سیره نبوی

پیشگفتار:

بزرگان مكه و رؤسای طوایف چهلگانه‌ی مكه، كه هنگام مهاجرت محمد، تصمیم به قتل او را داشتند و نقشه‌شان شكست خورده بود؛ با شنیدن خبر رسیدن محمد به یثرب، تا مدتی، هیچ واكنشی نشان ندادند، زیرا تصور می‌كردند جامعه نژاد پرست یثرب، كه بین سه دسته اوس، خزرج و یهودیان تقسیم بندی شده بود و بر اساس نژاد و تعصب شدید قبیله‌ای به افراد بها می‌دادند، تا مدتی كوتاه به محمد پناه می‌دهند و پس از اندكی، چون او یك شخص خارجی است و متعلق به هیچكدام از قبیله‌ها نیست، از اطراف وی پراكنده خواهنده شد و سپس مخالفانش در یثرب، وی را بیرون خواهند كرد؛ بنابراین سكوت كرده و كار خاصی انجام ندادند.

سال سیزدهم پس از بعثت(سال اول هجری)

پیشگفتار:

رؤسای مكه كه خیلی دیر و پس از مدتها از ملاقات‌های نمایندگان طوائف یثرب با محمّد و اتفاقاتی كه به دور از چشم آنها رخ داده بود، آگاهی پیدا كردند، دریافتند كه جمع كثیری از مردم یثرب، مسلمان شده‌اند و از محمّد و پیروانش دعوت كرده‌اند كه به یثرب بروند.

آنان پس از تجمع در مجلس مشورتی مكه(دارالندوه) و بحث پیرامون این قضیا، به‌این نتیجه رسیدند كه پیوند مسلمانان مكه با قبایل پرجمعیت و قدرتمند اوس و خزرج در یثرب، برای آینده آنها خطرناك است، زیرا اوّلاً از انتقام مسلمانان می‌ترسیدند و ثانیاً این شهر در مسیر كاروانهای تجاری آنها قرار داشت.

از سال ٧ تا سال ١٠ پس از بعثت:

گرویدن عمربن خطاب (سفیر مكّه) و حمزة بن عبدالمطلب(پهلوان قریش)، به محمّد، سبب منقلب شدن بزرگان مكّه گردید و از همه مهم‌تر مسلمان شدن هیئت اعزامی كشور حبشه و ایمان آوردن یك هیئت دانشمند، به محمّدی كه حتّی سواد خواندن و نوشتن نداشت؛ سبب حیرت بزرگان مكّه گردیده و كسانی كه فكر می‌كردند كار محمّد و پیروانش در نتیجه آزار و شكنجه‌ها، سست گشته و از بین خواهند رفت، دریافتند، بسیار ساده‌اندیش بوده‌اند و این سه واقعه آنان را سخت، به فكر فرو برد.

در اینجا بود كه بزرگان مكّه و رؤسای طوایف قریش تصمیم هوشمندانه و غیرقابل پیش بینی‌ای بر علیه پیامبر گرفتند،

سال پنجم و ششم پس از بعثت:

در پایان سال سوم به پیامبر دستور داده شد كه آشكارا مردم را به اسلام دعوت كند و از اینجا بود كه پیامبر دینش را آشكار كرد و از این لحظه بود كه دشمنی بی‌‌‌‌سابقه‌ای با او شروع شد و رفته رفته او كه تا چهل و سه(٤٣) سالگی، خوشنام‌ترین و محبوبترین شخصیت در جامعه مكه بود؛ در عرض دو سال به منفورترین شخصیت جامعه مكّه تبدیل شد و اهانت‌ها، عداوت‌ها و آزارهای غیر قابل تحملی از طرف مردمی‌‌كه قبلاً او را بسیار دوست داشتند و حتّی از طرف نزدیكترین و حتی از هم‌خونان پیامبر؛ متوجّه او شده كه این عداوت‌ها بی‌‌‌‌سابقه و باورنكردنی بود.