هه‌وارگه‌ی دڵان

وەناو خودای دڵۆڤان

کوڕی نازدارم، ئاروین گیان سڵاو

دەبینم دوای تێپەڕبوونی ماوەیەکی زۆر، دابڕان، دوای سەرھەڵدانی پەتای کڕۆنا، ڕووت کردۆتەوە قوتابخانە ...

گەرچی قوتابخانە شوێنێکی زۆر پیرۆزە و ناکرێ پیرۆزییەکانی بشکێنین، بەڵام ئاگاداری خۆت بە، کە؛

زۆربەمان ئەگەرچی به ڕواڵەت خۆمان به دیندار و ئابووری‌نەخواز دەزانین، بەڵام ئەگەر باش ورد ببینەوە بێ ئەوەی هەستی پێ بکەین ئابووریانە ژیان دەبەینە سەر و تێپەڕی دەکەین. واتا له کردەوەکان و قووڵی ژیاندا، ئێمە ئابووریخوازین نەک ئایینی.

ئاخر چۆن ڕەوایە کاتێک دەبیستین پێغەمبەری خۆشەویستمان(د.خ) فەرموویەتی: خودا له جەستە و ڕوخسار و ماڵ و سامانی ئێوە ناڕوانێت، بەڵکوو تەنیا چاو لە ناخ و دڵتان دەکا، بەڵام هاوکات تەنیا شتێکی کە کەمتر لەهەر شتێک بیری لێ دەکەینەوە، خاوێنی و پاکی دڵه؟

هەمیشە لەوەی کە هەتانە بیبەخشن، بەخشندەیی تەنها پەیوەست نییە بە گیرفان و پارەوە، شۆفێریکردن بە ڕەوشتەوە جۆرێکە لە بەخشندەیی، ڕێزگرتنی منداڵ و پیر و پیادە لەسەر شەقام بەخشینی سەلامەتییە بەوانی تر.

له‌گه‌ڵ هه‌ڵهاتنى مانگى (ذی الحجة)ى هه‌ر ساڵێك و ده‌ستپێكردنى كۆنگره‌ى بێ وێنه‌ى نێونه‌ته‌وه‌یى حه‌جدا، جێى خۆیه‌تى یادێكى پێشه‌نگانى (گوێڕایه‌ڵیى) و (فیداكاریى) ئیبڕاهیم‌ و ئیسماعیل دروودى خوایان له‌سه‌ر بێ، بكه‌ینه‌وه‌ و له‌ ڕوانگه‌ى په‌ندنامه‌ى ژیانى پڕ له‌ خه‌بات‌ و خۆبه‌ختكردن‌ و پابه‌ندییانه‌وه‌، چه‌ند وانه‌یه‌كى به‌رز و پڕبه‌ها هه‌ڵگۆزین.

شێخی سەعدی دەڵێ

اگر شبها همه قدر بودی،

شبِ قدر بی قدر بودی.

گر سنگ همه لعلِ بدخشان بودی

پس قیمتِ لعل و سنگ یکسان بودی

ئەگەر شەوەکان هەموویان قەدر دەبوون، ئەوکات شەوی قەدر بێ قەدرەبوو.