چگونه به خدا نزدیک شویم؟

برای پاسخ به این پرسش انسان مؤمن باید هدف زندگی خود را نزدیکی‌ به خدا قرار دهد؛ طبیعی است که مؤمن به پاداش اخروی می‌اندیشد؛ برای آسانی کار چند پیشنهاد تقدیم می‌کنم امید است برای نزدیکی به خدا و دستیابی به رضای او مفید باشد:

• برای نزدیکی به خدا باید به همه‌ی موجودات نزدیک شوی و با آنها انس برقرار کنی و در مسیر زندگی همواره تخم محبّت‌ و صلاح بکاری.

• نیکی‌ها را مهم بشمار نه به خاطر نفس عمل بلکه به خاطر آن‌که‌ انجام کار نیک و مقایسه‌ی آن با گناه و معصیت باعث می‌شود به صورت خودکار کار نیک را دوچندان کنی و امید اجر و پاداش تو را به خدا نزدیک می‌کند.

• برای آخرتت برنامه‌ریزی کن؛ برنامه‌ریزی برای آخرت تو را در کار دنیا هم به تکاپو می‌اندازد در نتیجه باعث می‌شود به خدا نزدیک‌تر شوی.

• به دنبال بهترین‌ها باش و بهترین کار را انجام بده؛ بهترین روزهای سال را برای روزه انتخاب کن. بهترین اوقات عبادت را از دست مده و تلاش کن از بهترین دارایی خود صدقه بدهی.

• با علما بیشتر معاشرت کن که هر کس در فراگیری علم دین بکوشد به آنان نزدیک می‌شود. در راه علما گام بنه و روش نزدیکی به خدا را از آنان بیاموز.

• برای انجام کار خیر همواره روش‌های تازه‌ای ابداع کن و در کار خیر خلاّق‌ باش. همیشه نیّت‌ را برای خدا صاف کن و به دنبال رضای او باش.

• بر عبادت پایدار باش که عبادت راه خدا است و خداوند کسی را که راهش قدم می‌گذارد دوست می‌دارد.

• نیّت‌ در کار را فراموش مکن که حد فاصل میان رضای خدا و خودنمایی است.

• قلب خود را با ذکر خدا زینت ده و در مجالس ذکر حاضر باش. قرآن را بیشتر بخوان تا قلبت با آن انس بگیرد که قرآن کلام خداست.

• غم و اندو را به شادی تبدیل کن و سپس به عبادت خدا روی آور؛ سختی‌ها تنها آزمایشی از سوی خداوند است پس بر مصیبت‌ها بردبار باش. در حدیث قدسی آمده است: «ولا يزال عبدى يتقرب إليّ بالنوافل حتى أحبه» «بنده‌ام با انجام نوافل به من نزدیک می‌شود تا آن که دوستش می‌دارم.» در مصائب خود را به زیور صبر آراسته کن و آرامش داشته باش. بدان که خداوند زیانی به تو نمی‌رساند و آنچه تو را به آن مبتلا می‌کند تنها برای آن است که راضی و خشنودت سازد. به اجر و پاداش فکر کن که اگر در دنیا نصیبت نشود در آخرت باعث آسانی کارت خواهد شد. به یاد آور که اگر بردبار باشی خداوند همواره به تو نزدیک است و در کتاب گرانقدرش می‌فرماید: «اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ» به خدا سوگند اگر کسی را دوست باشد او را آزمایش می‌کند: «وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ»

• بر وقت خود حریص باش و آن را در غیر رضای خدا تباه مکن. بدان که فراغت در ترازوی گناهان تو قرار خواهد گرفت و به خاطر عمرت مورد سؤال واقع خواهی شد: عمرت را در چه راهی صرف کردی و در زندگی چه هدفی داشتی؟ پس در راستای استفاده‌ی بهینه از عمر تلاش کن.

پس از ارزیابی این مسایل و میزان نزدیکی خود به خداوند خواهی دانست آیا در راه درست گام نهاده‌ای یا خیر؟ در نزدیکی به خدا موفق شده‌ای یا خیر؟ برای موفقیت در این راه، روش‌های گوناگونی وجود دارد و مهم‌ترین آن است میزان محبوبیت تو در دل‌های مردم است؟ چرا که اگر خداوند کسی را دوست داشته باشد او را محبوب دل‌های مردم می‌کند. از رسول خدا روایت است که فرمود: «إن الله تعالى إذا أحب عبداً دعا جبريل، فقال: إني أحب فلاناً فأحببه، فيحبه جبريل، ثم ينادي في السماء، فيقول: إن الله يحب فلاناً، فأحبوه فيحبه أهل السماء، ثم يوضع له القبول في الأرض.»

هر گاه خداوند بنده‌ای را دوست داشته باشد جبریل را خطاب می‌کند و به او می‌فرماید: «من فلانی را دوست دارم پس او را دوست داشته باش» پس جبریل او را دوست می‌دارد. آنگاه در آسمان بانگ می‌زند و می‌گوید: «خداوند فلانی را دوست دارد پس او را دوست داشته باشید.» آنگاه اهل آسمان او را دوست می‌دارند سپس اهل زمین او را دوست می‌دارند.