه به منابع و کتب مختلف به چند نکته و نتیجه جالب و شنیدنی دست پیدا کردم که خلاصه‌وار به عرض می‌رسد.
نگارنده‌ی مقاله، بنا به علاقه و سوابق کاری خود، به گونه‌ای بسیار مختصر و موجز به یکی از زوایای شخصیت رسول اکرم- صلّی الله علیه وسلّم- که متأسفانه کمتر مورد بحث و پژوهش قرار گرفته است می‌پردازد که عبارت است از «مدیریت زمان» از نگاه آن انسان کامل و بنده‌ی برگزیده‌ی خدا.
ورود پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم-به مدینه، از همان اول همراه با ساختارشکنی بود. نحوه‌ی ورود بزرگان، در هر سطحی، به هر دیار و شهری نظم و نظام خاصی داشت. بزرگان قوم اعم از پادشاه، قیصر، مغ، پاپ و خاخام وقتی وارد شهری می‌شدند از طرف افراد خاص با پایگاه طبقاتی چشمگیر مورد استقبال واقع می‌شدند. در مورد مردم عادی و طبقات پایین این تعابیر جاری بود: کور باشید، دور باشید که فلانی جلوس اجلال می‌فرمایند
ماه ربیع است ماه بهار، ماهی که خداوند آخرین شجره‌ی طیبه‌اش را به جهانیان هدیه داد. هدیه‌ای بسیار مبارک که تا دنیا پابرجاست، از ثمره‌اش استفاده می‌گردد. و نتایج این استفاده‌ی مبارک، در اخرت زمانی که همه‌ی انسان‌ها در جست‌و‌جوی ذره‌ای ذخیره‌ی خود، دست و پا می‌زنند بر صاحبش هویدا می‌گردد.
•مفهوم «آزادی» یکی از مفاهیم کلاسیکی است که مشخصا توسط فیلسوفان و اندیشمندان غربی زیاد مورد توجه بوده است، آیا بر اساس سیره‌ی عملی و عملکرد پیامبر اکرم-صلّی الله علیه وسلّم- می‌توان تعریفی از مفهوم «آزادی» ارائه داد؟
اجازه می‌خواهم در آغاز، از شما و دوستانتان از اینکه فرصت پرداختن به یکی از موضوعات مهم در سیرت پیامبر بزرگ اسلام-صلّی الله علیه وسلّم- را فراهم نموده‌اید تشکر نمایم.
در روم قدیم اتباع کشور به دو دسته تقسیم می‌شدند. شهروندان، یعنی رومیان اصلی، که از حقوق و مزایای بیشتری برخوردار بودند و رعایا، یعنی اقوام و ملل دیگری که تحت تسلط حکومت رومیان بودند. در یونان قدیم، افراد ساکن در یونان دو درجه بودند، شهروندان درجه‌ی یک، که ساکنان اصلی یونان بوده‌اند و درجه دو، که بردگان و غیر یونانی‌ها بودند.
در یکی از فرهنگ‌های علوم سیاسی، شهروند چنین تعریف شده است: کسی که از حقوق مدنی یا امتیازات مندرج در قانون اساسی یک کشور برخوردار است.
خدای تعالی محمد-صلّی الله علیه وسلّم- را به عنوان رحمت برای جهانیان فرستاده است: «وَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ إِلَّا رَ‌حْمَةً لِّلْعَالَمِینَ»؛ و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستاده‌ایم. (انبیاء: ۱۰۷)
پس او پیام‌آور مهر و دوستی و محبت، صداقت و امانت، عزت و کرامت و آزادی، و علم و فضیلت است، از این روی خدای متعال او را صاحب اخلاق عظیم معرفی کرده است: «وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ»؛ بی‌گمان تو دارای خلق و خوی بسیار بزرگ هستی. (قلم: ۴)
الله متعال به‌وسیله‌ی دین اسلام، به بشریت انعام نموده و قضیه‌ی حقوق را اصل ثابتی از اصول دین قرار داده و حقوق را مطابق برنامه‌ی الهی تعیین کرده که انسان با انجام و ادای آن مستحق ثواب شده و با ترک آن گنهکار می‌گردد؛ لذا قضیه‌ی حقوق، دستاورد انسان نیست. همچنین خداوند، موضوع حقوق را عام گردانیده که شامل انسان – با هر دین، رنگ و جنس– حیوان و محیط زیست می‌گردد.
پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح در نظر دارد، به مناسبت ماه ربیع‌الاول به نحو ویژه‌ای به کندوکاو در حیات و رسالت پیامبر اسلام -صلّی اللّە علیە وعلی آله وسلّم- پرداخته و به تحلیل زوایای رحمتِ جهان‌گستر نبوی اهتمام ورزد.
محمد را چقدر می‌شناسیم؟ آیا آن گونه که شایسته است او را شناخته‌ایم؟ به راستی محمد کیست؟ آیا می‌توانیم چند سطر ساده و قابل فهم برای کسی با هر زبان و فرهنگ و عقیده‌ای که دارد بنویسیم؟ بدون اینکه در شکوه عشق ابدی غرق شویم و تنها با نوری که دل و جانمان را پوشانده است سخن بگوییم؟ و بدون آنکه ابیات شعری به صورت ارادی و غیرارادی بر زبان ما جاری شود؟
تمام مطالب
اندیشه
