سیره نبوی

از سال سوّم تا سال پنجم پس از بعثت:

از بدو بعثت پيامبر تا سال سوم پس از بعثت كه سه سال دوران آرامش بود؛ پيامبر تنها نزديكان و دوستانش را به به دين اسلام دعوت می‌كرد و حدود ٤٠ نفر به پيامبر بودن او ايمان آوردند و مسلمان گرديدند و در اين دوره سه ساله پيامبر آزار خاصی را از مردم مكه نديد.

اما اين شرايط تا پايان سال سوم ادامه داشت و در اين سال بود كه به پيامبر دستور داده شد كه ديگر دعوتش را مخفي نكند و آشكارا مردم را به دين اسلام دعوت كند و از قريش برای پذيرش دين اسلام دعوت نمايد.(فاصدع بما تُؤمر و اعرض عن المشركين انّا كفيناك المستهزئين: پس آنچه را كه بدان مأموری آشكار كن و از مشركان روی بر متاب. ما به تحقيق شرّ ريشخندان را از تو برطرف خواهيم كرد)

لطفاً پیش از مطالعه‌ی نوشتار حاضر، پیشگفتار را مطالعه نمایید.

از تولد تا ٢٥ سالگی

١-جهان در بدو ظهور: 

در اواسط سده ششم میلادی شخصیتی در عربستان ظهور نمود كه مسیر تاریخ جهان را بكلی دگرگون ساخت؛ این شخص كه محمّد نام داشت در حدود سال ٥٧٠ میلادی در مكه به دنیا آمد؛ بدین جهت لازم است در ابتدا وضعیت جهان آن دوره و همچنین سرزمینی كه وی در آنجا ظهور یافت برسی مختصری گردد تا ابعاد شخصیتی او با توجه به جهان آن زمان بهتر درك گردد. 

 لحظاتی که انسان به بحث و پژوهش و خواندنِ زندگی و سیرتِ پیامبر صلی الله علیه وسلم سپری می‌نماید، براستی از ارزنده‌ترین لحظه‌های عمر به شمار می‌رود؛ زیرا زندگی پیامبر صلی الله علیه وسلم، زندگی درست و راستینی است که هیچ کمی و کاستی ای در آن رخ نمی‌نماید. و با همه جزئیاتش، لبریز از بهره و سود و منفعت است. براستی این زندگی با وجود همه درد و اندوه های نهفته در خود، زندگی بهره‌مندیها و بهره‌وریهاست.

عن أبی هُرَیرَةَ رضی اللهُ عنه أنَّ رَجُلاً قال لِلنَّبِّی- صلّی الله علیه وسلّم -: «أَوْصِنِی»، قالَ: «لا تَغْضَبْ»، فَرَدَّدَ مِرَاراً، قال: «لا تَغْضَبْ»[١]، از ابوهریره- رضی الله عنه - روایت شده است كه مردی به پیامبر خدا- صلّی الله علیه وسلّم - گفت: مرا نصیحتی كن. پیامبر- صلّی الله علیه وسلّم - فرمود:‌ «خشمگین مشو». آن مرد چندین بار خواسته‌ی خود را باز گفت. پیامبر- صلّی الله علیه وسلّم - فرمود: «خشمگین مشو.»

هر سال با آغاز ماه ربیع الاول سخن از برگزاری جشن میلاد رسول گرامی اسلام در محافل مطرح می‌شود. گروهی که این جشن‌ها را برگزار می‌کنند از سوی مخالفان (تحریم کنندگان مراسم میلاد) به بدعت‌گذاری متّهم می‌شوند و گروه نخست (قائلان به جواز مولودی) تحریم‌کنندگان را به سختگیری و افراط متّهم می‌کنند. جای شگفتی است که هر سال همین فتاوا مطرح می‌شود و هر یک از دو طرف نوک قلم‌هایشان را تیز می‌کنند